حکومت طالبان هشت صد معتاد مواد مخدر را در محبس کندهار نگهداری می‌کند.
حکومت طالبان به دلیل کمبود امکانات مالی و تخنیکی معتادان را بجای مراکز ترک اعتیاد در زندان ها نگهداری می کند.
این زندانی‌ها معتادان انواع مختلف مواد مخدر اند که به محبس مرکزی کندهار آورده شده اند.
نگهداری معتادان در این محبس قصه یک روز نیست، بلکه تعداد آنان در اینجا با گذشت هر روز افزایش میابد.
هرچند این معتادان از کوچه‌ها و روی جاده‌ها با زور جمع‌آوری و به این محبس آورده شده اند، اما از این اقدام طالبان راضی اند.
محمد از سه سال به اینسو از هیرویین استفاده می‌کرد و تازه طالبان وی را به این محبس آورده است.
او میگوید: "کسانی که هم اکنون در این زندان اند، اگر از حقیقت نگذریم ۹۰ -۹۵ فیصد آنان معتاد اند، در گذشته آنان در قبرستان‌ها و روی جاده‌ها بودند، والله اگر کسی در سه – چهار روز نان خوردن پیدا می‌کرد، اما حال اینجا برای شان نان هم می‌دهند. خانه مجاهدین آباد که ما را اینجا آوردند، اگر از اینجا صحتمند بیرون شویم مادران و پدران ما برای شان دعا خواهند کرد."
احمدالله هرچند با زور به محبس آورده شده، اما میگوید که تا حدی تداوی شده و وضعیت صحی وی در مقایسه به گذشته بهبود یافته است.
او میگوید: "انواع مختلف نشه و تماشا می‌کردیم، با پدر و خویشاوندان ما جنگ می‌کردیم، اما حال اینجا راحت استیم و هر آنچه بخواهیم برای ما می‌رسد."
پیش از حاکمیت طالبان بر افغانستان، بیش تر از دو نیم هزار زندانی در محبس کندهار نگهداری می‌شد، اما حال در اینجا ۹۵۰ تن حضور دارند که هشت صد تن آنان معتادان اند.
مولوی منصوری معاون محبس مرکزی کندهار میگوید، آنان تلاش می‌کنند که برای زندانیان موجود در این محبس زمینه تداوی و دسترسی به نیازمندی‌های شان را فراهم سازند.
او میگوید: "تسهیلات زیادی را برای شان فراهم ساختیم، استاد را برای شان تعیین کردیم تا برای شان نصیحت کند، داکتران و کلینیک برای شان ایجاد شده و هرروز به کلینیک می‌روند، اگر در اینجا تداوی شان امکان پذیر نبود، آنان را به شفاخانه می‌بریم. هر معتاد برای دو هفته به مرکز تداوی معتادان برده می‌شود، ما امکانات دست داشته خود را در اختیار شان قرار دادیم تا خداوند آنان را صحت‌یاب سازد."
داکتران طبی برای محدود ساختن دسترسی مردم به مواد مخدر جمع آوری و نگهداری آنان در یک محل را اقدام خوب می‌دانند، اما تاکید می‌کنند که زندان برای نگهداری معتادان جای مناسب نیست.
داکتر فرید بزگر متخصص تداوی معتادان میگوید، از نظر طبی فرد معتاد مریض پنداشته می‌شود و نگهداری وی در زندان مشکلات بیشتری را برای خود معتاد و سایر افراد به بار می آورد.
داکتر برزگر میگوید: "نگهداری معتاد در زندان به این معنی است که به معتاد به چشم مریض نه، بلکه به چشم مجرم نگاه می‌شود که این کار می‌تواند عواقب خطرناکی را در پی داشته باشد، زیرا نه زندان برای معتاد جای مناسب است و نه هم حضور معتاد برای سایر زندانیان، چون معتادان و زندانیان انواع مختلف بیماری‌ها را به یک دیگر شان انتقال می‌دهند. معتاد تا حال به زنده‌گی اجتماعی عادت نکرده، حال آن که در زندان انواع مختلف مردم موجود خواهند بود."
قبل از حاکمیت طالبان بر افغانستان، معتادان در مراکز و کلینیک‌های مشخص بستری و تداوی می‌شدند.
تعداد این مراکز و کلینیک‌ها به ۸۴ باب می‌رسید که تعداد زیادی از این مراکز دولتی توسط نهادهای کمک کننده حمایت می‌شدند، اما حال روشن نیست که با خارج شدن نهادهای کمک کننده از افغانستان، به چه تعداد از این مراکز تا حال فعال است.
