دفتر هماهنگی امور بشردوستانهٔ سازمان ملل متحد (اوچا) گفته است که با وجود اینکه در سه سال گذشته که طالبان قدرت را در افغانستان به دست گرفتند، ۶.۷ میلیارد دالر در زمینه‌های مختلف بشردوستانه به نیازمندان افغان توزیع شده، بحران بشری و اقتصادی هنوز هم در این کشور ادامه دارد.
بر اساس ارقام اوچا، با وجود این کمک‌های مالی، تعداد افراد نیازمند به کمک‌های بشردوستانه در افغانستان بیش از ۲۹ میلیون نفر است.
اوچا روز یک‌شنبه ۳م نوامبر با نشر گزارش گفته که بیشتر این کمک‌ها در سال ۲۰۲۲ صورت گرفته که ارزش آن ۳.۳ میلیارد دالر بوده است.
در این گزارش آمده است که این کمک‌ها صرف بهداشت، رویدادهای طبیعی ناشی از تغییرات اقلیمی، بحران اقتصادی و فقر، خسارات ناشی از تغییرات سیاسی و تلاش برای جلوگیری از قحطی شده است.
این سازمان کمک‌های بین‌المللی را در کاهش فقر و بحران‌های بشری موثر خوانده و افزوده است: «افغانستان هنوز هم به خاطر رویدادهای طبیعی، تغییرات اقلیمی و تغییرات ژیوپلوتیکی با خسارات زیادی مواجه است.»
این اداره هشدار داده که در صورت کاهش سطح کمک‌های بین‌المللی، دستاوردهای بشری به سرعت از بین می‌رود و افغان‌های آسیب‌پذیر بار دیگر با رنج و خسارات بیشتری مواجه خواهند شد.
اوچا در گزارش خود همچنین از تأثیرات محدودیت‌ها و قانون امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان بر زنان و دختران افغان ابراز نگرانی کرده و گفته است که این کار سبب تداوم فاجعهٔ بشری در این کشور خواهد شد.
هرچند این ادارهٔ ملل متحد گفته است که در سه سال گذشته دسترسی به مناطق دورافتاده به دلیل عدم وجود جنگ‌های مداوم بهبود یافته است و نیاز به کمک‌های بشردوستانه به میزان قابل توجهی کاهش یافته است، اما با آن‌هم برخی خانواده‌های نیازمند می‌گویند هیچ کمکی دریافت نکرده‌اند و با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو هستند.
گلدسته، باشندهٔ شهر کابل و سرپرست خانوادهٔ پنج‌نفری، در این مورد به رادیو آزادی گفت:
«طالبان که آمدند من روی کمک‌ها را ندیدم، نه هم کدام کمکی دریافت کرده‌ام، شاید با مردم دیگر شده باشد، در قریۀ ما کسی نیامده. من خودم به خانه‌های مردم به کار می‌روم و فقط برای کودکانم به اندازه‌ای پیدا می‌کنم که زنده بمانیم. نه به مریضی خود و نه به لباس خود رسیدگی می‌توانم. اقتصاد من بسیار ضعیف است. اقتصاد همهٔ افغانستان خراب است. طالبان مردم را اجازهٔ کار نمی‌دهند، به ویژه من که یک خانم هستم، پس چی کنیم.»
عزت خان، باشندهٔ ولسوالی کوت ننگرهار، در این مورد به رادیو آزادی گفت:
«ممکن است که ملل متحد همین قدر کمک کرده باشد، اما ما و مردم ما با فقر و بیچارگی مواجه هستیم. این کمک‌ها کافی نیست. من خودم که یک معلم هستم، با شش هزار افغانی معاش، کدام مشکل خانواده‌ام را حل کنم؟ اول خو این کمک‌ها به ما نمی‌رسد، مواد خوراکی آن کم است. مشکلات ما افغان‌ها حل‌شده نمی‌تواند.»
دفتر هماهنگی امور بشردوستانهٔ سازمان ملل متحد گفته است که بیش از ۲۳ میلیون نفر در افغانستان هنوز به کمک‌های بشردوستانهٔ فوری نیاز دارند.
اوچا پیش‌تر در سال‌های ۲۰۲۲ و ۲۰۲۳ اعلام کرده بود که ۲۳.۷ میلیون نفر از نفوس افغانستان به کمک‌های فوری بشری نیاز دارند، در حالی که در سال ۲۰۲۱ این آمار ۲۹.۲ میلیون نفر بود.
پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان، بی‌کاری و فقر به اوج خود رسیده است.
به اساس گزارش رتبه‌بندی بین‌المللی شاخص گرسنگی (جی اچ آی) که به تاریخ ۱۳م اکتوبر منتشر شد، افغانستان در قطار کشورهایی قرار گرفته که گرسنگی در آن‌ها به گونهٔ جدی افزایش یافته است.
