شماری از ورزشکارانی که در دو دهه اخیر برای افتخار آفرینی به افغانستان در سطح ملی و بین‌المللی عرق ریختانده اند ادعا دارند پس از سقوط نظام جمهوریت مجبور شدند به دلایل مختلف به سوگ آرزوهای ورزشیشان بنشینند.
این وضعیت بیشتر روی بانوان ورزشکار اثر گذاشته است.
در این روزها کمتر تیم‌های ورزشی زنان را در افغانستان می‌شود سراغ داشت که به‌گونه حرفه‌یی تمرین داشته باشند.
ترس از طالبان و ممانعت خانواده‌ها از دلایل عمده مطرح شده سد راه ورزش این زنان است.
یک بانوی ورزشکاری که ادعا می‌کند ده سال در رشته هندبال، بایسکل‌رانی، دوش و پینگ پانگ به گونۀ افتخاری فعالیت داشته می‌گوید در سال‌های اخیر ۳۰۰ زن و ۱۵ تیم مردان را تمرین می‌داده است که پس از سقوط افغانستان به دست طالبان همه تلاش‌هایش نقش برآب شده.
این بانو که باشنده ولایت سرپل است به دلیل آن‌چه تهدیدهای امنیتی نسبت به خود مطرح می‌کند نمی‌خواهد از او در گزارش نام گرفته شود.
او می‌گوید پس از آمدن طالبان در افغانستان نه تنها شاگردانش که زنان و دختران بودند دیگر به تمرین نیامده اند بلکه او هم اجازه تمرین دادن شاگردانش را که مردان هستند، به دلیل محدودیت‌های حاکم در افغانستان ندارد.
او به رادیو آزادی گفت:" فعالیت‌های ورزشی با روی کار آمدن امارت اسلامی در بخش آقایان هنوز هم ادامه دارد اما فعالیت ورزش زنان در ولایت سرپل متوقف است و برای پلیرها {بازیکنان} طبقه اناث از طرف خانواده‌های‌شان اجازه تمرین بخاطر تهدیدات امنیتی داده نمی‌شود."
این مربی ورزش بانوان همچنان گفت ورزشکاران زن در وضعیت روحی روانی خوبی قرار ندارند و بخاطر کاهش مشکلات امنیتی آدرس خانه‌های خود را تغییر داده اند و حتی از بودن در افغانستان انکار می‌کنند-ادعایی که طالبان آنرا بی‌بنیاد می‌دانند.
هاکف مهاجر سخنگوی وزارت امر به معرف و نهی از منکر حکومت طالبان می‌گوید آنان برای ورزش زنان و مردان مانعی نمی‌بینند.
مهاجر به رادیو آزادی گفت:" ورزش برای صحت مفید است و در شریعت هیچ مشکل ندارد نه برای زنان از طرف وزارت امر به معروف چیزی گفته شده نه برای مردان هردویشان می‌توانند ورزش کنند ما هیچ مشکل نداریم."
با این وجود زنانی هم هستند که می‌گویند اکنو زیر سلطه حکومت طالبان پنهانی تمرینات ورزشیشان را ادامه می‌دهند.
لیلا جوجیتسو کاری است که در کابل زندگی می‌کند.
به گفته او بزرگترین مشکل آنان بسته شدن باشگاه‌های ورزشیشان است.
اما با آن هم ۵۰ تن از ۲۰۰ بانوی که با او در یک باشگاه ورزش می‌کردند اکنون دور از چشم طالبان تمرینات خود را دارند.
لیلا که سابقه ۷ ساله در این رشته ورزشی دارد به رادیو آزادی گفت: "فعلاً مشکلات ما این است که اگر کسی از امارات بیاید که کلپ ما باز باشد شاید یک چیزی خود تان می‌فهمید که شاید جنجال ایجاد شود و فعلاً یکی از دلایلی که ما پیشرفت نمی‌کنیم مسابقات نیست و اینکه پنهانی باشد کلاً در خطر است مردم نمی‌توانند روی رشد خود فکر کنند."
دادمحمد ناوک سخنگوی کمیته ملی المپیک و ریاست تربیت بدنی و ورزش حکومت طالبان در مورد سرنوشت ورزش زنان به رادیو آزادی گفت:" در بخش فعالیت‌های زنان و بانوان فعلاً حتی ما کارمندان اداری خود را خواسته بودیم که حاضری امضا کردند و حتی معاش‌‌های‌شان دو- سه ماه اجرا شده بود که به همکاران دیگر اجرا شده بود از این‌ها هم اجرا شده بود و ما کوشش می‌کنیم که در تمام ساحات فعالیت داشته باشیم و ورزش بدون کدام تعصب و تبعیض یک ورزش پاک داشته باشیم."
- وضعیت ورزشکاران مرد در افغانستان
این تنها ورزشکاران زن نیستند که چالش‌ها و محرومیت‌های ورزشیشان را در حکومت طالبان به زبان می‌آورند بل خم و پیچ‌هایی سد راه ورزش مردان نیز وجود دارد.
از دست دادن سفرهای ورزشی بیرون کشوری، مسدود بودن پروازها، عدم شناخت بین‌المللی حکومت طالبان، صادر نشدن ویزا برای ورزشکاران، محدودیت در برداشت پول از حساب‌های بانکی فدراسیون‌ها به‌منظور حمایت مالی ورزشکاران و محرومیت از تمرین در برخی رشته‌های ورزشی؛ چالش‌های برجسته‌یی اند که ورزشکاران مرد آن‌ها را سد راه ورزش خود می‌بینند.
حشمت یک تن از بازیکنان تیم ملی گلف است که در رقابت‌های بیرون کشوری هم اشتراک داشته.
اما بیشتر از ۴ ماه شده نتوانسته تمرین داشته باشد.
او می‌گوید طالبان پس از حاکمیت بر افغانستان میدان گلف را به تفریح‌گاه تبدیل کردند و برای ورود به آن به مردم تکت می‌فروشند و بازیکنان را اجازه ورود ندادند.
میدان گلف در نزدیکی ،بند قرغه، از تفریح‌گاه‌های مشهور کابل قرار دارد.
حشمت به رادیو آزادی گفت: " همه در خانه‌های شان اند بیخی فدراسیون هم متوقف است. میدان را گرفته بودند امارت و تکت می‌دادند از طرف خود و دیگه برای ورزشکاران گلف چیزی نبود تقریباً ۵ ماه شده قبلاً تمرین داشتیم طبقه اناث هم میامدند، فعلاً هیچ کس نیست."
اما دادمحمد ناوک سخنگوی کمیته ملی المپیک و ریاست تربیت بدنی و ورزش حکومت طالبان با رد این ادعا می‌گوید چرخ تمامی رشته‌های دنیای ورزش افغانستان همچنان در حرکت است.
با این همه شماری از مربیان رشته‌های ورزشی به شمول کسانی که در این گزارش از آنان یادآوری شد، باور دارند که ورزشکاران زیادی از زنان و مردان با حاکمیت طالبان افغانستان را ترک کردند و اکنون حتی اگر زمینه ورزش زنان از سوی طالبان عملاً برابر شود و خانواده‌ها مانع ورزش زنان و دختران نشوند با کمبود ظرفیت‌های ورزشی که پرورش یافته دو دهه اخیر اند پای دنیای ورزش افغانستان تا سال‌ها خواهد لنگید.
