صندوق حمایت از کودکان سازمان ملل متحد (یونیسف) در افغانستان می‌گوید که ۹.۵ میلیون نفر در افغانستان در مناطقی زندگی می‌کنند که به امکانات صحی دسترسی ندارند.
یونیسف این خبر را به روز یکشنبه در صفحۀ ایکس، توییترسابق خود منتشر کرده و افزوده است که این سازمان و شرکایش متعهد به تضمین ارائه خدمات صحی برای کودکان، زنان و خانواده‌ها هستند.
اما قلندر عباد، سرپرست وزارت صحت عامۀ حکومت طالبان همزمان با نشر این گزارش به روز یکشنبه در یک نشست خبری در کابل بدون نام بردن از سازمان خاصی، این گونه گزارش‌ها را تبلیغات بر ضد حکومت شان خوانده است:
"شماری از افراد در خارج در مورد سکتور صحت افغانستان پیش بینی‌های مختلفی را انجام می‌دهند گاهی از مرگ و میر صحبت می‌کنند و گاهی از ضعف این بخش سخن می‌زنند، آنها این همه مسائل را بدون آنکه در مورد معلومات و تحقیق یا مطالعه‌ای داشته باشند بیان می‌کنند که افوات برخلاف نظام است و قابل قبول نیست."
این در حالی است که پیش از این نیز شماری از نهادهای بین‌المللی در بخش صحت گفته اند که پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان بر افغانستان بخش صحی این کشور با خطر سقوط کامل مواجه شده است.
نعیمه: اینجا خدماتی نیست که برویم و تداوی کنیم یا برای ما دوا بدهند
به گفته این نهادها فرار کارمندان صحی، قطع کمک‌های بین‌المللی، موانع طالبان بر کار و تحصیل زنان و سایر محدودیت‌های آنان از چالش‌های عمده بر سر راه سکتور صحت در افغانستان است.
از سوی دیگر شماری از افغان‌هایی که در مناطق دوردست زندگی می‌کنند، می‌گویند، برای رسیدگی به مشکلات صحی‌شان با مشکلات جدی روبه‌رو هستند.
نعیمه، باشندۀ روستای کرنی هرات به رادیو آزادی گفت:
"اینجا خدماتی نیست که برویم و تداوی کنیم یا برای ما دوا بدهند، من یکبار رفتم فقط دوای مسکن پرستامول و بروفین دادند و نسخه نوشتند گفتند بروید از شهر برایتان دوا بگیرید، فاصله ما تا آنجا با موتر یک و نیم ساعت است."
عبدالرحمن، باشندۀ ولسوالی چهار برجک ولایت نیمروز هم می‌گوید، به خدمات صحی دسترسی ندارند و در مرکزهای صحی هم که کیلومترها از محل زندگی آنان فاصله دارند، متخصصین و داروی کافی وجود ندارد.
او به رادیو آزادی گفت:
"ما توانایی انتقال و وسیله نداریم، پیاده‌روی است، اگر مریض باشد تا کلینیک رسیده نمی‌تواند، آنجا هم که می‌رویم نه داکتر خوب وجود دارد و نه قرص و دوایی، داخل دواخانه هیچ چیزی نیست."
حدود ۶ هفته پیش هم سازمان داکتران بدون مرز در گزارشی گفته بود که سیستم صحی افغانستان مدت‌هاست که به دلیل کمبود نیرو و بودجه با مشکلات زیادی روبه‌رو شده است.
این سازمان افزوده بود، کمبود پرسونل صحی، وخامت اوضاع صحی و عدم تامین نیازهای صحی، خطر مرگ‌ومیر در میان مردم را بیشتر کرده است.
