"انحراف در اجراآت"؛ طالبان از زندان‌های زنانه بحیث خانه امن نیز استفاده می‌کنند

دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد (یوناما) می‌گوید که حکومت طالبان زنانی را که با خشونت جنسیتی مواجه اند، به زندان می‌فرستد.

یوناما روز پنجشنبه با نشر گزارشی زیر عنوان «انحراف در اجراآت: رسیدگی به شکایات خشونت مبتنی بر جنسیت علیه زنان و دختران توسط مقامات اداره حاکم» گفته که مقام‌های حکومت طالبان هدف از این کار را محافظت زنان قربانی خشونت بیان کرده‌اند.

یوناما می‌گوید که پس از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، هیچ مرکز حمایوی یا پناهگاه برای زنان قربانی خشونت در این کشور وجود ندارد.

بر بنیاد معلومات ارائه شده در این گزارش یوناما، مقام‌های حکومت طالبان موجودیت شلترها یا خانه‌های امن در افغانستان را غیر ضروری خوانده و گفته اند که مراکز حمایوی زنان یا خانه‌های امن "یک مفهوم غربی" است.

این گزارش همچنان می‌افزاید، مقام‌های حکومت طالبان آن زنانی را به زندان‌ها می‌فرستند که یا سرپرست مرد نداشته باشند و یا از طرف مردان‌شان به آنان تهدیدی باشد.

در همین حال شماری از زنانی‌که پیش از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، به دلیل خشونت‌های خانوادگی به خانه‌های امن پناه برده بودند می‌گویند اکنون با مشکلات بیشتر مواجه اند، اما جای به رفتن ندارند.

آنان که نمی‌خواهند بنابر تهدیدات امنیتی نام‌شان در این گزارش گرفته شود از لغو خانه‌های امن از سوی حکومت طالبان انتقاد کرده می‌گویند: "وقتی یک زن در تهدید است با وجودی‌که هزینه مالی ندارد و اقتصاد ضعیف دارد هر روز مکان خود را تبدیل می‌کند، از این خانه به آن خانه برو حتی در خانه نزدیک‌ترین فامیل خود هم که مراجعه کند می‌گوید چرا آمدی، بخاطر چه آمدی؟ ما را در خطر می‌اندازی."

"من حدوداً شش ماه در خانه امن بودم، بنابر مشکلاتی‌که از طرف طالبان پیش می‌آمد و همان نهاد هم می‌گفتند که ما بودجه نداریم و مشکلات مالی داریم بنابر همان مشکلات همان نهاد منحل شد و ما متأسفانه اخراج شدیم که بیشتر از یک سال می‌شود باز هم آواره هستیم و مشکلات امنیتی و اقتصادی بسیار زیاد داریم."

زنانی که پیش از این در افغانستان خانه امن داشتند می‌گویند انتقال زنانی‌که با خشونت فامیلی یا تهدیدات امنیتی مواجه اند به زندان، بخشی از آپارتاید جنسیتی در برابر زنان است.

داکتر پتونی یکی از زنانی‌که در افغانستان پیش از حاکمیت طالبان برای زنان خانه امن داشت می‌گوید پس از محدودیت حکومت طالبان در این زمینه و ورود طالبان به خانه‌های امن مجبور شد خانه امن‌اش را لغو کند: "آن کسانی‌که از خشونت‌های فامیلی می‌گریزند و آنان را به زندان می‌برند، بخاطری‌که خانم از خشونت فامیلی خود دور شود، این دیگه واقعاً نگران کننده است، یک قدم دیگری طرف آپارتاید جنسیتی است که فعلا در افغانستان وجود دارد، یعنی زن را باید به هر شکلی، به شکلی از اشکال باید تقبیح کنند و تحت فشار بیاورند."

در بیشتر از دو دهه اخیر شماری از نهادها و سازمان‌ها با حمایت حکومت‌های پیشین بخاطر محافظت از زنان مواجه با خشونت و تهدید چندین خانه امن در افغانستان ایجاد کرده بود. به‌گفته یوناما، پیش از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، ۲۳ مرکز حمایوی یا خانه امن با حمایت دولت پیشین در ۲۲ ولایت افغانستان فعال بود که با حاکمیت دوباره طالبان همه بسته شدند.

گفتنی‌ست که حکومت طالبان تنها زنانی را که با خشونت جنسیتی مواجه اند به زندان نمی‌فرستد، بلکه پیش از این همواره در اقدام مشابه معتادین را نیز از سطح شهرها جمع‌آوری و بخاطر ترک اعتیاد به زندان‌ها فرستاده اند.

حکومت طالبان بر زنان ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های بیشتر دیگر هم وضع کرده‌است.

تا جایی‌که حق آموزش بالاتر از صنف ششم، تحصیل، کار در بسیاری از ادارات دولتی و همه ادارات غیر دولتی، رفتن به تفریحگاه‌ها، ورزشگاه‌ها، حمام‌های زنانه و حتی سفر بدون محرم شرعی در مسیرهای طولانی را نیز از آن‌ها گرفته است.