سازمان عفو بین‌الملل ناوقت روز دوشنبه در حساب ایکس خود در ادامۀ کمپاین دادخواهی‌اش، از مردم افغانستان خواسته که به گونۀ کتبی خواستار آزادی بی‌قید و شرط منیژه صدیقی، فعال حقوق زن و صدیق الله افغان و احمد فهیم عظیمی، دو فعال حق آموزش شوند.
این سازمان گفته که مردم باید این درخواست‌شان را به آدرس عبدالحق وثیق، رئیس استخبارات حکومت طالبان بفرستند.
عفو بین‌الملل بازداشت این فعالان را خودسرانه خوانده و گفته است، حکومت طالبان علیۀ این فعالان هیچ سند و مدرکی ندارد، اما هنوز هم آنان را در زندان نگهداشته است.
اما حکومت طالبان مدعی شده که این فعالان بر اساس اسناد و شواهد بازداشت شدند.
عفو بین‌الملل امیدواری کرده که افزایش فشار افکار داخلی بر حکومت طالبان سبب شود که این فعالان بدون قید و شرط رها شوند.
احمد فهیم عظیمی و صدیق الله افغان که با سازمان آموزشی "فکر بهتر" همکاری داشتند در ۱۷ ماه آکتبر سال گذشته میلادی از دفتر شان در منطقۀ کارتۀ چهار شهر کابل از سوی استخبارات حکومت طالبان بازداشت و بر بنیاد اطلاعات ارائه شده از سوی سازمان عفو بین‌الملل، ۷۲ روز در ریاست ۴۰ استخبارات حکومت طالبان زندانی شدند و بعد از آن به زندان پل چرخی منتقل شدند.
یک تن از نزدیکان احمد فهیم عظیمی که نخواست نامش در این گزارش گرفته شود، گفت، چهارشنبۀ هفتۀ گذشته احمد فهیم عظیمی و همکارش صدیق الله افغان به محکمه خواسته شده بودند که به دلیل قبول نشدن اتهامات وارده از سوی این دو فعال در بند، دوسیه‌شان بدون فیصله مانده و قرار شده است که به ادعای او، حکومت طالبان در غیاب آنان فیصله کند.
او به رادیو آزادی گفت:
"در نهایت دوباره این‌ها را به زندان پل چرخی انتقال دادند و گفتند که ما ممکن غیابی فیصله بکنیم، همینطور یک چیز گفتند قاضی هم گفتند و محرر اش هم گفتند ما از این‌ها چون نتیجه‌ای نگرفتیم غیابی فیصله می‌کنیم."
او همچنان مدعی شد که قاضی محکمۀ دیوان امنیت عامه حکومت طالبان و همکارانش بر این دو فعال حق آموزش فشار وارد می‌کنند که اتهام‌های وارد شده را بپذیرند.
به گفتۀ او، اتهامات وارده از سوی حکومت طالبان به احمد فهیم عظیمی و همکارش صدیق الله افغان، فعالیت ضد نظام چون برگزاری تظاهرات و فرستادن دختران برای تحصیل به قطر خوانده شده است.
منیژه صدیقی، یکی از اعضای جنبش خودجوش زنان افغانستان نیز به تاریخ ۹ آکتبر سال گذشته میلادی از سوی استخبارات حکومت طالبان بازداشت شد و تاکنون در زندان پل‌چرخی بسر می‌برد.
لیلا بسیم: سکوت و خاموشی مردم برای طالبان انرژی می‌دهد و باعث می‌شود که این روند را ادامه دهند
لیلا بسیم، یک تن از اعضای جنبش خودجوش زنان افغانستان از نحوۀ دادخواهی برای این فعالان در بند از سوی نهادهای حقوق بشری و مردم انتقاد دارد.
او به رادیو آزادی گفت:
"بخاطر دادخواهی منیژه صدیقی و کسان دیگری که در بند طالبان هستند متاسفانه همه خاموش اند، انگار که هیچ اتفاقی نه افتاده، همین سکوت و خاموشی مردم برای طالبان انرژی می‌دهد و باعث می‌شود که این روند را ادامه دهند و بیشتر زنان را در قید خود نگهدارند."
بسیم مدعی است که حکومت طالبان منیژه صدیقی را به اتهام حق طلبی به یک‌ونیم سال حبس محکوم کرده است.
ذبیح‌الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان به پرسش‌ها در بارۀ این خواست‌ها و ادعاها پاسخ نداد، اما پیش از این به رسانۀ طلوع نیوز تأیید کرده بود که این فعالان بر بنیاد اسناد و شواهد به اتهام اعمال خلاف شریعت و غیرقانونی بازداشت شدند و محکمه‌شان در بارۀ آنان فیصله خواهد کرد.
طالبان پس از حاکمیت دوباره بر افغانستان، شمار زیادی از معترضان و فعالان را که منتقد سیاست‌های شان بودند، بازداشت و زندانی ساختند که برخی از آنان پس از مدتی رها شدند و برخی دیگر هنوز در زندان بسر می‌برند.
