وزارت امور مهاجرین و عودت کنندگان حکومت طالبان روز شنبه در توییتی نوشته است که از ۱۳ تا ۱۵ ماه سرطان ۵۵۶ مهاجر افغان مقیم پاکستان از طریق مرز سپین بولدک در ولایت قندهار به کشور بازگشته اند.
این وزارت افزوده که همچنان ۲۶ افغان دیگر از زندان کویتۀ پاکستان آزاد شده و به افغانستان برگشت کردند.
این در حالی است که برخی پناهجویان افغان مقیم پاکستان ادعا میکنند که به دلیل عدم تمدید مدارک اقامت یا ویزهشان در این کشور با بدرفتاری و احتمال بازداشت از سوی پولیس پاکستان مواجه اند.
برهان هاشمی، یک تن از پناهجویان افغان در پاکستان میگوید که مدت ویزهاش تمام شده و اکنون حکومت پاکستان برایشان جریمه تعیین کرده است.
او ادعا میکند که کارت توکن نیز در این کشور قابل اعتبار نیست:
"ما یک و نیم سال میشود که به پاکستان با ویزای صحی آمدیم. حالا ویزای ما خلاص شده و اکنون پاکستان ما را ۴۰۰ دالر جریمه کرده است، ما کار نداریم چگونه بتوانیم این مقدار پول را بپردازیم."
عید محمد حکیمی، دیگر پناهجوی افغان در پاکستان میگوید که برای تمدید ویزایشان درخواست داده اند، اما تا اکنون این کشور ویزایشان را تمدید نکرده است:
"شش ماه، هشت ماه میشود که درخواست ویزه مان قبول نشده است. ما اگر بعضی جاها سفر کنیم، پولیس ما را اذیت میکند و اگر به حوزۀ پولیس برویم با دادن رشوه باید آزاد شویم."
منیزه کاکر، وکیل مدافع زندانیان افغان در پاکستان نیز بارها ادعا کرده که پولیس پاکستان مهاجرین افغان را آزار و اذیت و بازداشت و از آنان اخاذی میکند.
این در حالی است که در گذشته چهار افغان که بیمار بودند و برای درمان به پاکستان رفته بودند، در زندانهای این کشور جان داده اند.
در همین حال پناهجویان افغان در پاکستان روز پنجشنبۀ گذشته با نشر یک نامۀ سرگشاده خواهان رسیدگی سازمان ملل متحد و حکومت پاکستان به مشکلاتشان شدند.
شورای مهاجرین افغان در پاکستان در این نامه خواسته که پاکستان باید در روند تمدید ویزه سهولتهایی را ایجاد کند و همچنان افغانانی را که میخواهند از آن کشور خارج شوند، از جریمه هنگام خروج معاف کند.
میر احمد روفی، رئیس شورای مهاجران افغان در پاکستان به رادیو آزادی گفته بود که مشکل اصلی عدم توجه کشورهای مقصد و سازمان ملل متحد به پناهجویان افغان است.
هر چند حکومت طالبان در گذشته گفته بود که با مقامات پاکستان در مورد ویزا و مشکلات مهاجران افغان صبحت خواهد کرد، اما ظاهراً تا اکنون مشکلات آنان حل نشده باقی مانده است.