شماری از افغان‌ها می‌گویند، شب‌ها با خوردن نان خشک می‌خوابند و شدیداً به دریافت کمک‌های بشردوستانه ضرورت دارند.
گلبدین، باشندۀ ولایت تخار که یگانه نان‌آور خانواده هشت نفری‌اش است به رادیو آزادی گفت، با مشکلات شدید اقتصادی روبه‌رو است:
"طفل سه گانه‌ای داشتیم یکی آنرا در تخار بردیم "برای فروش"کسی یک لک و ده هزار افغانی خواست کسی ده هزار خواست یک شخص یک لک و سی هزار افغانی پیشنهاد کرد، اما دولت"حکومت طالبان" خبر شد مانع شد و گفت مرا زندانی خواهد کرد. بیکار هستم، کار نیست، یک دفتر کمک کرد دو بار مواد غذایی داد اما وقتی کمک‌ها متوقف شد، کمک این دفتر هم قطع شد، شب‌ها اگر کچالو پیدا کردیم، اگر کچالو پیدا نتوانستم سه یا چهار نان خشک خانه می‌برم اگر نتوانستم آن را همسایه‌ها می‌آورد آن را می‌خوریم و می‌خوابیم."
یک بانوی افغان که بیوه و تنها سرپرست ۷ فرزندش است و نخواست نامش در گزارش گرفته شود نیز از عدم دریافت کمک‌های بشردوستانه شکایت دارد:
"ما هیچ کمکی را نگرفته‌ایم در این ماه مبارک رمضان باید کمک‌ها صورت می‌گرفت، خصوصاً با افراد مثل ما مسکین‌ها، یتیم‌دار و بیوه زن باید کمک می‌شد اما هیچ کدام کمکی دریافت نکرده ایم."
این مشکلات در حالی مطرح می‌شود که وزیر امنیت عمومی کانادا گفته، کشورش برای کارگران بشردوستانه در مکان‌هایی مانند افغانستان معافیت کلی از قوانین تروریزم را صادر نخواهد کرد.
مارکو مندیچینو به روز دوشنبه در نشست کمتیۀ قضایی مجلس نمایندگان کانادا گفت، رویکرد اتخاذ شده توسط همتایان کانادایی خطر سوء استفاده را در پی دارد.
او گفت، رویکردی که در لایحۀ "سی-۴۱" بیان شده است به بهترین وجه خطرات احتمالی عوامل تروریستی را کاهش می‌دهد.
در لایحه "سی-۴۱" قانون جزای کانادا به وزیر امنیت عمومی صلاحیت داده شده تا به یک فرد واجد شرایط اجازه دهد در یک منطقۀ جغرافیایی که از نظر این قانون تحت کنترل یک گروه تروریستی است، برای اهداف خاصی فعالیت انجام دهد در غیر این صورت چنین فعالیت‌ها ممنوع است.
حکومت کانادا حدود پنج هفته قبل اعلام کرده بود که در قانون جزای این کشور، اصلاحاتی ایجاد می‌کند تا سازمان‌های کمک‌رسان اجازه یابند که به نیازمندان در افغانستان کمک‌های بشردوستانه را برسانند.
حکومت کانادا با نشر اعلامیه‌ای گفته بود: "فروپاشی جمهوری اسلامی افغانستان یک وضعیت بحرانی نامناسب برای افغان‌ها ایجاد کرد و اکنون کانادا نیاز به تغییر دارد، تا به کمک‌های بشری بین‌المللی اجازه دهد."
کانادا طالبان را به‌عنوان یک گروه هراس‌افگن می‌شناسد و می‌گوید که این گروه قدرت را با زور گرفته است، آن‌چه که قانون فعلی به حکومت این کشور اجازه نمی‌دهد به افغانستان کمک کند.
ذبیح الله مجاهد، سخنگوی حکومت طالبان در واکنش می‌گوید، مقام‌های کانادایی از وضعیت افغانستان آگاهی ندارند:
"در افغانستان هیچ نوع فعالیت‌های تروریستی دیده نمی‌شود و همچنان ساحه، ساحه تروریستی نیست این ادعای نادرست است، امنیت و ثبات افغانستان به تمام دنیا معلوم است که امنیت خوبی دارد، این گونه اظهارات متاسفانه از ناآگاهی آنان سرچشمه می‌گیرد که از وضعیت افغانستان درست آگاهی ندارند یا اصلاً از آن آگاه نیستند."
ایجاد تغییرات در قانون جزای کانادا می‌توانست به سازمان‌های کانادایی اجازه دهد تا کمک‌های لازم را برای افغان‌ها برسانند.
اما گروه‌های بشردوستانۀ کانادا گفته اند که ادارۀ امور جهانی کانادا به آنها هشدار داده که استخدام افراد محلی در افغانستان مستلزم پرداخت مالیات به طالبان است و طبق قانون به عنوان کمک به یک گروه تروریستی طبقه بندی می‌شود.
این در حالیست که ادارۀ هماهنگ کنندۀ امور بشری سازمان ملل متحد "اوچا" یکبار دیگر خواستار کمک جهان به ۲۸.۳ میلیون افراد نیازمند در افغانستان شده است.
