شماری از باشنده های کابل که از برق بی بهره اند، برای گرم کردن خانه های شان در سرمای شدید، با چالش های زیادی روبرو شده اند.
ثنا گل یکی از آنها است. او روزانه به پینه دوزی در یکی از جاده های پایتخت مشغول میشود اما عایدی به دست نمیآورد که خانه را برای خود و خانوادهاش گرم کند. او به خبرگزاری رویترز در مورد وضعیتی گفته که در زمستان با آن روبرو شده است:
"در خانه هیچ چیز نداریم. فرزندانم میگویند که برای ما چوب بیاور. اما من پول ندارم. تا اکنون فقط ۵۰ افغانی عاید داشته ام. برف میبارد و مشتری نیست."
سرمای شدید در افغانستان که گفته میشود در بیش از یک دهه گذشته پیشینه نداشته، به گفته مقامهای حکومت طالبان جان دست کم ۱۷۰ تن را گرفته است.
در ۱۵ سال گذشته درجه حرارت به این حد پائین نیامده بود زیرا امسال برخی مناطق تا -34 درجه سانتیگرید سرد شده اند.
سردی همزمان با بحران بزرگ اقتصادی، دامنه فقر مردم را بیشتر کرده و آنها را در بیسرنوشتی قرار داده است.
میر آغا باشندۀ دیگر کابل، در گفتگو با رویترز از جامعه جهانی میخواهد که کمکها را به نیازمندان فراهم کند:
"زمستان سختی در راه است. از این هم سختتر خواهد شد. توجه سازمان ملل متحد را خواهانیم. در بسیاری ولایتها، کودکان، پسران، زنان جان باخته اند. خیلی مشکل است."
روند کمکرسانی جامعه جهانی به ویژه ادارههای سازمان ملل متحد، هنگامی در زمستان سرد با مشکل روبرو شد که فعالیت این نهاد ها به دنبال وضع محدودیت طالبان بر کارمندان زن در اداره های غیر دولتی خیلی کاهش یافت.
زنان در بسیاری از موسسه های غیردولتی که پیش از این کمکها را برای خانواده ها در سرتاسر افغانستان میرساندند، اکنون خانه نشین شده اند.
مارتین گریفیتس رئیس اداره هماهنگی کمکهای بشری سازمان ملل متحد، هفته گذشته در جریان سفرش به کابل گفت که این سازمان تلاش کرد تا طالبان، زنان کارمند در موسسه های غیر دولتی را از محدودیت وضع شده مستثنی قرار دهند زیرا به گفتۀ آقای گریفیتس، ماموریت این بانوان در وضعیت بحرانی افغانستان خیلی مهم است.
با این همه درخواستها و فشارها، تا هنوز طالبان در تصمیم شان تغییری وارد نکرده اند و در نتیجه، میزان آسیب پذیری مردم در افغانستان در مقایسه با گذشته هم بیشتر شده است.