گروهی از فعالان زن از جامعه جهانی خواسته تا در برابر محدودیت بر آموزش دختران در افغانستان از خاموشی بیرون شود.
سه تن از آنها در نشستی که دیروز (۱۲ سپتمبر) در مقر سازمان ملل متحد در نیویارک برگزار شده بود، از ادامه بی‌سرنوشتی دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان ابراز نگرانی کردند.
بیش از یک سال شده که حدود سه میلیون دختر در افغانستان اجازه نیافته اند به مکتب بروند.
نگرانی از وضعیت بانوان در افغانستان، بحث‌ها را به مقر سازمان ملل متحد در شهر نیویارک کشانده.
حدود ۶۰ تن از فعالان افغان در نشستی در حاشیه برگزاری اجلاس عمومی سازمان ملل متحد اشتراک کرده اند.
مونا جول سفیر ناوری در سازمان ملل متحد، افغانستان را یگانه کشور در جهان خواند که در آن به دختران حق آموزش داده نمی شود: "یک سال پس از حاکمیت دو باره طالبان، وضعیت زنان و دختران افغان در درجه تکاندهنده و سریع، وخیم شده است. یکی از مثال‌ها همین است که افغانستان یگانه کشور در جهان است که مانع آموزش دختران می‌شود. فکر کنید!"
در بیش از یک سال گذشته، دختران بالاتر از صنف ششم در افغانستان، اجازه نیافته اند به مکتب بروند.
انتقاد‌های زیادی در این مدت بر حکومت طالبان وارد شده اما ظاهراً جایی را نگرفته است.
نجیبه سنجر: جرایم و بی‌عدالتی که در داخل افغانستان واقع می‌شود، نابخشودنی است.
نجیبه سنجر از فعالان حقوق بشر هم در نشست دیروز دوشنبه گفت که آنچه به باور او بی‌عدالتی در افغانستان واقع می‌شود، قابل بخشش نیست: "در حال حاضر زنان و دختران در افغانستان از حقوق بنیادی آموزش، کار و حق اجتماعی و سیاسی محروم شده اند. ساختار واقعی بی‌عدالتی، در برابر چشمان ما صورت می‌گیرد. ما همه به خاموشی می‌نگریم و در این گناه شریک می‌شویم، آن هم با رضایت از خود و پذیرش اینکه، همه چیز عادی است. جرایم و بی‌عدالتی که در داخل افغانستان واقع می‌شود، نابخشودنی است."
در جریان یک سال گذشته، شماری از زنان و دختران در افغانستان بار‌ها در جاده‌ها سرازیر شده و اعتراض کرده اند تا برای‌شان حق کار، آموزش و مشارکت سیاسی داده شود.
نهاد‌های مدافع حقوق بشر می‌گویند که حکومت طالبان، زنان را سرکوب می‌کنند و حتی اکنون برای آنها حق اعتراض علنی داده نمی‌شود.
ناهید فرید عضو پیشین شورای ملی افغانستان که در نشست دیروز دوشنبه در مقر سازمان ملل متحد اشتراک کرده بود، نیز گفت که نحوی از تبعیض شدید جنسیتی در افغانستان ادامه دارد: "چیزی که امروز در افغانستان واقع می‌شود، اپارتاید جنسیتی است. واضعاً که تبعیض جنسیتی است. فرد اول نیستم که این را می‌گوید اما با توجه به عدم عملکرد جامعه بین‌المللی و تصمیم گیرنده ها، برای همه ما خیلی مهم است تا همیشه تکرار کنیم که اپارتاید جنسیتی در افغانستان واقع می‌شود."
آماری را که یونیسف، صندوق کودکان سازمان ملل متحد نشر کرده، در یک سال گذشته حدود سه میلیون دختر از رفتن به مکتب در افغانستان باز مانده اند.
نور الله منیر سرپرست وزارت معارف حکومت طالبان در همین هفته به رادیو آزادی گفت که بنابر مسایل فرهنگی، خانواده‌ها در افغانستان خواهان بازگشایی مکتب‌های دخترانه نیستند.
اما این اظهارات منیر، با واکنش‌های جدی همراه شد و فعالان و بسیاری از مردم گفتند که می‌خواهند مکتب‌ها به روی همه دختران و پسران باز نگهداشته شود.
