آنان می‌گویند که با شروع زمستان بیکاری افزایش می‌یابد و مشکلات‌شان چند برابر می‌شود.
شماری از آنان در صحبت با رادیو آزادی گفتند که از صبح زود، راهی بازارهای کار می‌شوند، اما نمی‌توانند حتی برای چند ساعت هم، کاری پیدا کنند.
«بازگشت به خانه با دست‌خالی»
به گفتهٔ آنان شب‌ها با دست‌خالی به خانه برمی‌گردند و درآمدشان برای تأمین نیازهای اولیهٔ خانواده‌های‌شان کافی نیست.
هفت نفر در خانواده هستیم، چاشت با لب خشک و دست‌خالی به خانه بر‌می‌گردم.
احمد شاه، کارگر روزمزد از میدان‌شهر ولایت میدان وردک، به رادیو آزادی گفت که روزگار دشواری را سپری می‌کند، کاری نمی‌یابد و دنبال قرض گرفتن سرگردان است: «از صبح وقت می‌آیم و تا چاشت می‌نشینم، هیچ کار و بار پیدا نمی‌شود، دلم از زندگی سیاه شده، هفت نفر در خانواده هستیم، چاشت با لب خشک و دست‌خالی به خانه بر‌می‌گردم، گاه پیش یکی ایستاد می‌شوم و گاهی پیش دیگر، کسی قرض نمی‌دهد، روزگار ما لق‌ولوق می‌گذرد، هیچ چاره نداریم.»
کارگران روزمزد از حکومت طالبان و نهادهای امدادرسان می‌خواهند تا آنان را کمک کنند.
مرد کهن‌سال با ریش سفید، راش‌بیلی در دست و سرگردان در کوچه‌های شهر کابل می‌گردد.
برف‌پاکی برآمده‌ام، در کوچه‌ها می‌گردم، ولی کار نیست.
او که از گفتن نامش خودداری کرد، به رادیو آزادی گفت که از بیکاری رنج می‌برد و منتظر کمک است: «برف‌پاکی برآمده‌ام، در کوچه‌ها می‌گردم، ولی کار نیست، چهار فرزند دارم و با خانمم شش نفر نان‌خور هستیم.»
امان‌الله، از ولایت ننگرهار است. او به رادیو آزادی گفت که در این سرما، هیچ چیزی برای گرم‌کردن خانه‌اش ندارد: «برای کار می‌براییم، کار نیست، در خانه ۵ نفر هستیم، کرایهٔ خانه هم مانده و نی صندلی و نی بخاری داریم، حیرانم چی کنم.»
این درحالی‌است که شبکهٔ سیستم هشدارهای اولیهٔ قحطی در گزارش خود که در تابستان سال گذشته منتشر شد، گفته بود که پس از بازگشت اجباری صدها هزار افغان از پاکستان و ایران، رقابت برای فرصت‌های کاری محدود، افزایش یافته است.
به گفتهٔ این شبکه، به‌طور متوسط، در سطح ملی کارگران، حدود دو روز در هفته کار می‌کنند و حدود ۴.۳۵ دالر معادل نزدیک به ۳۰۰ افغانی در یک روز کاری درآمد دارند.
از زمان تصرف دوبارهٔ افغانستان توسط طالبان، بیکاری و فقر در این کشور افزایش یافته است و فصل زمستان چالش‌های بیشتری را برای افراد فقیر و کم‌درآمد ایجاد کرده است.
سمیع‌الله ابراهیمی، سخنگوی وزارت کار و امور اجتماعی حکومت طالبان، به پرسش‌های رادیو آزادی در پیوند به موضوع، پاسخ نداد.
اما این وزارت در وب‌سایت نوشته که برای رفاه مردم افغانستان به هدف کاهش فقر، تسهیل اشتغال‌زایی، تقویت مشارکت اجتماعی و حمایت از اقشار آسیب‌پذیر جامعه تلاش می‌کند.
فراهم‌نبودن زمینه‌های کاری در افغانستان سبب شده که سالانه هزاران کارگر افغان، با وجود خطرات، تهدید اخراج و شرایط دشوار کار، به کشورهای مختلف به‌ویژه کشورهای همسایه سفر کنند.