عاطفه پنج سال داشت که پدرش او را به بنام پسر کاکایش ظاهر ۲۵ ساله کرد.
عاطفه تازه ۱۴ ساله شده بود که به عقد پسر کاکایش درآمد و جشن عروسی آنها که به گفته عاطفه از آن راضی نبود سال گذشته (۱۳۹۹) در هرات برگزار شد.
عاطفه که حالا ۱۵ سال دارد می‌گوید که در خانه شوهرش لت‌وکوب می‌شد و او مجبور شد تا به خانه پدرش به نیمروز برگردد: "من به این ازدواج راضی نبودم، گفتم این شخص را نمی‌خواهم اما پدرم مرا لت‌وکوب کرد و به زور از اینجا (نیمروز) به هرات بُرد و عروسی ما را کرد بعد از آن خانواده شوهرم مرا لت‌وکوب می‌کرد، شوهرم هم گنگ است و هم کر(ناشنوا) و کار نمی‌کرد. مرا نان داده نمی‌توانست."
عاطفه که در اصل از شهر زرنج مرکز ولایت نیمروز است می‌گوید چهار ماه می‌شود که می‌خواهد از شوهرش ظاهر طلاق بگیرد اما بگفته او هیچ نهادی مختص به حل مشکلات خانم‌ها در این ولایت وجود ندارد: "به اداره سارنوالی نیمروز رفتم شکایت کردم اما آنها گفتند تو نباید دیگر اینجا به سارنوالی بیایی. من گفتم دیگر شوهرم را نمی‌خواهم و از اول هم قبول نداشتم. برایم گفتند تو برو دو نفر شاهد بیاور."
هر چند آمار دقیق از افزایش خشونت علیه زنان در نیمروز در دسترس نیست، اما فعالان حقوق زن در این ولایت می‌گویند که با سقوط نظام جمهوریت و بازگشت دوباره طالبان به قدرت، اداره امور زنان به اداره امر به معروف و نهی از منکر طالبان تبدیل شده و اکنون هیچ نهادی مختص برای دادخواهی و حل مشکلات زنان وجود ندارد و ممکن آمار خشونت علیه زنان در این ولایت افزایش یافته باشد.
ثریا محمدی فعال حقوق زن در نیمروز به رادیو آزادی در مورد گفت:" روزبه‌روز آمار خشونت‌ها بیشتر شده، مخصوصاً در این شرایطی که بحران اقتصادی به وجود آمده و در نتیجه سقوط نظام ممکن اکثریت خانواده‌ها با مشکلات روانی دچار شده باشند، اما متاسفانه خانم ها کدام نهادی که بتوانند به صورت آزادانه حق خود را بخواهند و خشونتی که برای آنها واقع شده بیایند به آن نهاد مراجعه بکنند فعلاً وجود ندارد."
قبل از سقوط نظام جمهوری به دست طالبان در (۲۴ اسد ۱۴۰۰/ ۱۵ آگست ۲۰۲۱) وزارت امور زنان مختص به زنان و در ولایات ریاستهای امور زنان فعالیت می‌کردند اما با بازگشت دوباره طالبان به قدرت نه تنها نیمروز بلکه تمام ولایات از جمله فراه که در همسایگی نیمروز قرار دارد نیز با مشکل مشابه روبرو است.
مرضیه نورزی آمر بخش اجرایی ریاست امور زنان فراه در حکومت پیشین به رادیو آزادی می‌گوید که خانم‌ها با خشونت روبرو اند اما هیچ نهادی برای دادخواهی و حل مشکلات زنان وجود ندارد: "هیچ ارگان یا اداره بخاطر رسیدگی به مشکلات خانم‌ها باقی نمانده. در پنج ماه اخیر وضعیت زنان خیلی خراب شده چون ریاست امور زنان را بسته کرده به جای آن اداره امر به معروف و نهی از منکر جایگزین شده، فعلاً هیچ اداره وجود ندارد که خانم‌ها بروند مراجعه کنند و مشکل شان را حل کنند، از وقتی که امارت اسلامی آمده محدودیت‌ها زیاد و مشکلات خانم‌ها دو برابر شده. موضوعات خانوادگی هم بیشتر شده است. زمستان آمده بیکاری زیاد شده و خشونت‌ها هم در خانواده‌ها افزایش یافته است."
اما در همین حال مسئولان اداره اطلاعات و فرهنگ طالبان در نیمروز می‌گویند که موضوعات حقوقی مربوط به زنان از طریق اداره‌های محاکم حل و فصل می‌گردد و خانم‌ها می‌توانند به این اداره‌ها مراجعه کنند.
مفتی حبیب‌الله الهام سرپرست اداره اطلاعات و فرهنگ نیمروز به رادیو آزادی گفت: "در ولایت نیمروز در کنار مردان اگر کدام خواهری یا زنی مشکلی داشته باشد می‌توانند مشکل شان را به ارگان‌های مربوطه از جمله محاکم شریک کنند."
بعد از به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان در ۲۴ اسد ۱۴۰۰ شماری زیادی از زنان وظایف شانرا از دست دادند و بر تعلیم دختران بالاتر از صنف ششم در اکثر ولایات نیز محدودیت وضع شده است. آنعده از زنانی که در برخی از وزارت خانه‌ها، لوی سارنوالی، کمیسیون‌های حقوق بشری و دیگر نهادهای رسیدگی به پرونده های خشونت علیه زنان کار می‌کردند بیکار شده اند.
حکومت طالبان گفته بود که در چوکات شریعت اسلام برای زنان زمینه کار و تعلیم را مساعد می‌سازد اما بگفته مقام‌های حکومت پیشین در فراه و نیمروز، نزدیک به پنج ماه از کار حکومت طالبان می‌گذرد اما تا هنوز این وعده عملی نشده و صدها زن دیگر با سرنوشت عاطفه روبه‌رو اند.
