"در این اواخر از تصمیمی که حکومت پاکستان مبنی بر اخراج مهاجرین و اتباع افغانستان گرفته، به شدت نگران استیم و از یک جای به جای دیگر پنهان می شویم."
حمیدالله ۳۶ ساله یکی از افسران پیشین نظام جمهوریت است که اندکی پس از به قدرت رسیدن دوباره طالبان، از افغانستان به پاکستان رفت.
اسم وی در برنامه ویزای رفتن به کشور‌های غربی نیست و در پاکستان به صورت غیرقانونی و با مشکلات زیاد زندگی خود را به پیش می‌برد.
او آینده را مبهم می‌بیند:
"آینده ناروشن، وضعیت نا به هنجار کشور ما افغانستان، وضعیت اقتصادی خراب، وضعیت نا به هنجار سیاسی و همچنان بد امنی که در این اواخر دیده می شود از طریق رسانه ها، نیرو‌های نظامی پیشین همه زیر تهدید هستند، شماری از همکاران ما زندان رفتند و شکنجه شدند و شماری هم به شکل مرموز به قتل رسیدند، ما سخت نگران استیم."
طالبان اندکی پس از بازگشت به قدرت در پانزدهم اگست ۲۰۲۱، عفو عمومی اعلام کردند. اما دیدبان حقوق بشر در گزارش مفصلی در سی‌ام ماه نوامبر ۲۰۲۱ گفت که از زمان بازگشت، بیش از ۱۰۰ تن از اعضای پیشین اردو و پولیس ملی، کارمندان امنیت ملی و نیروی ملیشه در ولایت‌های غزنی، هلمند، قندهار و قندوز از سوی طالبان کشته شده اند.
حدود سه ماه پیش دفتر هیئت معاونت ملل متحد در افغانستان (یوناما) هم با نشر گزارشی مدعی شده بود که طالبان از زمان حاکمیت دوباره شان در افغانستان، بیش از ۸۰۰ مورد نقض حقوق بشری علیه اعضای حکومت پیشین از جمله نظامیان انجام داده اند که شامل قتل‌های فراقانونی، بازداشت‌های خودسرانه، شکنجه، بدرفتاری و تهدید می‌شود. طالبان با این گزارش‌ها موافق نیستند. اما حمیدالله به عفو عمومی طالبان شک دارد:
"اگر واقعاً ما برگردانده شویم به افغانستان، هیچ تضمینی وجود ندارد به خاطر امنیت ما. هیچ کسی از ما حمایت نمی‌کند، عفو عمومی هم وجود ندارد واقعاً در عمل پیاده نشد. از جامعه جهانی و سازمان ملل متحد می‌خواهیم تا در قسمت نظامی‌های پیشین توجه کنند."
سید قاسم هاشمی رئیس شورای رهبری سازمان حمایت از قوای مسلح افغانستان یکی دیگر از پناهجویان افغان در پاکستان است که از ترس خطر جانی افغانستان را بیش از دو سال پیش ترک کرد.
او به رادیو آزادی می‌گوید که با سقوط نظام جمهوریت همکاران وی که در افغانستان باقی مانده اند از سوی طالبان بازداشت و شکنجه شده اند:
"در جریان دو سال گذشته چندین نفر از اعضای دفتر ما بازداشت و شکنجه شدند و اگر ما از پاکستان بیرون کشیده شویم به مجردی که ما وارد افغانستان شویم آنها معلومات قوی در مورد ما دارند. من و تمام اعضای دفتر ما را به صورت فوری بازداشت می‌کنند و احتمال این هم وجود دارد که به قیمت جان ما تمام شود."
سازمان حمایت از قوای مسلح افغانستان، به هدف حمایت از کارکرد‌های قوای مسلح افغانستان در سال ۲۰۱۶ ایجاد شد که از راه‌های مختلف از قوای مسلح افغانستان حمایت می‌کردند که تا سقوط نظام جمهوریت صد‌ها برنامه‌های حمایتی در نهاد‌های دولتی برگزار نموده اند.
آقای هاشمی در این مورد بیشتر می‌گوید:
"دستاورد‌های قوای مسلح افغانستان همیشه از طریق ما تمجید و تقدیر میشد. ما یک نشان خاص شجاعت داشتیم که تقریباً برای بیش از بیست هزار سرباز افغانستان، آن نشان شجاعت را توزیع کردیم. حتا در زمان حکومت جمهوریت مخلوع در روز‌های اخیر‌ش تمامی اعضای دفتر ما تهدید می‌شدند به مجردیکه دولت جمهوری اسلامی افغانستان سقوط کرد، ما فرار کردیم و به پاکستان مهاجر شدیم."
به اساس گزارش‌ها بیش از ششصد هزار افغان پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان این کشور را به مقصد پاکستان ترک کردند. اما معلوم نیست که چه تعداد آن را نظامیان پیشین نظام جمهوریت مخلوع تشکیل میدادند.
حکومت پاکستان از اوائل ماه نوامبر روند اخراج نزدیک به دو میلیون مهاجر افغان بدون اسناد مهاجرت را آغاز کرد.
در مورد اینکه چرا پاکستان به اخراج مهاجران افغان بدون اسناد تصمیم گرفته، دیدگاه‌های متفاوتی موجود است.
مقام‌های ارشد پاکستان ادعا می‌کنند که پس از به قدرت رسیدن طالبان افغان در افغانستان، حملات طالبان پاکستانی در پاکستان افزایش یافته و اینکه به گفته آنان طالبان افغان در زمینه مبارزه پاکستان علیه طالبان پاکستانی همکاری نکرده اند.
مقام‌های پاکستان مدعی اند که چند افغان در چند رویداد امنیتی دست داشته اند. اما طالبان ضمن رد این اظهارات گفته اند که مسئول برقراری امنیت در پاکستان نیستند.
عیسی محمدی، تحلیلگر مسایل سیاسی و یکی از منتقدان حکومت طالبان است.
از او پرسیدیم که آیا تضمینی برای مصون ماندن نظامیان پیشین وجود دارد:
"به نظر من اگر نظامیان سابق از پاکستان به افغانستان روان شوند، تضمین زنده بودن آنها وجود ندارد و زندگی آنها با خطر مواجه می باشد و خدا ناخواسته بیشتر جوانان زندگی خود را از دست خواهند داد. خدا کند یک راه پیدا شود که آن جوانان بتوانند از هر راه ممکن از پاکستان خارج شوند و به کشوری دیگر بروند، با این کار‌شان زندگی خود را نجات خواهند داد."
