یک شرکت خصوصی در هرات برای بیشتر از دو هزار و پنجصد زن فرصت کار فراهم کرده است.
زنان در این شرکت از پشم حیوانات، نخ و تار تولید می کنند. بیشتر این زنان بی سرپرست و نان آور خانواده های خود هستند.
فاطمه در میان ده ها زن دیگر در یک کارگاه نخ ریسی در غرب شهر هرات کار می کند.
او پشت یک ماشین کوچک که توسط برق می چرخد٬ نشسته و پشم حیوانات را به نخ تبدیل می کند.
این زن پنجاه ساله نان آور خانواده هفت نفره است.
همسر ۶۵ ساله اش به خاطر کهولت سن کار کرده نمی تواند و دو پسر و سه دخترش نیز بیکار هستند.
فاطمه می گوید، هفته حدود یک هزار افغانی معاش دارد و با این پول اندک، تا حدودی مصارف خانواده اش را فراهم می سازد.
وی که از زانو دردی رنج می برد، می گوید که مجبور است برای چرخاندن زندگی اش، در بیرون از خانه کار کند. او در این باره به رادیو آزادی می گوید:
" ما مردم نیازمند و بسیار غریب هستیم و در افغانستان بیشتر مردم غریب شده اند. من مجبور هستم که اینجا کار کنم و مشغول باشم. کار در اینجا خوب است و یک کمک به بچه های ما می شود و بسیار زیاد به این کار نیاز داریم."
فقر و چالش های اقتصادی، مانند فاطمه پای صدها زن دیگر را هم به این شرکت کشانیده است.
زهرا که مادر هفت فرزند است، هر کیلو نخ را در بدل ۶۰ افغانی تولید می کند.
وی می گوید، همسرش کارگر است اما به علت نبود کار، درامد خودرا از دست داده است:
" کار نیست و همسرم کارگر است و روز صد تا دوصد افغانی هم عواید ندارد. من مجبور هستم که کار کنم و روز خودرا تیر کنم و مقداری عواید داشته باشم. ۹ عضو خانواده دارم و درامدی که از اینجا دارم آرد و مواد غذایی که در خانه نیاز است خریداری می کنم. بچه هایم مکتب می روند و روز پنج افغانی برای هر کدام شان می دهم. این کار برای خانواده ام یک کمک خوبی است."
شرکت خصوصی تولید نخ در هرات، برای خانم هایی خانه که بی سواد هستند و درامد نداشتند، فرصت کار فراهم ساخته است.
به گفته حسن حسینی معاون این شرکت، بیشتر این زنان بی سرپرست و نان آور خانواده های شان هستند. وی به رادیو آزادی می گوید:
" دو هزار ۴۵۰ تن از بخش خانم ها در این شرکت در بخش دست ریش و دستگاه کار می کنند. با آمدن طالبان ما کار را در شرکت خود گسترش دادیم و برای کسانی که نیازمند هستند تا شب پنج تا ده نان به خانه های خود ببرند، اشتغال ایجاد کردیم."
برای این زنان خانه در حالی فرصت کار با معاش اندک فراهم شده است که، حکومت طالبان کار زنان در نهادهای داخلی و خارجی را ممنوع کرده است.
ممنوعیت کار زنان که بیشتر آنان نان آور خانواده های شان هستند، باعث افزایش فقر و گرسنگی در افغانستان شده است.
برنامه جهانی غذا( دبلیو. اف.پی) به روز دوشنبه در ویب سایت خود اعلام کرد که به علت کاهش کمک های بشری، در ماه سپتامبر، ماه جاری میلادی بیشتر از دو میلیون تن از نیازمندان در افغانستان از دریافت کمک محروم هستند.
این سازمان هشدار داده است که کاهش کمک های بشری، باعث افزایش سوء تغذیه نزدیک به یک و نیم میلیون تن از کودکان و مادران در افغانستان می شود.
فاطمه تا دو ماه پیش از کمک های بشردوستانه جهانی بهره مند بود اما می گوید که این کمک ها قطع شده است.
یگانه روزنه امید فاطمه و خانواده اش شرکت تولید نخ است که با کار کردن در آنجا، با وجود درامد اندک بتواند زندگی شان را به پیش ببرد.
گزارش : شاهپورصابر
