هیدر بار، معاون بخش حقوق زنان دیدبان حقوق بشر می‌گوید که با توجه به وضعیت حقوق بشری زنان در افغانستان، زنان افغان باید در هر بحثی در مورد آیندۀ کشورشان به ویژه تلاش‌های سازمان ملل متحد در میز مذاکرات حضور داشته باشند.
خانم بار روز سه‌شنبه در صفحۀ ایکس خود نامۀ سرگشادۀ جامعۀ مدنی زنان، صلح و امنیت را شریک کرده و افزوده که دیدبان حقوق بشر این نامۀ مهم را در مورد حق زنان برای مشارکت کامل در تمام روند‌های مذاکرات صلح و بحث‌های کلیدی در مورد آیندۀ کشورهای شان امضا کرده است.
در این نامۀ سرگشاده که به آدرس سازمان ملل متحد و قبل از آغاز نشست سالانۀ زنان، صلح و امنیت نوشته شده، از این سازمان خواسته شده که مطابق کنوانسیونش به حضور فعال، امن، معنادار و برابر زنان در عرصۀ صلح و امنیت توجه کند.
در این نامه از وضعیت حقوق بشری زنان ابراز نگرانی شده و در کنار زنان ۱۶ کشور دیگر از افغانستان نیز یاد شده و تأکید شده که زنان باید حضور همه‌شمول، برابر و معنادار در نشست‌هایی داشته باشند که در بارۀ آنها بحث صورت می‌گیرد.
در نامه آمده است که هدف از اشتراک برابر یعنی حضور ۵۰ درصدی زنان است.
در کنار دیدبان حقوق بشر، سازمان عفو بین‌الملل و چندین نهاد دیگر نیز این نامه را امضا کردند.
این در حالی است که فعالان حقوق زن و حقوق بشر می‌گویند که زنان افغان هرچند از حقوق‌شان محروم شدند، اما نماینده‌هایشان در نشست‌ها حضور ندارند.
زرغونه ولی، فعال حقوق زن می‌گوید که این‌ها تنها نمایندگان زنان هستند که می‌تواند صدای زنان را در نشست‌ها به گوش جهانیان برساند:
"زنان افغانستان باید در نشست‌های خارجی که در مورد زنان و سرنوشت آنها بحث صورت می‌گیرد، حضور داشته باشند. به نماینده‌های واقعی زنان باید فرصت داده شود تا صدای زنان افغانستان و مردم افغانستان که با خشونت و شلاق مواجه هستند را بلند کنند."
مولوده توانا، دیگر فعال حقوق زن می‌گوید، زنانی مستحق اشتراک در نشست‌ها و مذاکرات اند که در بارۀ خودشان صحبت میشود و جامعۀ جهانی باید به این موضوع توجه کند:
"کسانی که در سال‌های سال کار کردند و با حکومت نامشروع طالب مبارزه می‌کنند، با قربانی و فداکاری‌هایی که این زنان داشتنند، باید جامعۀ جهانی به آنها توجه کنند."
این در حالی است که در گذشته نیز زنان افغانستان از اینکه نماینده‌های شان به نشست دوحه و دیگر نشست‌های ملل متحد دعوت نشده بود، اعتراض کرده بودند.
در حال حاضر زنان و دختران در افغانستان زیر حاکمیت طالبان از بسیاری حقوق‌شان از جمله حق کار، تحصیل، آموزش و برخی دیگر فعالیت‌های اجتماعی محروم هستند.
