باشندگان نیمروز: به خدمات صحی دسترسی نداریم

باشندگان مرکز و ولسوالی‌های ولایت نیمروز از عدم عرضه خدمات صحی ابتدایی در این ولایت شکایت می‌کنند.

آنان می‌گویند که در بسیاری از ولسوالی‌های این ولایت خدمات صحی وجود ندارد و مریضان در مسیر راه به مرکز این ولایت تلف می‌شوند.

"در ولسوالی ای که ما زندگی می‌کنیم نه یک شفاخانه مجهز وجود دارد نه یک کلینیک مجهز. اگر ما نصف شب مریضی پیدا کنیم و بخواهیم به شفاخانه انتقال بدهیم شفاخانه مجهز نیست که مریض ما را تداوی کند."

محمد ۲۷ ساله در ادامه می‌گوید که چندی پیش به علت نبود خدمات صحی ابتدایی همسر و نوزادش را از دست داد.

او در محلی در ولسوالی دلارام نیمروز زندگی می‌کند. "یک چند وقت پیش خانم من ولادت می‌کرد، می‌خواستم که او را به ولایت انتقال بدهم و به شفاخانه ببرم. وسیله‌ای پیدا نکردم تا صبح گشتم. دو ساعت، سه ساعت در بر گرفت تا موتر پیدا کردم. می‌خواستم به شفاخانه ولایتی انتقال بدهم. متأسفانه وسط راه بود که هم طفلک خود را از دست دادم و هم همسر خود را از دست دادم. سه چهار تا طفل دیگر من بی سرنوشت مانده."

او گفت که مشکل صحی در نیمروز بسیار گسترده است.

"تنها من چی که هزاران جوان دیگر به همین سرنوشت گرفتار اند. اگر یک شفاخانه مجهز باشد، یک کلینیک مجهز باشد، اگر داکتر های خوب داشته باشیم، چرا این واقعات رخ بدهند. از حکومت امارت اسلامی خواهشمندیم که توجه کند یک شفاخانه مجهز، کلینیک های مجهز داکتران متخصص داشته باشیم."

عبدالکریم ۳۲ ساله باشنده دیگر ولسوالی دلارام نیمروز با محمد هم نظر است: "متاسفانه فعلاً در ولسوالی دلارام به همچنین شفاخانه دسترسی نداریم که بتوانیم مریض خود را به آسانی پیش داکتر انتقال بدهم و به واقعات عاجل رسیدگی شود. حکومت امارات اسلامی هم توجه ندارد. در ولسوالی دلارام هیچ شفاخانه ای تا حال ساخته نشده."

بی بی هوای ۲۲ ساله از ولسوالی چخانسور نیمروز است. او از مشکل مشابه سخن می‌گوید: "به ولسوالی ها خدمات رسانی بسیار کم است، بخصوص به ولسوالی چخانسور. با نفوس زیادی که ولسوالی چخانسور دارد، اما یک کلینیک صحی است و داخل آن کلینیک هم یک داکتر معالج است، یک قابله است و یک واکسیناتور است و حتی یک نرس هم ندارد که به مشکلات مردم رسیدگی شود."

یاسمین سادات قابله در ولسوالی چهاربرجک است. او می‌گوید که مشکل اصلی نبود بودجه است. او برای بیرون رفت از این معضل چنین پیشنهاد می‌کند: "تنها راه حل این است که موسساتی که برای کمک به مردم می‌آیند باید بیشتر سر وضعیت خراب صحی در ولسوالی ها کوشش کنند. چون افراد این اماکن بیشتر در معرض خطر مرگ هستند. مخصوصاً خانم ها و اطفال قسمی که می دانید سرک ها هم برای رفت و آمد بسیار خراب است و انتقال مریض دشوار می باشد و وسیله نقلیه هم در ولسوالی ها به درستی پیدا نمی‌شود پس مشکلات ولسوالی ها بسیار جدی است و من به عنوان یک قابله یک خادم ملت از حکومت اسلامی خواهش می کنم که مشکلات ما را جدی گرفته و آن را حل بسازند."

مولوی عبدالله سرپرست ریاست صحت عامه طالبان در نیمروز است. او روایتی دیگری دارد: "در تمام ولسوالی ها کار جریان دارد، تعداد کلینیک های که به این جا داده شده به هیچ جای دیگر داده نشده. ما مثال یک ولسوالی را برای تان می‌گویم؛ تنها ولسوالی چهاربرجک را برای تان می‌گویم چندین کلینیک در ولسوالی چهار برجک فعال است، تیم مبایل داریم، آمبولانس داریم که در ساحه فعالیت می‌کنند، واکسیناتوران داریم هر چیز برابر است این مثال یک ولسوالی است، ما در هر ولسوالی تلاش و کوشش خود را کرده ایم."

اما یک داکتر معالج در شفاخانه ولایتی نیمروز مشکلات در عرضه خدمات صحی در ولسوالی های این ولایت را پذیرفت‌: "ولایت نیمروز ولایتی است که دارای پنج ولسوالی می‌باشد که هر ولسوالی مساحت بسیار زیاد از مرکز ولایت نیمروز دارد. به همین خاطر مشکلات طبی در این ولایت بسیار زیاد و بی حد و بی اندازه زیاد است. یعنی ساختمان ها و تعمیرهایی که در ولسوالی ها منحیث کلینیک و یا شفاخانه ساخته شده ولی امکانات و تجهیزات طبی ندارند، مثلاً نیروی بشری ندارند. قابله ها نرس های خانم داکتران مجرب در آنجا ندارند مردم ولسوالی ها با یک مشکلات بسیار زیاد رو به رو هستند. حوادث طبیعی حوادث ترافیکی زایمان ها از طرف خانم ها بیشتر می‌باشند."

اما مسئولان محلی آماری در مورد مرگ و میر افراد در یک سال پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان ارائه نکردند.

پس از تسلط دوباره طالبان بر افغانستان، فعالیت‌های معمول نهادهای بزرگ کمک رسان با افغانستان مثل بانک جهانی معلق شد. این وضع اقتصاد افغانستان را که عمدتاً به کمک خارجی متکی بود به سمت فروپاشی برد و بخش‌های گوناگون مثل بخش صحی را آسیب پذیر تر کرد.

حال محمد از حکومت سرپرست طالبان می‌خواهد که به مشکلات صحی موجود رسیدگی کنند تا دیگران با سرنوشت او روبرو نشوند: "اگر یک شفاخانه می‌داشتیم، چرا ما طفل خود را از دست می‌دادم؟ چرا خانم خود را از دست می‌دادم؟ متأسفانه آنجا کلینیک خوب نداشتیم ، شفاخانه مجهز نداشتیم که مریض خود را انتقال بدهیم."