شماری از مردم بخصوص زنان در افغانستان میگویند به دلیل نداشتن دسترسی به موقع به خدمات صحی و وضعیت بد اقتصادی برخی اعضای خانوادههای خود را از دست دادهاند.
صبرینا باشنده ولایت کندز است، زنی که هفته گذشته طفل یکونیم سالهاش را از دست دادهاست: "به همین ترتیب نتوانستم تداویش را کنم، طفلکم وفات کرد."
صبرینا میگوید طفلش بیماری قلب داشته که ناداری و دسترسی نداشتن به خدمات درمانی منظم، او را به ماتم طفلش نشانده است.
صبرینا: کلینیکها آنقدر توجه نمیکنند شفاخانهها هم همینرقم توجه ندارد
او به رادیو آزادی گفت: "من یک طفلک داشتم فقط یکونیم ساله بود، ۶ یا ۷ روز میشود که وفات کرد. قلبکش سوراخ بود یک وال هم نداشت قلبش، مشکلات اقتصادی بود اینجا تداویاش نمیشد در افغانستان خارج برده نتوانستم، کلینیک هم دسترسی نزدیک نبود، کلینیکها آنقدر توجه نمیکنند شفاخانهها هم همینرقم توجه ندارد سر اولاد غریب."
ماه جبین نیز از باشندگان ولایت شمالی کندز است.
او که در قریه تلوکهای ولسوالی امام صاحب ولایت کندز زندگی میکند میگوید، برای رفتن به کلینیکهای صحی مجبور به طی کردن راه طولانی با پای پیاده اند.
او به رادیو آزادی گفت: "یک برادرزادهام سوء تغذی تولد شده، یک ساله شده، فعلاً طفل نوزاد واری است، از کلینیکها هم دور هستیم، پای پیاده تا کلینیکها میرویم، داکتر صاحبهای محترم هم همراه ما رویه خوب نمیکنند."
احمد طاهر یک تن از باشندگان ولایت فراه نیز میگوید یک زن که اقارب او بوده چندی پیش هنگام ولادت در راه رسیدن به مرکز جان داده است:
" از لحاظ شفاخانه و کلینیک خیلی امکانات ضعیفی دارند ولسوالیها، یکی از اقارب خود ما شدید مریض بود در ولسوالی جوند او را انتقال میدادند به مرکز توسط موتر تا که برسد به مرکز دیگه وفات نمود"
آنان همچنان به رادیو آزادی گفتند اکنون به چالشهای چون دور بودن مراکز صحی، کمبود تیمهای سیار، کمبود دارو و ناداری شدید مواجه اند.
شرافت زمان سخنگوی وزارت صحت حکومت طالبان تا زمان نشر این گزارش به پرسشهای رادیو آزادی در مورد اینکه چه برنامههای برای دسترسی مردم به خدمات اولیه صحی دارند، پاسخ نداد.
سازمان جهانی صحت (دبلیو اچ او) و سازمانهای همکار آن پیشبینی کردهاند که آمار نیازمندان به مراقبتهای صحی در افغانستان، در سال ۲۰۲۳ به ۱۷ میلیون و ۶۰۰ هزار تن خواهد رسید.
این سازمان در اعلامیهای که روز پنجشنبه منتشر کرده گفته که انتظار میرود زمستان پیشرو مردم را بیشتر آسیبپذیر کند به ویژه در مکانهای مرتفع و صعبالعبور.
در اعلامیهای این سازمان همچنان آمده که به همکاری اداره (هلت کلستر) قرار است در ۹۱ منطقه که در اولویت قرار داده شده، دارو و لوازم صحی انتقال دهند.
اما نگرانی زنان در شماری از ولایات افغانستان به خصوص کندز این است که مؤسسات به تنهایی نمیتوانند به همه مکانهای نیازمند به زنان و اطفال خدمات صحی و دارو برسانند.