شعبۀ آسیا پاسفیک ادارۀ زنان سازمان ملل متحد با نشر یک گزارش مصور زیرعنوان "زنان توقف ناپذیر، جنبش زنان افغان" می‌گوید، هرچند طالبان در تلاش حذف زنان افغان از جامعه، فضای عمومی، اماکن آموزشی و بخش‌های تصمیم گیری هستند، اما زنان این محدودیت‌ها را نمی پذریرند و از تلاش‌هایشان دست بر نمی‌دارند.
در این گزارش مصور که با چهار مدافع حقوق زنان صحبت شده است، آمده است که این زنان در سال‌های قبل از حکومت طالبان نیز با چالش‌ها بر سر راه زنان مبارزه کردند و با راه اندازی کمپاین‌ها، حضور در سطح تصمیم گیری، در زندگی زنان در اجتماع تغییر ایجاد کردند و اکنون با حضور طالبان نیز مبارزات‌شان را در سطح گسترده‌تر ادامه می‌دهند.
این گزارش افزوده است که با این حال، زنان افغان به هر نحوی با تشکیل جنبش‌های اعتراضی، با اعتراضات و ایجاد صنوف آموزشی خانگی، راه اندازی کسب و کار، اشتراک‌گذاری آنلاین داستان‌ها در مقابل مقام‌های حاکم مبارزه می‌کنند.
مریم معروف آروین: زنان افغان تسلیم پذیر و انزواپذیر نیستند، حتی اگر زندانی شوند
این در حالی است که شماری از زنان معترض افغان در صحبت با رادیو آزادی می‌گویند، هرچند گروه حاکم در افغانستان موانع زیادی برای زنان معترض ایجاد کردند، اما این فعالان و معترضان در تلاش اند تا صدای زنان افغان خاموش نشود.
مریم معروف آروین، مسئول جنبش شنبه‌های ارغوانی در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید:
"زنان و دختران افغان همچنان در سه سال گذشته با مبارزات‌شان ثابت ساختند که زنان دیروز نیستند و زنان افغان تسلیم پذیر و انزواپذیر نیستند، حتی اگر زندانی شوند و به بند کشیده شوند، حتی اگر به بدترین وجه ممکن مورد سرکوب قرار بگیرند. ما تمنا داریم که مردم افغانستان از طالبان ترس نداشته باشند و در برابر این حاکمیت استبدادی این گروه بایستند."
نسرین حمیدی، فعال حقوق زنان نیز می‌گوید، اعتراض زنان افغان طالبان را به چالش کشیده است:
"اعتراض ما زنان طالبان را در عرصۀ بین المللی به چالش کشیده، یک صدای اعتراضی از هر گوشۀ افغانستان و جهان بر ضد حکومت طالبانی یک قدرت است، ما زنان افغانستان زنان ۲۰ سال قبل نیستیم؛ اکنون آگاه تر، قوی تر و مبارزتر شدیم."
این زنان در حالی از اعتراضات‌شان می‌گویند که مبارزۀ زنان در سه سال گذشته آسان نبوده است.
طالبان پس از دوباره به قدرت رسیدن شان در آگست ۲۰۲۱، اعتراضات خیابانی زنان را که به منظور تأمین حق آموزش، کار و دیگر حقوق زنان به راه انداخته می‌شد، سرکوب و ممنوع و برخی معترضان را بازداشت و زندانی کردند.
در حال حاضر منیژه صدیقی عضو جنبش خودجوش زنان در زندان طالبان بسر می‌برد که در نهم ماه اکتبر سال ۲۰۲۳ بازداشت شد و بعد از مدتی به زندان پلچرخی انتقال شد.
با آنکه حکومت طالبان مدعی است که حقوق زنان و دختران در چارچوب شریعت اسلام تامین است، اما ده‌ها ممنوعیت و محدودیت را بر فعالیت و حضور زنان و دختران در جامعه وضع کرده است.
ممنوعیت آموزش بالاتر از صنف ششم و تحصیل در پوهنتون‌ها، ممنوعیت کار در بیشتر اداره‌های دولتی، تمامی اداره‌های غیردولتی و آرایشگاه‌های زنانه، ممنوعیت سفر بدون محرم شرعی در مسیرهای طولانی و اجباری شدن حجاب از جمله موارد مهمی اند که همواره واکنش‌های گستردۀ داخلی و بین‌المللی را به همراه داشته اند.
