شماری از بانوان و خانواده‌های آنان در ولایت‌های غربی و جنوب غربی افغانستان میگویند که به دلیل فشار و تهدیدات اعضای طالبان مبنی بر تن دادن به ازدواج‌های اجباری و ناخواسته، مجبور به ترک محل زنده‌گی خود شده‌اند.
در همین حال، شماری از فعالان حقوق بشر معتقدند که طالبان از فرمان رهبر خود در مورد منع ازدواج‌های اجباری سرپیچی می‌کنند. در این گزارش، برای حفظ هویت مصاحبه‌شوندگان، از ذکر نام و محل زندگی آنان خودداری شده است.
یک بانوی ۲۴ ساله که در یکی از ولایت‌های شمال شرقی افغانستان زنده‌گی می‌کند، می‌گوید که او سه سال پیش فارغ‌التحصیل صنف دوازدهم مکتب شده بود و برای امتحان کانکور آماده می‌شد. اما او از تهدیدات یک عضو نیروهای امنیتی طالبان برای ازدواج اجباری حکایت می‌کند.
او و خانواده‌اش مقاومت کردند و در نهایت مجبور به ترک محل زندگی خود شدند.
او در این باره به رادیو آزادی گفت:
"یک روز در راه کورس، یک طالب مرا تعقیب کرد و برایم حرف‌های نامناسبی زد. بعداً یک روز شمارۀ موبایلی به من داد و گفت بگیر و با من صحبت کن. وقتی موبایلش را قبول نکردم، تهدیدم کرد و گفت برادرت را می‌کشم یا به خانواده‌ات آسیب می‌رسانم. می‌گفت به خواستگاری می‌آیم و می‌گیرمت. وقتی فهمیدم که قبلاً ازدواج کرده و دو خانم دارد، سعی کردم به خانواده‌ام بگویم که تهدید می‌کند، اما گفت اگر به خانواده‌ات بگویی، آن‌ها را می‌کشم."
این بانو که حالا با خانوادهٔ چهار نفره‌اش در یکی از ولایت‌های غربی افغانستان زندگی می‌کند، از سرگذشت تلخش می‌گوید:
"ما مجبور شدیم به ولایت دیگری کوچ کنیم. این اتفاقات مرا از درس و تحصیل دلسرد کرد و نتوانستم ادامه دهم. حالا در ولایت دیگری بی‌سرنوشت هستیم و از حکومت می‌خواهیم جلو چنین افرادی را بگیرد."
بعضی از زنان متأهل نیروهای امنیتی جمهوری مخلوع افغانستان نیز شکایت مشابهی دارند. زنی که از گرفتن نامش خودداری می‌کند، می‌گوید شوهرش در نظام جمهوری مخلوع افغانستان سرباز بود و پس از بازگشت طالبان به دلیل مشکلات امنیتی به ایران گریخت. او نیز از تهدیدات یکی از مسئولان امنیتی طالبان برای ازدواج اجباری خبر می‌دهد:
"با خشو و خسرم در یک خانه زندگی می‌کردم. پس از مدتی، یک فرمانده طالبان که فکر می‌کرد من دختر خانه هستم، خانواده‌اش را به خواستگاری فرستاد. وقتی خسر و خشویم گفتند که این عروس من است، باور نکردند."
او ادامه می‌دهد:
"هر روز تهدید می‌کردند که ما به زور می‌گیریم. فشار زیادی روی خسرم آوردند و حتی یک روز او را لت و کوب کردند تا این وصلت را قبول کند. مجبور شدیم شبانه از خانه فرار کنیم و به طرف ایران برویم، اما دیری نگذشت که رد مرز شدیم و حالا در جنوب غرب افغانستان با ترس زنده‌گی می‌کنیم. من از حکومت می‌خواهم جلو این افراد را بگیرد."
خواستیم در این مورد نظر مقامات محلی طالبان را نیز بپرسیم، اما آن‌ها تا تهیه این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
اما در گذشته، ادارۀ امر به معروف و نهی از منکر طالبان در غرب افغانستان به رادیو آزادی گفته بود که در تطبیق فرمان رهبرشان متعهد هستند و به آن عمل می‌کنند. ملا هبت‌الله آخندزاده، رهبر طالبان، در روزهای نخست حاکمیت‌شان در افغانستان، فرمانی شش‌ماده‌ای را در رابطه به منع ازدواج‌های اجباری دوم، سوم و چهارم و زیر سن و نیز در مورد حق میراث زنان صادر کرده بود.
با این حال، زنان در نقاط مختلف افغانستان از ازدواج‌های اجباری و زیر سن شکایت می‌کنند.
پیش از این، سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی از جمله صندوق حمایت از کودکان ملل متحد و سازمان نجات کودکان "Save the Children" نگرانی خود را از افزایش ازدواج‌های زیر سن و اجباری دختران ابراز کرده‌اند.
این موضوع نگرانی شماری از فعالان محلی و فعالان حقوق زن در ولایت‌های غربی و جنوب غربی افغانستان را نیز برانگیخته است. یک فعال حقوق زن که نخواست نامش فاش شود، به رادیو آزادی گفت:
"ازدواج‌های اجباری زیر سن وجود دارد که دختران کم‌سن را به زور به ازدواج درمی‌آورند یا زنان متأهل نیروهای حکومتی را تهدید می‌کنند. این وضعیت، دختران را مجبور به فرار یا مهاجرت می‌کند و زنده‌گی را برایشان تلخ کرده است."
یک فعال محلی دیگر معتقد است که اعضای طالبان از دستور رهبران‌شان سرپیچی می‌کنند. او گفت:
"با وجود دستور رهبرشان، طالبان در ولایت‌های دوردست همچنان به ازدواج‌های اجباری ادامه می‌دهند. این وضعیت جامعه ما را دچار دگرگونی می‌کند و دختران جوان را به ترس، اضطراب و افسردگی مبتلا می‌کند که این خود یک فاجعه بزرگ است."
شماری از خانواده‌ها به رادیو آزادی گفتند که به دلیل تهدیدات طالبان برای ازدواج‌های اجباری، دوم، سوم و چهارم مجبور به ترک کشور شده‌اند. برخی از دختران نیز گفته‌اند که مجبور به تن دادن به چنین ازدواج‌هایی شده‌اند.
