پس از آن‌که حکومت طالبان در افغانستان در قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر بر صدا و نمایان بودن چهرۀ زنان محدودیت وضع کرد، برخی از زنان افغان با انتقاد از این اقدام می‌گویند، مشکلات آن‌ها در این قانون طالبان در نظر گرفته نشده است.
یک بانو باشندهٔ لوگر به شرط عدم نشر نامش به علت حساسیت موضوع، به رادیو آزادی گفت:
«طالبان که در این قانون‌شان بر صدا و چهرۀ زنان محدودیت وضع کرده‌اند، زنان را با مشکلات زیادی مواجه کرده‌اند، مثلاً وقتی یک زن جایی می‌رود، به راننده چگونه می‌گوید که کجا می‌رود، اگر سودا می‌خرد اگر با دکاندار صحبت نکند، چگونه از او سودا بخرد؟ همین گونه مشکلات زیاد دیگر وجود دارد، به نظر من به اساس این قانون آن‌ها حتی زندگی کردن زنان در جامعه شاید ناممکن باشد، این بسیار قانون نادرست است.»
یک باشندهٔ دیگر از ولایت ننگرهار که او نیز نمی‌خواهد نامش در گزارش منتشر شود، انتقاد می‌کند که طالبان به اساس تفسیر خود به نام اسلام شرایطی را بر زنان و دختران افغان وضع می‌کنند که به گفتۀ او، در هیچ جامعهٔ قابل اجرا نیست.
«محدودیت‌های اخیر طالبان در مورد زنان، واقعاً قابل پذیرش نیست، حتی زنان نمی‌توانند با صدای بلند قرائت کنند، پس در جامعه چه برای این زن باقی ماند، این محدودیت‌ها تنها زنان را از جامعه حذف می‌کند، آن‌ها را بیشتر دور می‌سازد، باید به یک زن به عنوان یک انسان دیده شود.»
وزارت عدلیۀ حکومت طالبان قانون جدید امر به معروف و نهی از منکر را به تاریخ ۲۱م اگست اعلام کرد که در متن این قانون آمده که ملا هبت‌الله آخندزاده رهبر طالبان این قانون را توشیح کرده و قابل اجرا است.
در مادهٔ ۱۳م این قانون پوشیده بودن تمام بدن زنان «لازمی» خوانده شده و به اساس آن «به خاطر هراس از فتنه» پوشیده بودن چهرۀ زنان نیز مهم است.
در بند دیگر مادهٔ ۱۳م این قانون، صدای زن عورت عنوان شده و بربنیاد آن زنان اجازۀ سرودن آهنگ را ندارند و حتی نمی‌توانند با صدای بلند نعت بخوانند و قرائت کنند.
این قانون چهار فصل و ۳۵ ماده دارد.
داکتر سونیتا بهرام، یک باشندهٔ ولایت کابل به رادیو آزادی گفت، آن‌ها برای فراهم کردن خدمات بهتر به بیماران‌شان و توضیح در مورد چگونگی مصرف دوا، نیاز دارند که با همراهان مرد، زنان بیمار صحبت کنند.
«در این ماده مشکلات وجود دارد، خواست که از امارت اسلامی این است که بر این ماده تجدید نظر کنند، بیمارانی که به شفاخانۀ ما می‌آیند در شرایط فعلی اکثر زنان وضعیت ذهنی خوب ندارند، ما مجبور هستیم با مردان صحبت کنیم، و طریقهٔ مصرف دوا را برای‌شان بفهمانیم، اگر این محدویت‌ها باشد، چگونه ما کار کنیم.»
حلیمه پژواک، باشندهٔ ولایت هرات و مسئول یک جنبش اعتراضی زنان می‌گوید، زنانی که سرپرستی خانوادهٔ خود را به عهده دارند، مجبور اند برای پیدا کردن نفقۀ خانوادهٔ شان بیرون از خانه کار کنند، این نوع قوانین را چگونه بر خود عملی کنند؟
«شوهران زنانی که در حملات انتحاری این گروه (حکومت طالبان) کشته شدند، مجبور اند برای نفقۀ خانواده و کودکان‌شان کارهای شاقه کنند، طالبان اما به صدای آن‌ها نیز محدودیت وضع کرده‌اند، پس آن‌ها چه کنند.»
در این مورد از ذبیح‌الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان و عبدالغفار فاروقی، سخنگوی وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان پرسیدیم؛ اما آنان به پرسش‌های رادیو آزادی در این مورد پاسخ ندادند.
گفتنی‌ست که قانون جدید وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان در داخل و بیرون از افغانستان، از سوی شمار زیادی از زنان، سازمان ملل متحد، سازمان‌های بین‌المللی، کشورها و حتی شماری از عالمان دین نکوهش شده است.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان با نشر اعلامیهٔ در این مورد، نگرانی‌ها و نکوهش‌های جامعۀ جهانی را «بی‌اساس و گستاخی» خوانده، گفته که این نگرانی‌ها و انتقاد موضع آن‌ها را تغییر نخواهد داد.
پیش از این خالد حنفی، سرپرست وزارت امر به معروف و نهی از منکر حکومت طالبان ادعا کرده بود که این قانون را در روشنایی شریعت اسلام ساخته شده و به گونۀ کامل عملی می‌شود.
اما برخی از عالمان دین با تأکید می‌گویند که در هیچ جای از فقه حنفی در شریعت اسلام بر صدا و چهرۀ زنان محدودیت وجود ندارد.
