ده روز از بازداشت دو زن معترض؛ پروانه ابراهیم‌خیل و تمنا زریاب پریانی با سه خواهرش از سوی طالبان می‌گذرد.
تا هنوز اما با وجود واکنش‌های جهانی و درخواست رهایی‌شان در نشست اسلو، سرنوشت این زنان نامعلوم است.
زهرا محمدی یکی از زنان معترض می‌گوید، با برادر پروانه ابراهیم‌خیل صحبت کرده و دریافته که پروانه در حوزه نهم امنیتی کابل در بند طالبان است.
زهرا محمدی چند روز پیش در صحبت با رادیو آزادی گفته بود که پروانه به شدت از سوی افراد این حوزه لت و کوب شده است: "تمنا و پروانه در بند‌شان استند و ما خواهان آزادسازی هرچه عاجل‌تر آنان هستیم، از سرنوشت این دختران هیچ اطلاعی نداریم، قلب ما پارچه پارچه شده، دستگیری این‌ها خانواده‌های‌شان را در ماتم شانده و ما از این هراس داریم که مبادا این دختران کشته شده باشند."
بر اساس روایت‌های زنان معترض، تمنا و پروانه ناوقت چهارشنبه ۲۹ جدی سال روان خورشیدی پس از آن از خانه‌های‌شان در کابل بازداشت شدند، که در برابر حجاب اجباری در کابل دست به اعتراض زده بودند.
بخش زنان سازمان ملل متحد با ابراز نگرانی از در بند بودن این زنان، از طالبان خواسته در باره زنان بازداشت شده به آنان معلومات دهند.
این سازمان در توییتی نوشته، "طالبان باید از حقوق اساسی بشری زنان و کودکان در افغانستان حمایت کنند."
تاکید هدا خموش نماینده زنان معترض در نشست اسلو نیز رهایی هرچه زودتر این زنان از بند طالبان بود.
اما با اینکه امیرخان متقی سرپرست وزارت خارجه حکومت طالبان در نشست اسلو در بارۀ بازداشت این زنان گفت آن را پی‌گیری خواهد کرد اما اکنون انعام‌الله سمنگانی معاون سخنگوی حکومت آنان بازداشت این زنان را از سوی افراد‌شان رد می‌کند.
او در مصاحبه با همکاران مرکز خبر رادیو اروپای آزاد، رادیو آزادی گفت: "امارت اسلامی در خانه هیچ خانمی داخل نشده و هیچ خانمی را بازداشت نکرده، این گزارش‌ها کاملاً بی‌اساس است. امارت اسلامی به صراحت می‌گوید نه چنین ارادۀ داشته و نه هم چنین کاری کرده، این جز همان پلان‌های شومی است که امارت اسلامی را به جهان بد نشان دهند."
زنان پس از حاکمیت طالبان با محدودیت‌های گسترده در بخش آموزش، کار و حتی گشت و گذار در بیرون از خانه روبه‌رو شدند که این محدودیت‌ها، اعتراض‌های گسترده زنان را به‌دنبال داشته.
اما این اعتراض‌ها در بیشتر موارد با واکنش تند طالبان روبه‌رو شده و در مواردی هم به بازداشت برخی زنان معترض نیز انجامیده است.
اکنون دیده شود که با وجود فشارهای جهانی بر آزادسازی این زنان، چه زمانی تمنا و پروانه به خانه‌های‌شان باز خواهند گشت.
