شماری از شهروندان شهر کابل می‌گویند که آلودگی صوتی، مشابه آلودگی هوا، به یک مشکل بزرگ در افغانستان تبدیل شده و نیازمند توجه جدی است.
آن‌ها در گفت‌وگو با رادیو آزادی می‌گویند که آلودگی صوتی نه‌تنها در مناطق شهری، بلکه در کوچه‌ها و جاده‌های فرعی نیز به دلیل صدای بلند بلندگوهای فروشندگان باعث برهم زدن آرامش مردم شده است.
تعدادی از ساکنان کابل آلودگی صوتی را از عواملی به میان آمدن ناراحتی‌های ذهنی خود می‌دانند.
محمد سلیم، یکی از ساکنان شهر کابل، به رادیو آزادی گفت:
«فروشندگان برای فروش اجناس شان از سپیکرها استفاده می‌کنند و سر و صدای زیادی ایجاد می‌شود. این صداها به قدری آزاردهنده هستند که گاهی احساس می‌کنم شبیه صدای فیر مرمی است. دولت باید استفاده از سپیکر را ممنوع کند.»
آلودگی صوتی به صداهای بلندی گفته می‌شود که ناخوشایند بوده و می‌توانند باعث ایجاد ناراحتی‌های ذهنی شوند.
طبق یک تحقیق جهانی منتشر شده در فبروری ۲۰۲۳، بیش از ۴۰۰ میلیون نفر در سراسر جهان تحت تأثیر آلودگی صوتی قرار گرفته اند و ده‌ها هزار نفر هر سال به دلیل بیماری‌های مرتبط با آن، جان خود را از دست می‌دهند.
شفیقه، یکی دیگر از ساکنان کابل که در خانه بیمار دارد، می‌گوید:
«دست‌فروشان که مواد خوراکی و غیرخوراکی می‌فروشند، از سپیکر با صدای بسیار بلند استفاده می‌کنند. این صداها، به خصوص برای کسانی که مریض دارند، بسیار آزاردهنده است. باید اقداماتی برای کنترل این وضعیت انجام شود.»
نعمت الله بارکزی سخنگوی شاروالی کابل در کنترل طالبان در این باره به سوالات رادیو آزادی پاسخ نداد، اما بر اساس اطلاعات وب‌سایت این ریاست، در اواخر سال ۱۴۰۲، کمپاینی برای کاهش آلودگی صوتی اجرا شده و بلندگوهای فروشندگان در برخی مناطق شهر جمع‌آوری شده اند.
در مقابل، برخی فروشندگان می‌گویند که استفاده از بلندگو برای جلب توجه مشتریان ضروری است. محمد نعمان، فروشنده جواری، می‌گوید:
«ما مجبور به استفاده از سپیکر هستیم تا مشتری‌ها را جذب کنیم. اگر این کار را نکنیم، فروش ما کاهش می‌یابد. اما این تنها ما نیستیم؛ موترها و وسایل نقلیه دیگر نیز سر و صدای زیادی ایجاد می‌کنند.»
دکتر عبدالکریم صافی، روان‌شناس، می‌گوید که آلودگی صوتی تأثیرات منفی بر روح و روان انسان می‌گذارد و اگر کنترل نشود، می‌تواند در درازمدت منجر به بیخوابی، وسواس فکری، اضطراب مداوم و مشکلات جدی صحی شود.
آلودگی صوتی در کابل به دلیل نبود سیستم شهری منظم و مکان‌های مناسب برای دست‌فروشان، یکی از مشکلات عمده این شهر و دیگر شهرهای بزرگ افغانستان محسوب می‌شود.