بختیار خان، مهاجر افغان است که می گوید پس ضبط اموال و دارایی های خانواده اش از اسلام‌آباد پایتخت پاکستان،به شهر پشاور، ایالت خیبرپختونخوا آمده است.
«پدرم در حدود ۷۰ یا ۸۰ سال دارد، زنان و کودکان خانواده را به افغانستان دیپورت کردند، اما من و برادرانم در پاکستان باقی ماندیم.»
او می‌گوید که نیمی از خانواده‌اش به‌گونه اجباری به افغانستان فرستاده شده‌اند.
وضعیت بسیار آشفته است، خانه، دارایی و نتیجه همه زحمات ما در اسلام‌آباد ضبط شد، مشکلات زیادی داریم، چون در افغانستان زمین و خانه نداریم.
بختیار خان به رادیو آزادی گفت، با آن‌که و خانواده‌اش تمام زندگی شان را تا کنون در پاکستان گذرانده‌اند، اما در جریان روند اخراج اجباری، خانواده‌اش از هم پاشیده و اکنون با مشکلات زیادی مواجه‌اند:
«وضعیت بسیار آشفته است، خانه، دارایی و نتیجه همه زحمات ما در اسلام‌آباد ضبط شد، مشکلات زیادی داریم، چون در افغانستان زمین و خانه نداریم. از ۴۵ سال به این‌سو در این‌جا زندگی می‌کردیم. زنان و کودکان را به زور بردند و به حاجی کمپ منتقل کردند، و از آن‌جا به سرحد فرستادند و دیپورت شدند.»
یوسف خان، مهاجر دیگر افغان در اسلام‌آباد، می‌گوید اعضای خانواده بزرگش با مشکلات مشابهی روبرو شده‌اند، و به دلیل نداشتن دسترسی به تیلفون و اینترنت، حتی از احوال یک‌دیگر هم بیخبرند.
«خانواده کاکای ما که در اَتَک بازداشت شدند، پسران‌شان در اسلام‌آباد باقی ماندند، بقیه را دیپورت کردند، اکثر آن‌ها زنان و کودکان بودند. پولیس شبانه می‌آید، مردم را از خانه‌ها بیرون می‌کشد، موترها را پُر می‌کند، کسی چیزی گفته نمی‌تواند، همه را مستقیم به سمت تورخم می‌برند..»
این خانواده‌های مهاجر افغان که از هم جدا شده‌اند، می‌گویند آن‌هایی که به افغانستان بازگردانده شده‌اند، کارت ACC داشتند، و آن‌هایی که باقی مانده‌اند، کارت POR دارند.
کارت ACC، سند شناسایی مهاجران افغان است که براساس توافق دولت‌های وقت افغانستان و پاکستان در سال ۲۰۱۷ به حدود ۸۴۰ هزار مهاجر افغان داده شد.
خانواده‌های تازه برگشته به افغانستان نیز همین شکایت را دارند و می‌گویند برخی از مردان‌شان در پاکستان باقی مانده‌اند و زنان و کودکان اخراج شده‌اند.
نیمی از خانواده ما در آن‌سو (پاکستان) باقی مانده و نیمی این‌سو آمده‌اند. ما در بازار بودیم که دستگیر شدیم، خانواده ما آن‌جا ماند.
افسر خان، مهاجر افغان در کمپ تورخم به رادیو آزادی گفت:
«نیمی از خانواده ما در آن‌سو (پاکستان) باقی مانده و نیمی این‌سو آمده‌اند. ما در بازار بودیم که دستگیر شدیم، خانواده ما آن‌جا ماند. ما را با لت‌و‌کوب و ظلم به این‌طرف منتقل کردند، بی‌احترامی زیادی کردند، مشکلات زیادی داریم. برخی را از خانه، برخی را از کار جدا می‌کنند و به‌جای دیگر منتقل می‌سازند. وضعیت بسیار بی‌نظم و ظالمانه است.»
فعالان حقوق مهاجران نیز این گفته‌ها را تایید می‌کنند و می‌گویند که روند اخراج به‌گونه‌ای‌ست که بسیاری از خانواده‌ها را از هم جدا ساخته است.
منیزه کاکر، وکیل مدافع حقوق مهاجران در شهر کراچی پاکستان و عضو کمیته اقدام مشترک پاکستان (JAC)، به رادیو آزادی گفت که پاکستان باید جلو این بی‌نظمی را بگیرد:
«آن‌ها مردم را از کوچه، بازار و هرجا جمع می‌کنند، وقت کم است، یکی دو روزه می باشد و حتی معلوم نیست به کدام حوزه پولیس برده می‌شوند. مشکل دیگر این است که در اکثر خانواده‌ها تعداد شان کارت ACC دارند و تعداد شان «پی او آرا»، پس اگر حتی یک عضو خانواده برده شود، تمام خانواده بر هم می‌ریزد.»
پاکستان از اول ماه اپریل عملیات گسترده‌ای را برای بازداشت و اخراج مهاجران بدون سند، از جمله دارندگان کارت‌های ACC آغاز کرده است. براساس آمار کمیشنری عالی سازمان ملل در امور مهاجران (UNHCR)، از اول تا دهم اپریل، حدود ۴۵ هزار مهاجر افغان به افغانستان بازگردانده شده‌اند.
در همین حال، منظور پشتین، رهبر جنبش تحفظ پشتون اعلام کرده که از ۱۵ اپریل به بعد، در شهر چمن، تظاهرات مشترکی علیه اخراج افغان‌ها برگزار خواهند کرد که سپس طبق برنامه‌ریزی، در سایر شهرها نیز ادامه خواهد یافت.
هرچند سازمان‌های حقوق بشری و ملل متحد نسبت به این وضعیت واکنش نشان داده و خواهان توقف آن شده‌اند، اما حکومت پاکستان نه‌تنها این روند را متوقف نکرده بلکه روزبه‌روز آن را شدت داده است.