افزایش روز افزون فقر و بیکاری در افغانستان

با گذشت هر روز مشکلات بیکاری و اقتصادی در افغانستان رو به افزایش است.

محمد میرزا که پیش از این در کابل کارهای ساختمانی می‌کرد، از بیکاری و وضعیت بد اقتصادی‌اش شکایت دارد.

او می‌گوید، پیش از این کارهای رنگمالی و معماری می‌کرد، اما اکنون که دیگر کار ساختمانی نیست او شب و روز زندگی خود را با دشواری می‌گذراند.

محمد میرزا که از پول رنگ مالی و معماری کرایۀ خانه و مخارج روزمرۀ خانوادۀ ۶ نفری‌اش را تأمین می‌کرد، اکنون تنها به فکر پیدان کردن چند قرص نان است: "مقصد زندگی است می‌گذرد،کار و بار نیست، پیدا کردن لقمه نانی سخت شده است، حیرانیم چه کنیم، شب و روز در فکر پیدا کردن لقمه نان هستیم که امروز را خریدیم فردا چه شود اولاد‌ها چطور شوند، کارهای ساختمانی می‌کردیم حالا کار نیست و پول نیست کسی خانه جور نمی‌کند."

جمیل احمد، از دکانداران مواد ساختمانی در شهر کابل می‌گوید، در شش ماه حاکمیت طالبان، فروش مواد ساختمانی به صفر رسیده و زیان‌های مالی زیادی را متقبل شده است: "شرکت مواد ساختمانی داشتیم، اما حالا بسته است در همان قطار ما ده‌ها دکان فروش مواد ساختمانی مثل رنگ و سمنت هم بسته شده سرمایه نیست همه فرار کردند، کار نیست مردم خانه جور نمی‌کند، بسته کردیم شرکت را از اینکه نقص کنیم بهتر است دروازه‌اش بسته باشد صدها هزار افغانی نقص ما شده حیران هستیم چه کنیم."

این در حالیست که کمیشنری عالی سازمان ملل متحد در امور مهاجران "یو ان اچ سی آر" گفته که ۲۴ میلیون شهروند افغانستان به کمک‌های عاجل بشردوستانه نیاز دارند.

بخش افغانستان این سازمان روز گذشته در توییتر رسمی خود نوشته که افغانستان در حال تجربۀ یک بحران شدید بشری است.

مقام های حکومت طالبان با این رادیو آزادی تلاش زیاد کرد که دیدگاه شان را بگیرد، دستیاب نشدند. اما حکومت طالبان پیش از این گفته که برای جلوگیری از بحران بشری کار با سازمان‌های امدادرسان ادامه دارد.

با این حال شماری از شهروندان افغانستان بارها گفته اند که توزیع کمک‌های بشردوستانه عادلانه نیست، چیزی که حکومت طالبان آن را رد کرده و بر تأمین شفافیت در روند توزیع کمک‌ها تأکید کرده است.