باشنده گان ولسوالی پسابند ولایت غور از نبود خدمات صحی شکایت دارند

باشندگان ولسوالی پسابند غور از کمبود داکتر و دوا در کلینیک های صحی این ولسوالی شکایت دارند.

در قریهٔ پلنگان که احمدالله زندگی می کند هیچ کلینیک صحی وجود ندارد.

او می گوید که همسر بیمارش را از قریه٬ گاهی پیاده و گاهی هم سوار بر مرکب٬ به کلینیک صحی شینکوت در مرکز ولسوالی پسابند در ولایت غور آورده است.

اما احمد الله به رادیو آزادی می گوید که به دلیل کمبود داکتر در این کلینیک او مجبور است یک روز دیگر را نیز در انتظار بماند.

"حال شماره ۲۱۰ را به من داده اند زیاد شلوغ است. شاید فردا نوبت به من برسد. باز که نوبت رسید پارچه می دهند که شما بروید از جای دیگر دوا بگیرید. دوا اصلی نیست یک پیچکاری را ۲۰۰ الی ۲۵۰ افغانی خریداری می کنیم."

در کلینیک مرکز ولسوالی پسابند غور تنها یک نرس، یک قابله و دو کارمند اداری فعالیت می کنند.

مردم می گویند که به دلیل کمبود داکتران متخصص، ناچار اند که بیماران شان را که نیاز به عمل جراحی دارند و یا افرادی را که بیماری های جدی تر دارند به شفاخانه ولایتی غور یا ولسوالی همجوار منتقل کنند.

عبدالحی نیز پسر بیمارش را از قریه سینه ای به کلینیک مرکز ولسوالی آورده است.

او به رادیو آزادی می گوید:

"من از صبح آمدم تا حالا نوبت نمی رسد. ساعت شش آمدم شماره ۶۶ به من داده اند. داکتران کم هستند. یک داکتر است به مریض ها رسیدگی نمی تواند."

مسئولین کلینیک صحی ولسوالی پسابند نیز مشکلات فعلی را تایید می کنند و می گویند که روزانه بیش از ۵۰۰ بیمار به این کلینیک مراجعه می کنند، اما به دلیل کمبود امکانات خدمات کمتری ارائه می شود.

سمیع الله حکیمی، مدیر اداری کلینیک ولسوالی پسابند به رادیو آزادی می گوید:

" مشکلات زیاد وجود که ما خود ما شاهد آن هستیم. از نگاه ترانسپورت که آمبولانس درست در دسترس ما نیست. دوای کافی به دسترس ما قرار ندارد که به دسترس مردم و یا خدمت مردم قرار دهیم و همچنان کمبود پرسنل به ویژه داکتر داخله و داکتر جراح."

مردم و مسئولان کلینیک ولسوالی پسابند غور از وزارت صحت عامه طالبان می خواهند که کلینیک این ولسوالی را به شفاخانه ارتقا دهد.

داکتر عبدالاحمد نوری معاون صحت عامه طالبان در غور است. او به این درخواست مردم اینگونه پاسخ می دهد:

"خوشبختانه از جمله سه ولسوالی ما مثل ولسوالی مرغاب، دولینه و پسابند ارتقا کرد از کلینیک به مرکزجامعه. خدمات جراحی باید در آن فعال شود."

معاون صحت عامه غور کمبود داکتر زن را مشکل اساسی در ارائه خدمات در تمام مراکز صحی غور عنوان می کند.

کمبود داکتر زن در حالی مطرح می شود که طالبان اجازه برگزاری امتحان اگزیت را به دختران فارغ التحصیل از بخش های طب نداده اند. فارغان پس از این امتحان می توانند به حیث داکتر معالج رسماً کار کنند.

پس از برگشت طالبان در تابستان سال ۱۴۰۰ سازمان های جهانی زیادی از فروپاشی نظام صحی افغانستان هشدار داده بودند.

براساس گزارش اخیر سازمان جهانی صحت که تقریباً دو ماه پیش منتشر شد، گفته بود که در سال ۲۰۲۳ هفده میلیون و ششصد هزار نفر به کمک های صحی در افغانستان نیاز خواهند داشت.

همچنان شفاخانه ایمرجنسی و مرکز تحقیقات و آموزش در بخش فاجعه صحی، کمک‌های بشردوستانه و صحت جهانی، که وضعیت صحی را در افغانستان پس از حاکمیت طالبان بررسی کرده اند در گزارشی تازه ای گفته اند که بیماران در افغانستان در وضعیت اقتصادی رو به وخامت قرار دارند و میلیون‌ها تن در این کشور روزانه مجبور اند که بین خرید دوا و غذا٬ یکی را انتخاب کنند.

عبدالحی باشنده قریه سینه ای ولسوالی پسابند غور نیز با این گزارش هم نظر است.

"اگر داکتر از شفاخانه به ما (تابلت) بدهد یا ندهد، دیگر دوا ها را با پول شخصی خود می گیریم. مردم ضعیف اند. پول هم ندارند، می روند یا به قرض یا هر قسم که باشد از کلینیک های شخصی می گیرند."