شماری از زنان در فراه و نیمروز که از کار در موسسات غیردولتی منع شده اند نگران آینده خود اند

"از اینکه من کار خود را از دست دادم و در خانه نشستم سخت رنج می‌برم."

این بانوی ۲۶ ساله که قبلاً در یکی از نهاد‌های غیر دولتی در فراه وظیفه داشت و نخواست به علت تهدیدات احتمالی نامش و نام اداره که او در آن کار می‌کرد در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت، از اینکه از کار منع شده نگران است چون که بگفته اش، او مسئولیت سنگین تامین مخارج خانواده چند نفری را به دوش داشت اما حال خانه نشین شده است:
"اول اینکه من ۱۶ سال درس خواندم تحصیل کردم یکی آمده تمام زحمات مرا با خاک یکسان کرد، این بسیار دردناک است برای من، دوم اینکه من نان آور یک خانواده ۸ نفری استم تمام این هشت نفر در یک فامیل به معاش من روز شماری می‌کرد و امید به من داشت و فعلاً من وظیفه خود را از دست دادم در خانه نشستم و امید‌های همه قطع شده این بر من بسیار رنج بزرگ است."

او بیشتر می‌گوید:
"امثال من شاید خانم‌های زیاد باشد که یا زندگی آنها به مانند من یا بدتر از من شاید باشد، بناءً بسیار رنج می‌بریم از اینکه در خانه نشسته ایم وظیفه‌های خود را از دست دادیم که این به جامعه بسیار مشکلاتی را به بار می‌آورد."

او از پیامدهای منفی در مورد ممنوعیت کار و تحصیل زنان هم‌چنین گفت:
"بیشتر در جامعه این مشکل، اپارات‌های جنسی را مروج می‌کند، زنان را به حاشیه می‌کشاند، فقر را زیاد می‌کند، علایق، شایسته سالاری تصاوی جنسیتی را در جامعه می‌کشد و از بین می‌برد و در بدل آن ذهنیت تبعیض جنسیتی را زنده می‌سازد این بر یک جامعه سودی ندارد."

سحر ۲۳ ساله که بیش از یک سال در یکی از موسسات کمک کننده در ولایت نیمروز کار کرده و حالا از کار منع شده و نیز خانه نشین شده از حکومت طالبان می‌خواهد که به زنان اجازه کار و تحصیل را بدهد و نیز به سازمان ملل متحد امید بسته تا ممکن برای زنان کاری کند:
"خواست ما از سازمان ملل متحد و امارت اسلامی این است که خواهشاً طبقه اناث را بگذارد که تحصیل کند و کار کند چون باز ماندن زنان از وظیفه و از درس یعنی نصف پیکر جامعه را اینها تخریب ساخته است، نصف پیکر جامعه دچار دگرگونی شده."

حکومت سرپرست طالبان حدود سه هفته پیش پس از ممنوعیت بر تحصیل دختران و زنان در پوهنتون‌ها، کار زنان را در نهاد‌های غیردولتی در افغانستان نیز ممنوع اعلام کردند.

یک فعال حقوق زن در نیمروز که نخواست به دلیل مسائل امنیتی نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی گفت که مردم به کمک نیاز دارند و بدون حضور کارمندان زن در سازمان‌های کمک کننده، روند کمک‌رسانی را مختل خواهد کرد، فقر و بحران اقتصادی در کشور افزایش خواهد یافت:
"در حال حاضر که بحران توروم و گرانی در کشور ما حاکم شده سرمای هوا از یک سو فقر و بیکاری از سوی دیگر دامنگیر مردم ما شده و مردم ما به کمک‌های جدی نیازمند استند.
فرمان منع کار زنان در موسسات شرایط را بدتر خواهد کرد و کشور رو به بحران‌ خواهد رفت زیرا در همه بخش‌های موسسات چه بخش سروی، چه بخش خدمت رسانی توزیع مواد، بخش‌های اداری بدون کارمند زن امکان پذیر نیست."

او گفت که زنانی را می‌شناسد که قبلاً در نهاد‌های غیردولتی وظیفه داشتند اما حال بیکار و خانه نشین شده اند:
"بعضی دوستانی را من دارم که به علت نداشتن سرپرست و گارگر در خانه ناجوای کار (صاحب وظیفه) شدند در بخش‌های دولتی نتوانسته بودند که کار پیدا کنند اکنون در موسسات وظیفه گرفته بودند و کار آبرومندانه پیدا کردند، لقمه نانی به سر سفره‌شان می‌بردند همه بیکار شدند و این خیلی واقعاً سخت است از یک طرف بیکاری از طرف دیگر گرانی واقعاً اگر فرمان برداشته شود خیلی به نفع ما زنان است."

هر چند این اقدام طالبان با واکنش‌های گسترده داخلی و جهانی از جمله با واکنش وزارت خارجه آمریکا نیز روبرو شده است اما ذبیح الله مجاهد سخنگوی حکومت طالبان در حساب توییترش چنین واکنش‌ها را مداخله در امور داخلی این کشور خوانده است.

به اساس گزارش ها؛ با وضع ممنوعیت بر کار زنان در افغانستان، بیش از ۱۸۰ سازمان غیر دولتی فعالیت‌های‌شان را در این کشور متوقف ساخته اند و برخی از این نهادها حتی دفاتر ولایتی‌شان را نیز بسته اند.