در جریان بیش از دو سال از حاکمیت دوباره طالبان بر افغانستان، ده ها رسانه صوتی، ویدیویی و چاپی به دلیل مشکلات اقتصادی و وضع محدودیت ها مسدود شده است.
در ولایت پروان شماری از خبرنگاران و کارمندان رسانه ای که اکثرشان جوانان اند، می گویند که این وضعیت تاثیر منفی بر زندگی شان وارد کرده است.
جاوید محمدی ده سال از راه خبرنگاری به خانواده هشت نفره خود نفقه تهیه می کرد.اما حال زندگی محمدی که در شهر چاریکار مرکز پروان زندگی می کند، تغییر کرده است.
«ما در رسانه خصوصی فعالیت می کردیم که متاسفانه رسانه های خصوصی از فعالیت باز مانده است.»
از محمدی پرسیدم که حال مشغول چه کاری است. او اینگونه پاسخ می دهد:
"به کار های شاقه رو آوردیم، کار و فعالیت کردیم تا خانواده خود را به پیش ببریم تا امروز کسی و یا کدام نهادی دست ما را نگرفت. بار بار این موضوع را با مسئولین شریک کردیم که از مشکلات اقتصادی ما رنج می بریم و بسیار برای ما درد آور است. این وضعیت زیاد بالایم تاثیر کرده و درآمدی ندارم تا روزگار خود و فامیل را به پیش ببریم."
تنها جاوید محمدی نیست که لب به شکایت گشوده است.
محمد معروف نبی زاده ۳۲ ساله باشنده شهر چاریکار ولایت پروان یکی دیگر از خبرنگارانی است که از نبود کار و مشکلات شکایت می کند:
"با بسیار علاقه مندی کار رسانه ای را آغاز کردم و در طول این مدت با مشکلات زیادی مبارزه کردم و فعلاً در وضعیت بد اقتصادی قرار دارم و نبود کار در بخش رسانه ای چون رسانه ها فعالیت ندارند. فعلاً هم بیکار هستم و از زنده گی ناامید هستم."
فدراسیون بین المللی ژورنالیستان در اواسط ماه دلو سال گذشته هجری شمسی در بیانیه ای گفته بود که بر اساس یک سروی جدید، از میان ۶۰۳ رسانه، ۳۱۷ رسانه از اواسط تابستان ۱۴۰۰ به این طرف در افغانستان مسدود شده اند.
در نتیجۀ غیرفعال شدن این شمار رسانه ها به اساس گزارش، حدود 6 هزار خبرنگار کارشان را از دست داده اند که از این جمله بیش از ۲ هزار تن شان دختران و زنان بودند.
مسرور لطفی یکی از مسئولین اتحادیه ملی ژورنالیستان افغانستان در صحبت با رادیو آزادی می گوید که خبرنگاران در تمام افغانستان و به خصوص در ولایت پروان با مشکلات زیادی مواجه هستند که نهاد های ملی و بین المللی مسئولیت دارند تا به مشکلاتشان رسیدگی کنند:
"تمام خبرنگاران در سطح افغانستان با بسته شدن رسانه ها و با مشکل اقتصادی مواجه شدن رسانه ها بیکار شدند ،تعدادی زیادی از شخصیت های رسانه یی از کشور رفته اند که تمام این ها مشکل است."
آقای لطفی در این مورد راه حل پیشنهاد می کند.
"نیاز است که راهکار های حمایتی حقوقی سنجیده شود و در چوکات این راهکار های حقوقی برنامه های اعتماد سازی،هماهنگ کننده بین نظام و خبرنگاران وجود داشته باشد،این تنها به نفع جامعه رسانه یی نی بلکه به نفع خود نظام امارت اسلامی است،در کل هم برنامه های حمایتی اقتصادی بسنجند و هم حمایت های حقوقی داشته باشند که روحیه کار رسانه یی را در افغانستان تقویت کنند."
