شبیر احمد، یک جوان تحصیلکردۀ افغان، در گوشهای از شهرک فیصل در اسلامآباد پاکستان چپس میفروشد. او که تا سطح لسانس تحصیل کرده و در نظام جمهوریت در یک ادارهٔ مهم حکومتی وظیفه داشت، اکنون با فروختن چپس نفقهٔ خانوادهاش را تأمین میکند. شبیر احمد در صحبت با رادیو آزادی از ارائهٔ جزییات در مورد وظیفۀ قبلیاش خودداری میکند، اما میگوید زندگیاش در پاکستان با بسیار دشواری سپری میشود:
"باشندهٔ شهر مزار شریف هستم، در نظام جمهوری پیشین وظیفه داشتم، زمانی که طالبان حاکمیت را به دست گرفتند به پاکستان مهاجر شدم، چند ماه بیکار بودم، اکنون در کنار سرک بر کراچی چپس میفروشم، مسئولیت اعضای خانوادهام با من است، مشکلات من زیاد است."
عمر عثمان، یک مهاجر دیگر افغان که در حال حاضر در بازار تیکسلای اسلامآباد در یک خوارکهفروشی کار میکند، میگوید، معاشی که دریافت میکند برایش بسنده نیست. او که همچنان مدرک لسانس دارد و در زمان نظام جمهوریت با یک ادارهٔ بینالمللی کار میکرد، اکنون ماهانه مبلغ ۱۵ هزار کلدار معاش دریافت میکند:
"پیش از سقوط با یک موسسهٔ بینالمللی در افغانستان کار میکردم، بعد به پاکستان آمدم و اکنون در یک دکان خوارکهفروشی کار میکنم، ماهانه ۱۵هزار کلدار معاش میدهد، با در نظرداشت قیمتی در پاکستان این پول برای یک هفته هم کافی نیست."
شواری مهاجرین افغان در اسلامآباد نیز مشکلات اقتصادی مهاجرین افغان را تأیید میکند و میگوید که بیشتر افغانها اخیراً به کارهای شاقه روی آوردهاند. میوند عالمی افغان، رئیس این شورا، میگوید که پیدا کردن فرصتهای کار برای افغانان دشوار است و اگر کاری هم پیدا کنند، باید با معاش کم کار کنند:
"افغانها در حال حاضر در پاکستان زندگی میکنند، امکانات کار برایشان وجود ندارد، برخی از جوانان و بزرگان که کار میکنند، ماهانه پول بسیار اندک ۸ هزار و ۱۰ هزار و یا هم ۱۵ هزار کلدار به دست میآورند."
هرچند آمار دقیقی وجود ندارد که چه تعداد از افغانها پس از حاکمیت دوبارهٔ طالبان به پاکستان مهاجر شدهاند، اما عامل اصلی این مهاجرت مشکلات امنیتی، بیکاری، مشکلات اقتصادی و ادامهٔ محدودیتها در برابر تحصیل و کار زنان و دختران عنوان شده است.
با آنکه وزارت مهاجرین و عودتکنندگان حکومت طالبان به تاریخ ۱۷م ماه اسد در صفحۀ ایکس خود نوشته بود که طی سه سال گذشته نزدیک به چهار میلیون افغان به افغانستان بازگشتهاند، اما هنوز هم شمار زیادی از مهاجران افغان در ایران و پاکستان، دو کشور همسایه، زندگی میکنند که هر از گاهی علاوه بر مشکلات اقتصادی، گزارشهایی دربارۀ بدرفتاری پولیس این کشورها با آنها نیز نشر میشود.