کمیتۀ بین‌المللی صلیب سرخ می‌گوید، جهان نباید افغانستان را فراموش کند، زیرا به‌گفتۀ این سازمان، بیش از نیم جمعیت افغانستان با بزرگترین بحران بشری مواجه است و به کمک فوری نیاز دارند.
این کمیته در تویتی نوشته که مردان، زنان و کودکان در افغانستان برای جستجوی کمک در کنار جاده‌ها صف می‌کشند.
یکی از آنان بهناز رسولی از فروپاشی چرخۀ اقتصادی‌اش با حاکمیت طالبان روایت می‌کند و می‌گوید، دو سال پیش از پول‌های پس‌اندازش در ولایت هرات کارگاه خیاطی ایجاد کرد و همزمان دو دکان با فروشنده‌گی بانوان برای فروش محصولات کارگاه‌اش ایجاد کرد.
اما به‌گفتۀ او، زمانی‌که کار و بارش اندکی رونق گرفته بود، طالبان هرات را سقوط دادند و همه آرزوهایش نقش بر آب شدند.
بهناز که اکنون مهاجرت کرده به رادیو آزادی می‌گوید، از ۶۰۰ هزار سرمایه تنها ۱۵۰ هزار برایش ماند: "اما متأسفانه با آمدن طالبان من مجبور شدم سراسیمه اول مغازه‌ها را جمع کنم، چون هراس داشتم فروشنده‌گان آن زنان بودند مبادا آسیبی برای‌شان برسد و در کنار او کم کم انگیزۀ خانم‌ها هم کمتر شد، تعدادی مهاجرت کردند و خودم هم به نسبت مهاجرت اجباری‌که کردم بخت با ما یار نبود و کارگاه را جمع کردم."
افراد زیادی همانند بهناز در سال‌های اخیر دست به ایجاد سرمایه‌گذاری‌های خورد و بزرگ زده و زمینۀ کار را برای شماری دیگر فراهم کردند.
اما پس از حاکمیت طالبان بر افغانستان و قطع شدن کمک‌های جهانی به این کشور و تعطیل شدن بسیاری از مشاغل، بحران فقر و گرسنه‌گی در افغانستان به شدت افزایش یافته است.
افغانستان بدترین بحران بشری‌اش را در ماه‌های اخیر تجربه می‌کند.
حوادث طبیعی اخیر در ولایت‌های شرقی افغانستان نیز هزاران تن را بی‌خانمان کرده و به بحران بشری افغانستان افزوده است.
سازمان ملل متحد چندی پیش گفته که در افغانستان نزدیک به ۲۰ میلیون تن با کمبود مواد غذایی روبه‌رو اند و از این میان ۶،۸ میلیون تن، شدیدترین وضعیت گرسنه‌گی را تجربه می‌کنند.
این در حالی‌ست که چندی پیش برنامه غذایی جهان (دبلیو اف پی) گفته بود، حدود ۲۰ میلیون جمعیت افغانستان به کمک‌های فوری غذایی نیاز دارند.
بر اساس آمار این سازمان، برای حمایت از ۲۳ میلیون نیازمند در افغانستان به ۱،۴ میلیارد دالر در سال ۲۰۲۲ نیاز است.
