بریتانیا میزان کمک های بشری خود را به افغانستان کاهش داده است

یک نهاد دیدبان کمک‌های بریتانیا، حکومت این کشور را به عدم حمایت قوی از مردم افغانستان متهم کرده است٬ اما در این عین حال گفته است که انتظار می رود امسال نیز کمک های بریتانیا با میزان کمتر از گذشته٬ به افغانتسان ادامه یابد.

سر هیو بیلی کمیشنر کمیسیون مستقل مؤثریت کمک‌های بریتانیا (آی‌سی‌ای‌آی) که رهبری تهیه گزارش تحقیقی در باره کمک‌های این کشور به افغانستان را به عهده داشت می‌گوید، انتظار می‌رود که بریتانیا در سال مالی ۲۰۲۳، صد میلیون پوند که ۱۲۵ میلیون دالر می‌شود، به طور بشردوستانه به افغانستان کمک کند.

سال مالی ۲۰۲۳ بریتانیا الی ۴‌ام اپریل ۲۰۲۴ ادامه می یابد.

این درحالی‌ست که بریتانیا در سال مالی گذشته در همین مدت ۲۴۶ میلیون پوند یعنی بیش از ۳۰۷ میلیون دالر به این منظور به افغانستان کمک کرده بود.

در گزارش، در بارهٔ کمک‌های بریتانیا به افغانستان، پس از حاکمیت دوبارۀ طالبان در تابستان سال ۲۰۲۱، آمده که کمک‌های این کشور خیلی کاهش یافته است.

یک علت آن کاهش در اختصاص بودجه کمک‌ها و دیگری اختصاص یافتن پول زیاد به خاطر کمک به اسکان مهاجران مستقر در آن کشور، خوانده شده است.

این بنیاد گفته که بریتانیا در دو سال مالی گذشته ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ هر سال کمک ۲۸۶ میلیون پوند به افغانستان تعهد کرده است.

کمیشنر بیلی، گفته است:

"با توجه به این‌که وضعیت بشردوستانه در افغانستان رو به وخامت گراییده و حقوق زنان و دختران که به سختی به دست آمده، در حال از بین رفتن است، ما احساس کردیم که مهم است یک بار دیگر نحوه کمک بریتانیا به مردم افغانستان را بررسی کنیم".

وی افزوده، معلومات به دست آمده نشان می‌دهد که کاهش کمک‌های بریتانیا باعث شده تا برنامه‌هایی که نفع آن مستقیماً به مردم افغانستان می‌رسد، متوقف یا به تعویق بیافتد.

این درحالی‌ست که برخی از خانواده‌ها در افغانستان از مشکلات اقتصادی پس از تحولات سیاسی شکایت دارند.

رحیم ۲۹ ساله باشندهٔ منطقهٔ دارالامان شهر کابل که پیش از حاکمیت طالبان در یکی از رسانه‌های خصوصی در بخش تخنیک مصروف کار بود و با دریافت معاش ماهوار٬ زندگی به گفته خودش بخور نمیری با همسر‌ش داشت٬ حالا در صحبت با رادیو آزادی از وضعیت بد اقتصادی شکایت دارد:

"در یکی از رسانه‌های خصوصی کار می‌کردم، اما شرایط سخت آمد، عروسی کردم، قرضدار شدم، قرضدارها روز یک دفعه پشت خانه می‌آیند، تصویر خانه خود را روان می‌کنم، تخت و هر چیزی‌که خریده بودم همه‌اش را فروختم، بسیار در مشکل هستیم."

خاطرهٔ ۲۳ ساله همسر رحیم می‌گوید، مشکلات اقتصادی سبب شده که دچار بیماری عصبی شود.
او به رادیو آزادی گفت:

"از یک طرف کرایهٔ خانه، از دیگه طرف قر‌ضدار، مشکلات خیلی زیاد است، خودم مریض هستم، از وقتی‌که این مشکلات بالایم آمده تکلیف اعصاب برم پیدا شده، هر طرف می‌روم می‌افتم ضعف می‌کنم، این‌قدر پول نیست پیش داکتر بروم، پای پسرم سوخت، خانه و جایی‌که برم جور کرده بودن همه‌اش را از دست دادم، باور به خدا کنید یک فرش زیر پای خود ندارم."

Kabul hospital

یکی از باشندگان منطقهٔ چهلستون شهر کابل که نمی‌خواهد نام‌اش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی می‌گوید، شوهر اش معیوب است و خودش در خانه‌های مردم کار می‌کند، اما مزدی‌که به دست می‌آورد برای پیشبرد زندگی‌شان کافی نیست:

"وضعیت ما بسیار خراب است، خودم هم مریض هستم، تکلیف اعصاب دارم، جاغور درونی دارم، پول تداوی داکتران را ندارم که خوده برسانم، همین‌قدر می‌کنم که شب صبح شود و روزم بیگاه، شوهرم معیوب است، چشم‌هایش نمی‌بیند، در هر خانه می‌روم لباس‌شویی می‌کنم، هر کار خانهٔ‌شان را می‌کنم، روزی می‌شود روزی نمی‌شود، دست و دامن خدا را گرفتیم."

پس از حاکمیت طالبان در افغانستان بحران اقتصادی شدیداً در این کشور افزایش یافته است.

کمک‌های بریتانیا و شمار دیگر از کشور ها و نهاد های بین المللی به مردم افغانستان درحالی کاهش یافته است که سازمان ملل متحد می‌گوید، سال روان ۲۸،۳ میلیون نفر در افغانستان نیاز فوری به کمک‌های بشری دارند.