نورالله سی ساله سه ماه می‌شود که در کوره خشت سازی تازه تاسیس در ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا مصروف کار شده است.
او اصلاً از شهر جلال آباد مرکز ولایت ننگرهار در شرق افغانستان است و سرپرستی خانواده سیزده نفره را به عهده دارد.
نورالله می‌گوید که پس از دو سال بیکاری سرانجام در این کوره خشت سازی در شمال کابل شامل کار شده و حال خوشحال است.
او به رادیو آزادی بیشتر می‌گوید:
"دوره بیکاری مثل تکلیف روانی بود برایم. برای انسان از بیکاری مشکلات زیادی پیدا می‌شود. بسیار وضعیت بد داشتم. از هر نگاه محتاج بودم، حالا شکر خدا در این جا همانقدر می‌شود که از تکلیف روانی نجات پیدا کردیم."
کرام الدین ۳۸ ساله باشنده منطقه کمری مرکز ولایت کاپیسا یکی دیگر از کسانی است که بعد از دیر زمانی در کوره خشت سازی برایش زمینه کار مساعد شده.
او از این طریق نفقه خانواده هشت نفره خود را تهیه می‌کند:
"بسیار زجر کشیدیم. از یکی و دیگر پول قرض می‌کردیم و میخوردیم. کار نبود که باید انجام میدادم. مثل حالا که مصروف هستم. زمستان و قبل از زمستان هیچ کار نبود که انجام میدادم. در خانه نشسته بودم بیکار. حالا زیاد خوش هستم که از بیکاری خلاص شدیم و زمینه کار برایم مساعد شد تا در ولایت خود مصروف کار باشم."
شاه ولی باشنده قریه شوخی ولسوالی نجراب ولایت کاپیسا از سرمایه گذاران محلی است.
او می گوید که حدود چهارده میلیون افغانی را در کوره خشت سازی در این ولایت سرمایه گذاری کرده و برای بیشتر از دو صد تن زمینه کار را مساعد کرده است:
"خودم در کشور خارج کار می‌کردم. بسیار رنج مردم خود را می‌دیدم. خودم سر کاریگر بودم، وقتی در آنجا مشکلات را دیدم تعهد کردم که در وطن خود میروم و یک شرکت افتتاح می‌کنم که مردم خود ما پیش خودم کار کنند."
هنوز هیچ کشور حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته است.
اما رستم عزیزی از کارشناسان مسائل اقتصادی می‌گوید که حکومت‌ها مکلفیت دارند که زمینه سرمایه گذاری را برای تاجران مهیا کنند:
"در این اواخر سرمایه گذاری در افغانستان از طریق خود هموطنان ما بیشتر شده و این یک اقدام نیک است. دولت در این قبال باید زیاد توجه کند. اگرچه در بخش پرداخت مالیات‌شان از چهار فیصد به دو فیصد کاهش داده است، بخاطر امنیت و تشویق آنها بسیار زیاد توجه کنند، به هر اندازه که امنیت‌شان تامین باشد همان قدر زمینه اشتغال زایی را مهیا می‌سازند و باشد تا اقتصاد خوب داشته باشیم و به سوی پیشرفت پا بگذاریم."
به دنبال سقوط نظام جمهوری در افغانستان در بیش از دو سال گذشته، اقتصاد عمدتاً متکی به کمک خارجی افغانستان دچار سقوط آزاد شد. بسیاری از نهادهای جهانی مثل بانک جهانی کمک‌شان را با افغانستان متوقف کردند. اما حال، در گزارش تازه بانک جهانی به کاهش نسبی نرخ تورم، بهبود ارزش افغانی، توسعۀ سیستم بانکی، عرضۀ بهتر خدمات و پرداخت معاش به کارمندان ادارت دولتی اشاره شده است.
اما در گزارش آمده که دو سوم خانواده‌های افغان همچنان در امر امرار معاش با مشکلات شدید مواجه هستند.
پیش از این ملل متحد گفته بود که شمار نیازمندان به کمک در افغانستان در حال افزایش است و بیش از ۲۹ میلیون افغان با گرسنگی مواجه هستند.
