تعداد زیادی از زنان در ولایت هرات که سرپرستی خانواده های شان را به عهده دارند، از بیکاری و مشکلات اقتصادی نگران هستند.
آنان که برای پیدا کردن نان به خانواده های شان مجبور به کار در کنار جاده ها شده اند، از دشوار شدن زندگی شان در فصل زمستان سخن می گویند.
بسیاری از این زنان که از کمک های موسسات و حکومت طالبان محروم هستند، برای خانواده های شان نان خشک به سختی پیدا می کنند.
سعیده که چادر سیاه کلان به سر دارد، در کنار یک پیاده رو در چوک سینمای شهر هرات نشسته و ساجق می فروشد. پسر هشت ساله اش که سرما خورده است، روی پاهای مادرش خوابیده است.این زن ۴۷ ساله مادر هفت فرزند است.
همسرش به علت بیماری خانه نشین شده و کار کرده نمی تواند.
سعیده باشنده اصلی ولایت قندز است اما از شش سال به این سو، همراه با خانواده اش در یک خانه کرایی درمنطقه آب برده در جنوب شهر هرات زندگی می کند. او دریک ماه سه هزار افغانی کرایه خانه می دهد.این زن یگانه نان آور خانواده هشت نفره اش است.
سعیده می گوید، در این اواخر با سرد شدن هوا، مشکلات اقتصادی اش افزایش یافته و نمی تواند به خانواده اش نان پیدا کند.
او به رادیو آزادی می گوید، از تمام کمک های موسسات و حکومت طالبان محروم است:
« از صبح تا شام صد افغانی هم کار نمی کنم. روز ۶۰ تا ۷۰ و ۹۰ افغانی کار می کنم. از صبح که آمده ام ۳۰ افغانی کار کرده ام. بلند ساجق صدا می زنم اما کسی از من ساجق نمی خرند. مجبور هستم برای فروش ساجق کنار پیاده رو نشسته باشم.»
وضعیت بیشتر زنان کارگر در شهرهرات همانند سعیده است.
زلیخا ۳۸ ساله در کنار جاده مرکزی شهر هرات کفش رنگ می کند.
او همراه با خانواده شش نفره اش در یک خانه کرایی در شهر هرات زندگی می کند که ماهانه دو هزار افغانی کرایه خانه می دهد.
همسر زلیخا پنج سال پیش به علت بیماری جان خودرا از دست داده است و پس از مرگ همسر، بار سنگین مسوولیت خانواده و فرزندان بر دوش این زن مانده است.
زلیخا در باره مشکلات زندگی اش می گوید:
« با پنجاه افغانی به خانه رفتم، کودکان بیرون از دروازه خانه نسشته بودند که برای شان نان می برم. وقتی که از سه چرخه پیاده می شوم همه دویده میایند که نان آوردی؟ در خانه کرایه ای زندگی می کنیم. دروازه سرا را که باد می زند دلم می لرزد که صاحب خانه دنبال کرایه آمده است.»
مشکلات اقتصادی و فقر پای بسیاری از زنان را برای کار به کنار جاده های شهر هرات کشانیده است.
فاطمه ۵۷ ساله یکی دیگر اززنان کارگر درشهرهرات است. او درکنارجاده دستمال کاغذی می فروشد.
فاطمه که نان آور خانواده چهار نفره است، می گوید که نان خشک به خانواده اش به سختی پیدا می کند. وی در این باره به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
« از صبح وقت میایم اینجا روی سرک که صد تا دو صد افغانی کار می کنم. شب نان خشک می گیرم و می برم خانه و با چای باهم می خوریم. با این پول دگه چیزی خریده نمی توانم که مثلا روغن بگیرم یا برنج بگیرم.»
وضعیت اقتصادی زنان که نان آور خانواده های شان هستند در حالی در اوج زمستان بحرانی شده است که افزایش بیکاری و فقر در افغانستان نگرانی نهادهای بین المللی را به همراه داشته است.
یونسیف یا صندوق حمایت از کودکان ملل متحد در گزارشی به تاریخ ششم جدی حدود یک ماه پیش وضعیت اقتصادی افغانستان را نگران کننده خواند و گفت که با گسترش بحران اقتصادی، بیکاری و فقر در افغانستان افزایش یافته است.
در این گزارش آمده است که در سال ۲۰۲۴ میلادی، بیشتر از ۲۳ میلیون شهروند افغانستان نیاز به کمک های بشردوستانه دارند.
پیش از آن، کمیته بین المللی صلب سرخ نیز وضعیت اقتصادی افغانستان را بحرانی اعلام کرده بود.
این نهاد بین المللی در یک گزارش به تاریخ ۱۶ قوس سال روان اعلام کرد که فقر و بیکاری زندگی بسیاری از افغان ها را متاثر ساخته است.
بحران اقتصادی در اوج فصل سرما افزایش یافته که زندگی بسیاری از افراد نادار مانند سعیده را بسیار متاثر ساخته است.
این زن کارگر می گوید که در هوا سرد نه توان گرم ساختن خانه اش را دارد و نه هم سیر کردن شکم فرزندانش را.
شاهپورصابر