پس از وضع محدودیت‌ها بر بخش وسیعی از فعالیت‌های زنان و بسته شدن مکتب‌ها به روی دختران بالاتر از صنف ششم از سوی طالبان در افغانستان، اکنون این دختران و زنان در تلاش اند تا راه‌هایی را برای ادامۀ فعالیت‌های شان دریابند.
شماری از این دختران و زنان اکنون در گوشه‌یی از شهر کابل در کتابخانه‌یی به نام "زن" می‌روند تا اندکی هم اگر شده است از انزوا خودشان را بیرون کنند.
کتاب خانهٔ زن اکنون لانهٔ کوچکی برای این دختران و زنان شده که به گفتهٔ خودشان با حاکمیت طالبان از همه حقوق اساسی شان محروم شده اند.
مریم که روزانه به این کتاب خانه برای مطالعهٔ کتاب می‌آید، دانش‌آموز صنف ششم است.
او قرار است تا آخر امسال مکتب برود و سرنوشت پس از آن به تصمیم طالبان دربارۀ بازگشایی مکتب‌ها به روی تمام دختران بسته‌گی دارد.
« نمی‌گذارند که دختران درس بخوانند، وقتی که یک زن ولادت می‌کند، چه رقم ولادت کند وقتی زن‌ها داکتر نباشند، باز مردها ولادت بدهند؟ نمیشه باید مجاهدان بگذارند که زن‌ها هم علم بیاموزند.»
رابعه که او نیز دانش‌آموزان مکتب است می‌گوید، اکنون که از رفتن به مکتب محروم است، گاه گاهی به این کتاب خانه می‌آید و کتاب مطالعه می‌کند.
« دختران و خانم‌های را که ما این جا می‌بینیم می‌آیند کتاب می‌گیرند، کسانی که به کتاب ضرورت داشته باشند می‌آیند کتاب می‌گیرند، شاگردان مکتب صنف‌هاق لیسه از این‌جا کتاب می‌گیرند، چون تمام دروس و مکاتب کتاب‌خانه‌ها همه چیز به روی شان بسته است، می‌توانند از این‌جا ببرند، خانم‌های که بی‌بظاعت هستند برای شان کتاب رایگان داده میشود.»
در این کتابخانه برای زنان و دخترانی که توان مالی ندارند٬ کتاب به صورت رایگان داده میشود
کتاب خانهٔ زن به تاریخ دوم ماه سنبله سال روان گشایش یافت.
این کتاب خانه در حالی ایجاد شده که در بیشتر از یک سال حاکمیت طالبان دختران بالاتر از صنف ششم هنوز حق رفتن به مکتب را ندارند.
طالبان می‌گویند، برای بازگشایی مکاتب منتظر دستور رهبر شان هستند. دستوری که در یک سال گذشته داده نشده است.
لیلا یکی از مسئولان این کتاب خانه می‌گوید، زنان افغان هراس دارند که پس از این دیگر نتوانند فعالیت‌های اجتماعی داشته باشند و حذف شوند.
«زنان افغان از این ترس ندارند که طالب بیاید آن‌ها را شلاق بزنند، از این ترس ندارند که طالب آن‌ها را ممانعت بکنند، ترس زنان افغانستان از این است که آن‌ها بالاخره از صحنه حذف شوند، بالاخره نتوانند فعالیت های اجتماعی داشته باشند، کار کنند و درس بخوانند.»
ژولیا پارسی از بنیان‌گذاران کتابخانهٔ زن می‌گوید، زنان افغانستان در حال حذف شدن از فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی اند و جامعهٔ جهانی باید به این توجه کند.
« پیام ما برای جهانیان مخصوصا سازمان ملل، حقوق بشر، جامعهٔ جهانی این بوده که زنان افغانستان در حال حذف شدن است، ۸۰ درصد حذف شدند و تعداد کمی مانده که آنه‌ها به اساس مقابله و مبارزهٔ که می‌کنند هستند، نگدارند که زنان افغان در حاشیه رانده شوند، نگذارند که زنان فعالیت‌ها و دست آورد‌ها ۲۰ سالهٔ شان از بین برد.»
هرچند طالبان بارها گفته اند که بر رعایت حقوق زنان در چارچوب آموزه‌های اسلامی متعهد اند اما پس از حاکمیت طالبان شمار زیاد کارمندان زن در نظام مخلوع خانه نشین شده، حجاب بر زنان اجباری شده، زنان اجازه ندارند بدون محرم سفر کنند و فعالیت‌های اجتماعی و اقتصادی زنان نیز کاهش چشم‌گیری داشته است.
