سهیلای ۲۴ ساله با شور و اشتیاق می خواست در آینده داکتر شود، اما این آرزویش به دلیل بسته شدن نهادهای تحصیلات عالی توسط حکومت طالبان، با خاک یکسان شد.
موقعی که طالبان تقریباً یک و نیم سال پیش دروازه های پوهنتونها را به روی دانشجویان اناث ، به گفته ایشان، تا امر ثانی ، بستند سهیلا دانشجوی صنف سوم فاکولته طب در ولایت هرات در غرب افغانستان بود.
سهیلا با ناامیدی به رادیو آزادی می گوید برای جشن عیدفطر آمادگی نگرفته است:
« عید و نوروزی نداریم، قبلا عید را خوب تجلیل می کردیم، لباس نو می گرفتم و بسیار خوشحال بودم؛ اما در این عید هیچ خوشحال نیستم و هیچ آمادگی نگرفته ام."
او در ادامه بیشتر می گوید:"
آینده ما نامعلوم است و آینده خود را پوچ می بینم. ما دختران حتی نمی توانیم که آینده بهتر را تصور کنیم چون نه مکتب و نه هم پوهنتون باز است. این وضعیت بسیار حالت روحی ما را خراب کرده است.»
مانند سهیلا صدها هزار دانشجوی و دانش آموز زن درد و رنج محرومیت از آموزش را بر دوش می کشند.
طالبان پس از بازگشت به قدرت در نزدیک سه سال گذشته، مکتب ها را هم به روی دختران بالاتر از صنف ششم بسته اند.
فریبای ۱۹ساله دانش آموز صنف دهم مکتب در شهر هرات، همانند سهیلا جشن عید امسال را با غم سپری می کند.
او به رادیو آزادی چنین می گوید:
« از وقتی که مکاتب بسته شده است دیگر هیچ امید و انگیزه برای من نمانده است تا بخواهیم از عید و سال نو و جشن های دیگر تجلیل کنیم. به همین خاطر من بسیار متاثر هستم و امسال هم مانند دو سال دیگر نه برای خود لباس درست کردم و نه کفش گرفتم. هیچ آمادگی خاصی برای عید نگرفته ام، چون که عید برای من معنایی ندارد به خاطری که مکتب ها بسته است. دیگر هیچ رویایی وجود ندارد که بخواهم زندگی کنم.»
زرمینه ۴۷ ساله مادر فریبا می گوید که سه دخترش از آموزش محروم هستند و به خاطر ناراحتی آنان، او نیز امسال عید ندارد.
یک دختر او دانشجو و دو دختر دیگرش دانش آموزان صنف های دهم و هشتم هستند.
زرمینه به رادیو آزادی چنین می گوید:
«خوشحالی من خوشحالی اولادهایم است، وقتی که اولادهایم خوشحال نیستند من هم خوشحال نیستم و عید ندارم. چون مکتب ها و پوهنتون ها بسته است و همه مایوس و ناامید هستند و آینده ندارند. وقتی که می بینم اولادهایم غمگین و افسرده هستند و عید ندارند، من هم عید ندارم و به خاطر آنها خوشحال نیستم.»
سهیلا می گوید که قبل از بازگشت طالبان او با شماری از همصنفانش با هیجان خاصی برای جشن عید فطر برنامه ریزی می کردند، با هم به بازار می رفتند و لباس و کفش نو می خریدند. او به رادیو آزادی می گوید که خاطرات آن روزهای شاد با واقعیت فعلی زندگی او و همقطارانش زیر سلطه طالبان کاملا در تضاد است.
شاهپورصابر
