برخی از مسئولان بخش حقوق بشر سازمان ملل متحد در نشست شورای حقوق بشر این سازمان در مورد افغانستان بر برگشت دوبارۀ زنان به کار و تحصیل تاکید کردند.
آنان همچنان گفتند که نهادهای حقوق بشری باید حمایت شوند.
ولکرترک، کمیشنر عالی سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر در این نشست از وخامت وضعیت حقوق بشری در افغانستان ابراز نگرانی کرد.
او همچنان گفت، طالبان حقوق اساسی بشری به ویژه حقوق بشری زنان و دختران را نادیده گرفتند:
"من عمیقاً در رابطه به وخامت وضعیت حقوق بشر در افغانستان نگران هستم، زیرا مقام‌های حاکم طالبان اساسی‌ترین اصول حقوق بشری، به ویژه حقوق بشری دختران و زنان را نادیده گرفته اند. در حال حاضر آشکار شدن برخی واقعیت‌ها از سوی گزارشگر ویژۀ ما و متخصصان دیگر ممکن شده، به ویژه حضور ما در آنجا و دیدار کارمندان ما از زندان‌ها این امکان را به وجود آورده است."
در همین حال ریچارد بنِت، گزارشگر ویژۀ سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر افغانستان هم تبعیض سازمان یافته در برابر زنان از سوی طالبان در افغانستان را "آپارتاید جنسیتی" عنوان کرد و از این موضوع ابراز نگرانی کرد.
او در بخشی از سخنرانی خود گفت:
"تبعیض عمیق، سیستماتیک و سازمان یافته در برابر زنان و دختران در محور ایدیولوژی طالبان جا دارد و این حالت نگرانی به وجود آمدن آپارتاید جنسیتی را به وجود آورده است. این موارد سبب نگرانی جدی در رابطه به نقض جدی حقوق بشری نیز شده است. این تخطی‌ها تا حال به عنوان یک جنایت شناخته نشده و نیازمند مطالعه و بررسی بیشتر است."
این در حالیست که شماری از زنان معترض ساعاتی پیش از آغاز این نشست در کابل در یک فضای سرپوشیده اعتراض کردند.
آنان با فرستادن ویدیویی به رادیو آزادی گفتند، سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی نباید اجازه دهند که مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران قربانی معاملات سیاسی طالبان شوند.
آنان همچنان از رویکر سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی در برابر موضوع افغانستان و طالبان انتقاد کردند.
یکی از زنان معترض و عضو شبکه مشارکت سیاسی زنان افغانستان نظر به آنچه که مشکلات امنیتی عنوان می‌کند، نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود، می‌گوید، در اعتراض روز دوشنبۀ زنان در یک مکان سرپوشیده در کابل اشتراک کرده است.
او که مادر دو کودک و سرپرست خانواده است، گفت که قبلاً کارمند حکومت بود و اکنون بیکار است:
"من خودم دو طفل دارم، خودم سرپرست فامیل هستم و بعد از سقوط دولت کلا خانه نشین شدم و هیچ وظیفه‌ای هم نتوانستم متاسفانه پیدا کنم، هیچ منبع درآمدی هم ندارم و کرایه نشین هم هستم اینکه چقدر مشکلات را متحمل می‌شوم و در این دوسال متحمل شدم و این را خودم می‌فهمم که چقدر مشکلات را دیدم و هنوز هم همچنان این مشکلات ادامه دارد و باعث و بانی همه مشکلات بخصوص برای خانم‌های که بی‌سرپرست هستند، همه‌شان طالبان هستند".
خواستیم دیدگاه حکومت طالبان در مورد ادعای زنان معترض را داشته باشیم اما ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان و بلال کریمی معاون او تا زمان نشر این گزارش به پرسش‌های رادیو آزادی پاسخ ندادند.
حکومت طالبان محدودیت‌های شدیدی را بر مردم افغانستان به ویژه زنان و دختران وضع کرده که زنان معترض می‌گویند، این محدودیت‌ها روند عادی زند‌گی‌شان را مختل کرده است.
ممنوعیت آموزش بر دختران بالاتر از صنف ششم به شمول تحصیل در پوهنتون‌ها، ممنوعیت کار زنان در بیشتر اداره‌های دولتی و تمام اداره‌های غیردولتی، ممنوعیت سفر بدون محرم در مسیرهای طولانی و عدم گشت‌وگذار در پارک‌های تفریحی و اجباری شدن حجاب از ممنوعیت‌های مهمی اند که طالبان بر زنان و دختران در افغانستان وضع کردند.
ممنوعیت‌ها و محدودیت‌های حکومت طالبان تنها به این موردها خلاصه نمی‌شود.
باید و نبایدهای دیگری را نیز در بخش‌های مختلف زندگی زنان و دختران به کرسی نشاندند.
در تازه‌ترین مورد آنان را از پخش موسیقی در محافل خوشی‌شان نیز منع کردند.
اما اینبار انتقاد زنان معترض از سازمان ملل متحد و جامعۀ جهانی است که همواره ادعا کردند که از حقوق بشر و حقوق زنان و دختران در افغانستان حمایت می‌کنند.
