بیش از پنجصد روز از بسته ماندن مکاتب دختران در افغانستان گذشت.
پس از افتادن کابل به دست طالبان در بیست و چهارم ماه اسد، دانش آموزان دختر مکاتب متوسطه و لیسه از رفتن به مکتب محروم شدند.
تا هنوز تلاش های جهان برای تغییر موضع حکومت طالبان نتیجه نداده است، حکومتی که از سوی جامعۀ جهانی به رسمیت شناخته نشده است.
انتونیو گوترش، سرمنشی سازمان ملل متحد گفته است که به دلیل منع شدن زنان و دختران در افغانستان از زندگی عمومی، آن ها در کشور خود شان در تبعید استند.
او به این موضوع هنگام سخنرانی در مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویارک در ششم ماه فبروری اشاره کرد.
حکومت طالبان دروازه های پوهنتون ها را به روی دانشجویان دختر بسته و مانع کار بسیاری از زنان در اداره های دولتی و غیردولتی نیز شده است.
به تازگی یوناما گفته است که محدودیت ها بر حقوق زنان از جمله گشت و گذار، کار و آموزش، تاثیر مصیبت بار بر توانایی بازیگران امور بشردوستانه برای دستیابی به زنان و دختران دارد.
این موضوع را دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان امروز پنجشنبه در تویتر نوشت.
در برنامه « شکست سکوت» روی همین مسئله تمرکز صورت گرفته است.
مهمانان:
داکتر عنقا امین، فعال حقوق زن
مسعوده کروخی نمایندۀ پیشین مردم هرات در ولسی جرگۀ نظام جمهوری مخلوع
منیژه رامزی استاد پوهنتون و فعال حقوق بشر
کریمه رحیم یار و معصومه اصیل، دو تن از معلمان
میزبان: ژکفر احمدی
