کمیته بین‌المللی نجات در گزارش تازه خود کشورهای اروپایی را متهم ساخته که در مورد سرنوشت پناهجویان افغان غفلت کرده اند.
کمیته بین‌المللی نجات در گزارشی که روز چهارشنبه ۳۱ ماه می به نشر رسانده نوشته که از ماه اگست سال ۲۰۲۱ یعنی از زمان بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان ۱.۶ میلیون افغان به کشورهای همسایه افغانستان فرار کرده که ۹۹ درصد آنها به پاکستان و ایران رفته اند.
در گزارش آمده که از جمله ۲۷۰ هزار افغانی که نیاز عاجل به پناهندگی دارند، کشورهای اتحادیه اروپا صرف ۲۷۱ نفر آنها یعنی ۰.۱ درصد رقم ذکر شده را پذیرفته اند.
به نوشته کمیته بین‌المللی نجات بعضی از کشورهای اروپایی در ظرف دو سال به ۱۵ تا ۲۰ افغان پناه داده اند و حداقل ۹ کشور اتحادیه اروپا حتی در بخش پذیرش پناهجویان افغان هیچ تعهدی نکرده اند.
در گزارش کمیته بین‌المللی نجات آمده؛ علاوه بر آن ۴۰ درصد افغان‌های که در سال ۲۰۲۱ به سرحدات اروپا خود را رسانده اند قربانی عقب زدن از سرحدات شده اند. بسیاری از پناهجویان افغان در جزیره‌های زندان مانند دور افتاده یونان بسر می‌برند.
در این گزارش آمده که از جمله پناهجویانی افغان که تحت حمایت این کمیته قرار گرفته اند ۹۲ درصد آنها از اضطراب و ۸۶ درصد آنها از افسردگی رنج می‌برند.
در این گزارش نوشته شده که در کشورهای اتحادیه اروپا مشمول ناروی و سوئیس درجه قبولی پناهجویان افغان که در سال ۲۰۲۱ به تقریباً ۶۶ درصد می‌رسید در سال ۲۰۲۲ به ۵۴ درصد کاهش یافته.
کمیته بین‌المللی نجات از کشورهای اتحادیه اروپا خواسته تا بعضی گام‌های عملی و فوری را در این بخش بردارند:
- اول تامین راه‌های محفوظ برای انتقال پناهجویان افغان و مهیا ساختن محلات امن به آنها.
- دوم باز کردن راه برای قبولی پناهجویان، استقبال محترمانه و حمایت دوامدار از پناهجویانی که به اروپا می آیند بدون در نظرداشت راه‌های که آنها خود را به این کشورها رسانده اند.
- سوم آموختن از تجارب بحران مهاجرت از جمله ایجاد میکانیزم برخورد و هماهنگ ساختن تلاش‌ها بین کشورهای اتحادیه اروپا تا راه‌های مناسب برای برخورد با بحران‌های آینده پناهجویی پیدا شود.
در اخیر این گزارش داستان سرنوشت یک زن۶۰ ساله افغان تحریر یافته که دو نیم سال انتظار کشیده تا درخواست پناهندگی‌اش قبول شود.
او می‌گوید این انتظار برایش کشنده بود، زیرا او از اطفال خود دور مانده و حالا هم با وصفی که قبول شده تا هنوز نتوانسته با اطفالش یکجا شود.
او می‌گوید بی‌صبرانه انتظار در آغوش گرفتن اطفال خود است و این سخنان را به کمیته بین‌المللی نجات با چشم‌های اشکبار بیان کرده است.
