شماری از زباله‌گردان: درآمد ما نسبت به گذشته کاهش یافته است

بازمحمد، باشندۀ ولسوالی دشت ارچی ولایت کندز که کارش و بارش زباله‌گردی است.

او که می‌گوید نان آور خانوادۀ ۷ نفری‌اش است، از وضعیت زندگی‌ و کارش شکایت دارد.

باز محمد که به دلیل نبود کاروبار از کندز به کابل آمده، ظاهراً جز زباله‌گردی موفق به پیدا کردن کار دیگری نشده است.

او اما از کاهش درآمدش در این کار نسبت به گذشته شاکی است:
"در هفتۀ ۲۰۰ تا ۲۵۰ می‌ماند، در ماه اگر شود ماه ۱۵۰۰ یک ۲۰۰۰ می‌ماند، وقت خوب بود کراچی‌وانی می‌کردم روز ۳۰۰ تا ۴۰۰ پیدا می‌شد، حالا که می بینم کاروبار گم شد همین بوتل‌ها را جمع می‌کنیم همراه همین زندگی می‌کنیم."

امان، جوان ۲۰ ساله و دیگر باشندۀ کندز نیز در کابل زباله‌گردی می‌کند.

او می‌گوید، در جمع‌آوری وسایل کهنه هم فایده‌ای نمانده است:
"در ابتدا که بود خوب بود، آزادی بود هر کار را انجام داده می‌توانستی، کار کبار، کراچی، اما در حکومت فعلی مردم دل نادل است و کبار که جمع‌آوری می‌کنند چیزی درست نیست، کار دیگر وجود ندارد که ما انجام بدهیم."

پلوشه مادر ۶ فرزند و باشندۀ ولایت لغمان نیز می‌گوید که از سال‌ها به این سو مصروف کار زباله‌گردی است.

او گفت که با فروش بوتل‌ها به اقتصاد خانواده‌اش کمک می‌کند، اما بعد از حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان، بازار کارش در لغمان از رونق افتاده است.

پلوشه می‌گوید، او و خانواده‌اش مجبور شدند به کابل بیایند تا اینجا در پایتخت شوهرش کراچی وانی کند و او زباله گردی. اما به گفتۀ او، درآمدش اکنون به نصف کاهش یافته است:
"روز ۲۰۰ می‌شود دیگه، می‌شود گذاره، ۴۰۰ می‌شد پیش از آن، شوهرم هم غریبی می‌کند، کراچی دارد."

بیکاری، ناداری و کاهش سطح درآمد مواردی اند که در دو سال اخیر بسیاری مردم افغانستان از آن شاکی اند و می‌گویند، بحران اقتصادی بر همه رده‌های شغلی تاثیر منفی گذاشته است.

با وجو ادعای مقام‌های طالبان مبنی بر بهبود زندگی و اقتصاد مردم، دفتر هماهنگ کننده امور بشردوستانۀ سازمان ملل متحد می‌گوید که در حال حاضر ۲۹.۲ میلیون تن در افغانستان به کمک‌های بشردوستانه نیاز دارند.