"فعلاً اگر ببینید من واقعاً با شرایط سخت زندگی می‌کنم روحیه من افسرده شده، انگیزه ندارم، برخی تکلیف‌های روانی هم بر من محول شده که برایم خیلی سخت تمام می‌شود."
این خبرنگار محلی شش سال را در رسانه‌های بامیان در مرکز افغانستان کار کرده است. اما با بازگشت طالبان به قدرت کارش را به دلیل محدودیت‌های وضع شده از سوی طالبان بر کار زنان خبرنگار ترک کرده است.
او که به دلیل ترس از طالبان نمی‌خواهد نامش در گزارش ذکر شود به رادیو آزادی می‌گوید که نان آور خانواده پنج نفری‌اش است و اکنون در وضعیت بدی اقتصادی زندگی می‌کند:
"در حکومت قبلی من کسی بودم که نان آور خانواده بودم همچنان یک منبع درآمد به خود و خانواده خود داشتم اما بعد از آنکه حکومت طالبان آمد من بیکار شدم برای ما خیلی یک زندگی دشوار پیش آمده که من هیچ نوع منبع درآمد ندارم."
در وضعیت خیلی بدی اقتصادی من تحصیل کردم و فعلاً آمدیم در خانه نشستیم و منتظر هستیم که چه تصمیم بخاطر سرنوشت ما گرفته می‌شود
کار خبرنگاری علاقه دوران کودکی این بانوی خبرنگار در بامیان بوده و او توانسته بود در این رشته تحصیل کند و شش سال وظیفه اجرا کند.
در کنار این خبرنگار بیش از ده زن دیگر نیز در بامیان کار خبرنگاری می‌کردند که اکنون بیکار هستند، مانند این خبرنگار پیشین رادیو بامیان که نمی‌خواهد نامش گرفته شود به رادیو آزادی می‌گوید:
"در وضعیت خیلی بدی اقتصادی من تحصیل کردم و فعلاً آمدیم در خانه نشستیم و منتظر هستیم که چه تصمیم بخاطر سرنوشت ما گرفته می‌شود، این خیلی سخت است و واقعاً سر من خیلی تاثیر می‌گذارد و من فکر می‌کنم که دچار اختلالات روانی شدیم اگر روز به روز شرایط ادامه پیدا کند وضعیت من بدتر از این می‌شود."
خود سانسوری، اجازه ندادن خبرنگاران زن در کنفرانس‌های خبری، پوشیدن اجباری ماسک در حین اجرای برنامه‌های تلویزیونی، حضور نیافتن زنان خبرنگار با مردان در یک برنامه و ده‌ها قوانین وضع شده دیگر از سوی طالبان بر زنان خبرنگار دلایلی اند که آنان را در کار رسانه‌ای محدود کرده است.
سهیلا حسنی جامعه شناس در بامیان می‌گوید زمانی مشکلات برطرف می‌شود که ثبات سیاسی در کشور حاکم گردد: "هر قدر که مشروعیت سیاسی در یک جامعه ثابت باشد و پایه دارای سیاسی در جامعه حاکم باشد همانقدر ما شاهد آزادی و شاهد یک توصیه و یک پیشرفت خوبی در قسمت رسانه‌ها و مطبوعات خواهیم بود."
در مورد مشکلات خبرنگاران زن خواستیم دیدگاه طالبان محلی بامیان داشته باشیم اما تا تهیه این گزارش پاسخ ندانده اند.
در گزارش سازمان خبرنگاران بدون مرز که در سوم می منتشر شد گفته بود که افغانستان در میان ۱۸۰ کشور در ردیف ۱۵۲ قرار دارد، نظر به گفته این سازمان وضعیت کار خبرنگاری در افغانستان بدتر می شود و زنان خبرنگار به معنی واقعی کلمه از زندگی اجتماعی حذف شده اند.
در این گزارش گفته شده که از جمله ۲۴۹۰ زنی که در رسانه‌های افغانستان کار می‌کردند در ماه دسمبر سال گذشته تنها ۴۱۰ زن هنوز هم کار می‌کردند.
با این حال یک خبرنگاران زن در بامیان از جامعه جهانی خواستش را چنین مطرح می‌کند: "ما از جامعه جهانی می‌خواهیم که بعضی قیودات را بالای حکومت فعلی وضع کند تا اینکه آنان مجبور شوند تا خانم‌ها چه در بخش‌های مختلف رسانه‌ای، موسسات و چه هم در مکاتب باشد آنان باید فعالیت بکنند."
