در سفر زندگی٬ گاهی اتفاقاتی رخ می‌دهد که هیچ کس نمی‌تواند آن را پیش بینی کند٬ مثل نشستن یک وکیل مدافع پشت چرخ خیاطی که نویده افضلی با چنین سرنوشتی مواجه شده است.
نویده افضلی ۲۷ ساله٬ از سال ۱۳۹۵ تا آغاز حاکمیت دوبارۀ طالبان در افغانستان به عنوان وکیل مدافع برای عدالت خواهی کار می‌کرد.
او می‌گوید، دو صنف مکتب را با آزمون لیاقت پشت سر گذاشت و در ۱۶ سالگی از مکتب فارغ شد و پس از آن همزمان با سال آخر تحصیلات‌اش در پوهنتون، به کار وکالت آغاز کرد.
بانو افضلی می‌گوید که علاقۀ خدمت به هموطنان و عشق به وکالت سبب شد که در این رشته تحصیل و فعالیت کند.
"من عشق و علاقۀ زیادی داشتم که وکیل مدافع موفق، مشهور و معروف باشم، برای خدمت به مردم و کشور، حمایت کسی را نداشتم، خودم سعی کردم این کار را انجام دهم."
نویده: آرزو دارم بار دیگر فرصت کار به عنوان وکیل مدافع برایم فراهم شود
بانو افضلی در مورد سفر کاری خود می‌گوید:
"از سال ۱۳۹۵ تا آمدن طالبان وکیل بودم. یک سال در یک دفتر امریکایی کار کردم که ماهانه ۱۲ قضیه را پیش می بردم. بعد از آن یک دارالوکاله شخصی را باز کردم."
اما نویده افضلی نتوانست آن طور که می‌خواست در سفر کاری خود پیش برود.
به گفتۀ او، پس از بازگشت طالبان به قدرت، او تصمیم گرفت به پاکستان مهاجرت کند و برای بهبود زندگی خود پشت چرخ خیاطی بنشید و کار کند.
"وقتی پناهنده شدم و به پاکستان آمدم، اینجا خیاطی می‌کردم، احساس کمبودی زیادی کردم، حرفه‌ام را خیلی دوست داشتم. حالا هم وقتی خیاطی می‌کنم گریه می‌کنم و زیاد غمگین می‌شوم."
پس از به قدرت رسیدن مجدد طالبان، زنان از کار در نهادهای عدلی و قضایی نیز٬ منع شدند.
اما نویده افضلی می‌گوید که نهادهای عدلی و قضایی افغانستان بدون وکیل زن ناقص است.
او دختران افغان را تشویق می‌کند که شجاع باشند و هرگز تسلیم نشوند و به مبارزۀ خود ادامه دهند.
خانم افضلی می‌گوید که از قبل خیاطی را آموخته بود و زمانی که پناهنده شد و به دلیل مشکلات اقتصادی به این حرفه روی آورد تا مخارج خانواده‌اش را تأمین کند.
اما او امیدوار است که شرایط دوباره فراهم شود به وکالت خود باز گردد و همانطور که آرزو داشت وکیل مدافع موفق و مشهوری شود و به هموطنان خود به ویژه زنان خدمت کند.
