در حالی که حکومت طالبان از سوی هیچ کشوری در جهان به رسمیت شناخته نشده است، سرپرست وزارت خارجه طالبان از گرفتن نمایندگیهای سیاسی یا سفارتهای افغانستان در پانزده کشور صحبت میکند.
امیرخان متقی روز سهشنبه در نشستی زیر نام "حسابدهی دولت به ملت" در کابل گفت:
"چین، ازبکستان، ترکمنستان، ایران، پاکستان و همچنان در تاجکستان قونسلگری خاروغ، قرقیزستان، قزاقستان، روسیه، ترکیه، قطر، عربستان سعودی، دبی و مالیزیا در این کشورها سفارتها مستقیماً از مرکز اداره میشوند و دیپلوماتها هم روان شده است این کشورها قبول کرده به جز تاجکستان دیگر همه کشورهایی که ما یاد کردیم دیپلوماتهای نو فرستاده شده و وظیفۀ خود را انجام میدهند."
سرپرست وزارت خارجۀ حکومت طالبان میگوید که جهان از حقوق بشر، حکومت فراگیر و مبارزه با تروریسم به عنوان بهانهای برای به رسمیت نشناختن حکومت آنان استفاده میکند.
با این حال سازمان عفو بینالملل در گزارش جدید خود گفته است که پس از حاکمیت طالبان، افغانستان از نظر نقض حقوق بشر در آستانۀ بربادی قرار دارد.
امیرخان متقی میگوید که جهان شرایط خاصی را برای به رسمیت شناختن حکومت یک کشور فراهم نکرده است.
این درحالی است که تقویت حقوق بشر به ویژه حقوق زنان و دختران در بخش تحصیل و کار، ایجاد یک دولت همهشمول و مبارزه با تروریسم از شرطهای جامعۀ جهانی برای به رسمیت شناختن حکومت طالبان گفته شده است.
روز سهشنبه هفتۀ گذشته انتونی بلنکن، وزیر خارجۀ ایالات متحدۀ امریکا گفت، تا زمانی که پیشرفتی در رعایت حقوق زنان افغان صورت نگیرد، برقراری روابط گسترده با حکومت طالبان ممکن نیست.
بلنکن در روز دو سالگی حاکمیت طالبان در واشنگتن به خبرنگاران گفت، ایالات متحده همچنان طالبان را مسئول عمل نکردن به وعدههایشان به ویژه در زمینۀ حقوق دختران و زنان میداند.
در همین حال عزیز معارج، دیپلومات پیشین افغانستان در بریتانیا میگوید که طالبان رابطۀ آشکاری با جهان ندارند، اما در پشت پرده تعاملاتی دارند.
وی به رادیو آزادی گفت:
"هر دو طرف، طالبان و جهان، با یکدیگر صادق نیستند. آنها در پشت پرده معاملاتی دارند، اما در ظاهر چیزی نمیگویند. متأسفانه آن را از مردم پنهان میکنند. سفارتخانههایی موجود است و رفت و آمد وجود دارد، اما آنها در لیست سیاه هم هستند، از طرف دیگر از طالبان خواسته میشود که به مسکو بروند و فراتر از آن، آنها به دوحه رفت و آمد میکنند. طالبان که میگویند ما همه شرایط را فراهم کرده ایم، اما اینطور نیست."
دو سال است که طالبان برای دومین بار بر افغانستان حکومت میکند، اما حکومت آنها از سوی هیچ کشوری از جمله کشورهای همسایه به رسمیت شناخته نشده است.
طالبان دختران بالاتر از صنف ششم را از تحصیل منع کردند و همچنین دروازههای پوهنتونها و هر نوع آموزش را به روی دختران بسته اند.
علاوه بر این، محدودیتهای گستردهای را در بخش کار و رفت و آمد زنان اعمال کرده اند.
اگرچه این محدودیتهای طالبان در داخل و خارج از کشور محکوم شده است، اما طالبان هیچ یک از این محدودیتها را برنداشته اند.