گل مینه باشندۀ کندهار که کودکش به سوء تغذیه مبتلا شده است.
گل‌مینه می‌گوید، وضعیت اقتصادی‌اش خوب نیست و نمی‌تواند برای کودکانش غذای کافی تهیه کند و به همین دلیل کودک دونیم‌ساله‌اش روانه شفاخانه شده است: "شیر نداشتم بچه‌ام گرسنه می‌ماند بعد از بازار شیر می‌خریدیم. آن هم همیشه میسر نمی‌شد آخر کودکم مریض شد."
در کندز در شمال افغانستان نیز شماری از کودکان به این وضعیت دچار اند.
رحیم گل، باشندۀ روستای بوهین ولسوالی خان آباد این ولایت می‌گوید که دو فرزندش به بیماری سرخکان و سوء تغذیه مبتلا شده اند و توان درمان آنان را ندارند: "هر دو فرزند من از سرخکان و سوء تغذیه رنج می‌برند. من بسیار رنج می‌برم. مراقبت‌های صحی وجود ندارد. داکتر وجود ندارد. دارو وجود ندارد. ما با مشکلات جدی روبرو هستیم."
این در حالی است که سازمان داکتران بدون مرز ناوقت روز چهارشنبه با انتشار بیانیه‌ای نسبت به وضعیت صحی در افغانستان ابراز نگرانی کرد.
این سازمان گفته است که وضعیت اقتصادی مردم خوب نیست، تعداد بیماران در بیمارستان‌ها بسیار زیاد است و خدمات صحی به اندازه کافی به مردم نمی‌رسد.
این سازمان گفته که این مشکلات پس از تسلط طالبان بر افغانستان و قطع کمک‌های بین‌المللی به این کشور به وجود آمده است.
این سازمان گفته است، ارزیابی وضعیت در کل افغانستان دشوار است، اما در ولایت‌های هرات، هلمند، کندهار، خوست و کندز که در آن فعالیت می‌کنند، وضعیت ارائه خدمات صحی نگران کننده است و شیوع سوء تغذیه و سرخکان در بین کودکان افزایش یافته است.
به گفتۀ داکتران بدون مرز، بسیاری از مردم به دلیل بحران اقتصادی، خشکسالی و آوارگی قادر به تأمین غذای کافی نیستند.
رادیو آزادی تلاش کرد دیدگاه وزارت صحت عامۀ طالبان را در مورد اعلامیۀ داکتران بدون مرز داشته باشد، اما جاوید هژیر، سخنگوی این وزارت تا زمان نشر این گزارش در این باره اظهار نظر نکرد.
قبلاً این وزارت اعتراف کرده بود که شفاخانه‌ها در برخی مناطق بسته شده، به کارمندان صحی حقوق پرداخت نمی‌شود و کمبود دارو و تجهیزات پزشکی وجود دارد.
