مسدود شدن مرکزهای آموزشی به روی دختران، محروم شدن زنان از کار و افزایش فقر و ناداری در میان خانواده ها سبب شده است که، برخی از زنان و دختران در ولایت هرات دست به خودکشی بزنند.
عالیه از شدت درد در خود می پیچد و گریه های بلند نشان از عمق زخم هایی است که اورا به مرگ نزدیک تر می سازد.
این زن ۲۸ ساله ده روز می شود که در بخش سوختگی شفاخانه حوزوی هرات بستری است.
به گفته داکتران، هفتاد درصد بدن عالیه سوخته است و زنده ماندن او فقط یک معجزه است.
عالیه به علت وخامت صحت اش مصاحبه کرده نمی تواند.
سکینه ۴۸ ساله مادر عالیه می گوید، دخترش پس از لت و کوب از سوی شوهرش دست به خودسوزی زده.
او علت خودسوزی دخترش را مشکلات اقتصادی در خانواده که باعث اختلاف میان او و همسرش شده بود، می داند.
« شوهرش با او جنگ کرده بود و عالیه گفته بود که خودرا آتش می زنم، شوهرش گفته برو خودرا به آتش بزن، عالیه قهر شده بود و پطرول را روی خود ریخته بود و گوگرد را روشن کرده بود، دلش نمی خواست که خودرا به آتش بزند، شوهرش اصرار کرده بود که چرا خودرا آتش نمی زنی، به همین علت خشمگین شده و خود را آتش زده بود. شوهرش خیلی دیر آتش او را خاموش ساخت».
تنها خشونت های خانوادگی نیست که دختران و زنان افغان را مجبور به خودکشی کرده است.
محدویت های طالبان از جمله مسدود ساختن مکتب ها و پوهنتون ها باعث روی آوردن برخی دختران به خودکشی شده است.
فریال ۲۳ ساله محصل سال اول فاکولته حقوق و علوم سیاسی پوهنتون هرات، به علت مسدود شدن پوهنتون به روی دختران، یک ماه پیش با خوردن دوا دست به خودکشی زد اما از سوی داکتران نجات داده شده است.
او می گوید، طالبان همه آروزهایش را از بین برده اند.
آمار خودکشی و یا هم تلاش برای خودکشی در ولایت هرات نسبت به سال گذشته پنجاه درصد افزایش یافته است
فریال در باره اقدام به خودکشی به رادیو آزادی بیشتر می گوید:
« مادرم دوا را آورد و گفت دوای خودرا بخور، همین قسم که نشسته بودم با خودم فکر کردم که این زندگی خلاص شدنی نیست و وضعیت افغانستان همیشه همی قسم است. با خودم فکرکردم و گفتم بیا خود را برای همیشه از این زندگی بی غم کن. پاکت دوایی که برای اعصاب به من داده بود کامل خوردم. بعد خواهرم آمده بود و دیده بود که از دهنم کف بیرون شده بود».
برخی از فعالان حقوق زنان، ادامه محدودیت های طالبان را عامل اصلی خودکشی زنان و دختران می دانند.
پروانه توفان یک تن ازفعالان حقوق زن درهرات است. او ادامه این وضعیت را نگران کننده می داند.
بانو پروانه از دختران و زنان می خواهد که به جای خودکشی، در برابر محدودیت های طالبان مبارزه کنند.
« خودکشی ناکامی یک فرد را نشان می دهد، این که فرد موفق نبود و به مشکلات راه حل پیدا کرده نتوانست و دست به خودکشی زد. موفق ترین خانم ها و افراد جامعه کسانی استند که در برابر محدودیت ها مبارزه و مجادله کنند».
بر بنیاد دستور طالبان، مسوولان شفاخانه حوزوی هرات از دادن آمار خودسوزی و خودکشی زنان در این ولایت خودداری می کنند.
اما یک داکتر در بخش سوختگی این شفاخانه به شرط پنهان ماندن هویت اش به رادیو آزادی می گوید، تنها در پنج روز اول ماه مارچ، دو زن در این بخش به علت خودسوزی جان باخته اند.
او از افزایش پنجاه درصدی خودسوزی زنان و دختران در سال روان نسبت سال گذشته خبر می دهد.
بگفته فعالان حقوق زن، حکومت طالبان به خاطر سرپوش گذاشتن بر محدودیت ها و فشارهای خود بر افغان ها، آمار خودکشی را پنهان نگه می دارد.
طالبان پس از برگشت به قدرت حدود یک ونیم سال پیش، محدودیت های جدی را بر زنان و دختران افغان وضع کرده اند.
مسدود ساختن پوهنتون ها، مکتب ها، مرکزهای آموزشی، حمام ها، پارک ها و موسسات به روی زنان و دختران، بخشی از این محدودیت ها است.
در حالی که با وجود فشارهای جهانی طالبان به وضع محدودیت های بیشتر بر زنان و دختران افغان ادامه می دهند، بسیاری از دختران برای ایینده شان مایوس شده اند.
شاهپورصابر