میرزا شاه ۶۸ ساله باشنده قریه قلعه نو از مربوطات شهر چاریکار ولایت پروان است که مسئولیت خانواده شش نفره را به عهده دارد. او می گوید که پیشه دهقانی از پدرش برایش میراث مانده و از این طریق به اعضای خانواده‌اش نفقه تهیه میکند.
اما امسال نبود آب و خشکسالی باعث شده تا از زمین‌های زراعتی‌اش حاصل خوب بدست نیاورد:
"ما دو نوع کشت داریم یکی بهاری و دیگر پاییزی،کشت‌های بهاری ما از قبیل پیاز، بادنجان رومی،گندم و بادرنگ است و کشت‌های پاییزی ما گلپی، فاصلیه و بعضی کشت‌های دیگر، قبلاً در بهار روزانه آبیاری میکردیم و آب هم زیاد بود و آب به دیگر قریه‌ها هم از اینجا می رفت، اکثراً مردم شب تا به صبح پشت آب سرگردان استند تا کشت‌های‌شان را آبیاری کنند،در قریه پایین اکثراً کشت‌های پاییزی‌شان خشک می‌شود بخاطر بی‌آبی و خشکسالی."
میرزا شاه در ادامه بیشتر می‌گوید:
"قبلاً از آب غوربند استفاده می کردیم از وقتی جوی پروژه اعمار شد حالا یک نل برای ما کشیدند که از همان استفاده می کنیم،کشت که در هفته یک بار و یا در دو هفته یک بار آبیاری شود حاصل خوب نمی‌دهد، قبلاً از دو کشت بهاری و پاییزی در فی جریب چهل و یا پنجاه هزار افغانی برداشت میکردیم اما امسال معلوم نیست که چقدر می شود."
محمد اکبر ۷۲ ساله باشنده ناحیه یازدهم شهر چاریکار ولایت پروان یکی دیگر از دهاقین است که زمین‌های زراعتی را به شکل نصفه کاری یا اجاره کشت می کند تا به خانواده هشت نفره خود نفقه تهیه کند.
او از مشکلات پیشه دهقانی و نبود آب به زمین‌های زراعتی‌اش چنین می گوید:
"زمین را به شکل نصفه کاری (عاید بدست آمده از حاصلات میان مالک زمین و دهقان بگونه مناصفه تقسیم می‌شود) کشت می‌کنیم، به کود کیمیاوی و آبش مشکلات داریم، آب ما از دامنه است از صبح پشت آب سرگردان استم حالا آبیاری را تمام کردم، در جوی چاریکار آب نمیاید، مجبوری است دیگر توانایی چیزی را نداریم، یک و نیم جریب زمین را کشت می کنم که با صاحب آن تقسیم می کنم، یک لقمه نان را با مشکلات زیاد پیدا می کنیم، خشکسالی و بارش از طرف خداوند است."
دهقانان در ولایت پروان در حالی از نبود آب و خشکسالی شکایت و نگرانی دارند که در آغاز ماه اسد سال جاری هجری شمسی دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانۀ سازمان ملل متحد اعلام کرده بود که از ۳۴ ولایت افغانستان، ۲۵ ولایت با خشکسالی شدید مواجه است و این کشور یکی از ۱۰ کشور آسیب پذیر جهان از تغییرات اقلیمی است.
مولوی نیاز محمد آمر امور زراعتی ریاست زراعت حکومت طالبان در ولایت پروان است او در مورد خشکسالی و پیش گیری برای حل این مشکل در صحبت با رادیو آزادی می‌گوید:
"این خشکسالی طبیعی و از طرف خداوند"ج" است پنجاه فیصد زمین‌های ولایت پروان زراعتی می باشد و کمبودی آب با این خشکسالی وجود دارد، در مرکز و در ۹ ولسوالی ولایت پروان ما جلسه برگزار کردیم که در اینجا آب بسیار کم است بخاطر ضایعات آب از نه ولسوالی دهاقین را جمع کردیم و انجنیران فنی در ریاست زراعت برای‌شان رهنمایی کردند که از سیستم قطره یی باید استفاده کنید."
سیستم آبیاری قطره‌ای یکی از روش‌های پرکاربرد در زمینه آبیاری محصولات زراعتی است. در این سیستم، آب به‌صورت قطرات کوچک به گیاهان رسانده می‌شود که به هدف صرفه‌جویی در مصرف آب و کاهش هدر رفتن آن، از این سیستم استفاده می‌شود.
به اساس معلومات ریاست زراعت ولایت پروان هفتاد و پنج فیصد مردم در این ولایت مصروف زراعت استند که از این طریق زندگی روزمره خود را به پیش می برند. اما خشکسالی امسال، وضعیت بد اقتصادی و نبود امکانات کافی برای زمستان پیشرو باشندگان این ولایت را نگران ساخته اند.
