بصیر مجاهد٬ هنرمند و فلمساز افغان که فراز و فرود های فراوانی را تجربه کرده است

بصیر مجاهد بازیگر و کارگردان فلم‌های افغانی که در ایران زندگی می‌کند می‌گوید، به کار در سینما ادامه خواهد داد.

مجاهد می‌گوید که در کودکی٬ تماشای فلم‌های که در اواخر دهه شصت از تلویزیون ملی پخش می شد٬ او را به کار در سینما علاقمند ساخت :

"زمانی که بسیار جوان بودم، فلمی از آمیتاب بچن به نام «مقدر کا سکند»ر را تماشا کردم الگوی من همان بود و پس از آن سعی کردم به سینما بیایم."

بصیر مجاهد، فیلمساز و هنرپیشۀ افغان در سال ۱۳۵۶ خورشیدی در کابل به دنیا آمده، مکتب را در لیسه یکه توت به پایان رسانده و سپس کورس‌های هنر سینما را در هند فرا گرفته و آموزش‌های عملی را نزد کارگردانان سینما گذرانده است.

وی میگوید در دهه شصت خورشیدی چندین بار تلاش کرد تا وارد هنر سینما شود٬ اما با مشکل برخورد:

" چون پدرم کارگر ساختمانی بود. توان مالی ما آنقدر نبود که بتوانم با پول وارد سینما شوم، اما با این حال علاقۀ زیادی داشتم و چندین بار به ریاست افغان فلم مراجعه کردم، اما چون کسی را در آنجا نمی‌شناختم آنجا وقت ندادند و از آنجا رانده شدم."

با این حال مجاهد می‌گوید که ناامید نشد و با آنکه خانواده اش موافق نبود در کنار درس‌های مکتب به مطالعه در مورد رشتۀ سینما ادامه داد:

"همه اعضای خانواده به من می‌گفتند که از درس‌هایت عقب می‌مانی و به سمت دیگری روان هستی، اما من هم درس می‌خواندم، هم در مورد سینما مطالعه می‌کردم و هم فلم می‌دیدم."

بصیر مجاهد اولین فلم خود را با کمک چند فلمساز دیگر در دورۀ اول حکومت طالبان ساخته است:

"در دور اول حکومت طالبان در آن زمان کمره را جدی‌تر از سلاح می‌دانستند و اجازۀ تهیه و تماشای فیلم اصلا داده نمی‌شد. ما مخفیانه کار روی فلمی به نام "قطره‌های خون" شروع کردیم و اولین بار که در منطقه چهارراهی انصاری کابل جلوی کمره ایستادم، همزمان صدای امر به معروف از بلندگو بلند شد، همه فرار کردند و من با وسایل در میدان ماندم اما عشقی که به سینما داشتم، در همان شرایط فلم را تکمیل کردم و ساختم. "

مجاهد می گوید که اولین فلم‌اش به دلیل این که با کمرۀ غیردیجتیالی و با کیفیت پائین ثبت شده بود نشر نشده است، زیرا به گفتۀ او، سینما بعداً دیجیتالی شد، اما پس از آن آقای مجاهد در بسیاری از فلم‌های افغانی و برخی فلم‌های خارجی به شمول فلم هندی « کابل اکسپرس» نقش بازی کرد و در برخی فلم‌ها بحیث کارگردان یا دستیار کارگردان سهم گرفته است.

به گفتۀ آقای مجاهد، «انجام»، «دشمن» و « آه مادر» از برجسته‌ترین فیلم های اند که او در آنها نقش داشته است.

مجاهد در حکومت جمهوری پیشین در صفوف پولیس نیز ایفای وظیفه کرده بود و مدتی نیز سخنگوی قوماندانی امنیه کابل بود، اما پس از به قدرت رسیدن مجدد طالبان به ایران رفت.

آقای مجاهد می‌گوید، اگرچه دوری از وطن برایش در ابتدا مشکل بود، اما اکنون در تلاش است تا فعالیت‌های سینمایی‌اش را در خارج از کشور ادامه دهد:

"با وصف این که در دیار مهاجرت یک اندازه ناامید هستم، به خاطر نبود سینما در کشور ما، اما هنوز دست از تلاش بر نمی‌دارم، هر بار که اگر دلسرد شده‌ام، اما امید خود را از دست نداده‌ام و حرکت کرده‌ام و هر جوان افغان در هر گوشۀ دنیا و در هر کاری مشغول است، اگر شکست می‌خورد نباید ناامید شود."

بصیر مجاهد می‌گوید پس از رفتن به ایران فلم "ولگرد" را در سینماهای ایران پیشکش کرد که به گفتۀ او با استقبال خوبی روبه‌رو شد.

او گفت که تا چند ماه آینده در فلمی که در ایران در بارۀ زندگی یک شاعر افغان ساخته می‌شود نیز شرکت خواهد کرد.

آقای مجاهد می‌گوید، اگرچه در سایۀ حکومت طالبان سینما وجود ندارد، اما معتقد است که اگر در این زمینه کار شود و افغانستان سینمای فعال خود را داشته باشد، این کشور از تهاجمات فرهنگی نجات خواهد یافت.