سال تحصیلی در افغانستان به پایان رسید، اما هنوز سرنوشت دانشجویان ناروشن است.
دانشجویان اعم از دختر و پسر در ولایات شمال کابل می گویند که یک سال تحصیلی گذشته، اما از تحصیل محروم شده اند.
لیزا عاطفی می‌گوید: "رشته ای که با خیلی تلاش و پشت کار به آن رسیده بودم، اهداف و آرزوهایی در سر داشتم، خرسند بودیم که روزهای سیاه تمام شد بی خبر از این که چه اتفاقی در انتظار ماست."
لیزا احمدی ۲۱ ساله در منطقه قلعه زمان خان شهر کابل زندگی می کند.
او محصل سال سوم ژورنالیزم پوهنتون دولتی پروان بود.
سه سال پیش لیزا همراه با ده‌ها محصل دختر دیگر در لیلیله پوهنتون به دور از خانواده اش سرگرم فراگیری تحصیلاتش بود.
اما حالا، که پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در نزدیک چهارماه گذشته، دروازه پوهنتون به رویش بسته شده، از وضعیت ناگوارش قصه می کند.
او می‌گوید: "کشور ما را دادند به دست طالبان- طالبانی که به زن ارزش قایل نبودند و نیستند. درس، تحصیل و وظیفه به زنان حرام شد. روحیه ها ضعیف و ناامیدی ها بیشتر شد. افکار و اهداف ام پراگنده شد و درمیان آسمان و زمین معلق ماندم، نه فارغ تحصیل شدم و نه هیچ چیز دیگر، آروزهایم به باد فنا رفت. وضعیت آنقدر وحشتناک بود که تمام دختران تن به ازدواج میدادند و ترس همه این بود که مبادا طالبان مرا با خود ببرند، از ترس، ازدواج کردم. حالا نه درس است نه دانشجویی با نشاط و طراوت که صبح ها با شور و شوق برای رفتن به صنف بیدار می شدم."
لیزا در این حال فکر می کند که وضعیت پیش آمده بیشتر زنان و دختران را تحت فشار قرارداده است.
او دراین مورد بیشتر گفت: "چی می شد اگر ما هم مثل چند ماه قبل اجازه درس خواندن در آرامش و در کشور خودمان را میداشتیم، کار میکردیم و به اهداف خود میرسیدیم، محتاج مردها نمی بودیم به پای خود می ایستادیم و مجبور به ترک وطن و فرار از وطن نمی شدیم."
او می‌گوید: "این روزهای ما خیلی پر از درد است. خواست من به عنوان یک دانشجوی دختر که از حق تحصیل محروم شده و در گوشه ای از اتاقش با کتابهای در دست داشته اش نشسته و منتظر یک معجزه است."
او می‌افزاید: "خواستم از جامعه جهانی این است که گروه زیر نام طالبان و امارت اسلامی را تا هنگامی که زنان را حق تحصیل و وظیفه ندادند، به زن ارزش و احترام قایل نشدند، به رسمیت نشناسند."
هنوز هیچ کشوری حکومت طالبان را به رسمیت نشناخته.
لیزا بخاطر این که از تحصیل باز مانده و نگرانی دارد تنها نیست.
فردین روستایی ۲۵ ساله محصل سال چهارم رشتۀ ژورنالیزم پوهنتون دولتی البیرونی در ولایت کاپیسا نیز دراین مورد درد مشابه دارد.
او می‌گوید: "ما را نماند که به واقعیت دانشجو باشیم و به واقعیت هدف تعیین کرده بتوانیم به خود. خیلی دوست داشتیم که انسانی باشیم که با هدف زندهگی کنیم، انسانی باشیم که رو به تکامل باشیم، رو به پیشرفت باشیم. میخواستیم با سرعت زمان همگام شویم، میخواستیم با جوامع پیشرفته انسانی ما هم همگام شویم منحیث یک انسان، منحث یک جوان، منحیث یک جوان مسلمان؛ مگر با این شرایط نابسامانی، تحولات بسیار شدیدی روبرو شدیم. این سبب شده که ما از اهداف خود عقب بمانیم. مسوولان که فعلن نظام در دستشان است توجه داشته باشند که دانشگاه را بازگشایی کنند از بهر فرا گیری دانش و علم."
درسالهای گذشته با واردشدن فصل زمستان، سال تحصیلی نیز به پایان می رسید و محصلین یک سال درسی را پشت سر میگذاشتند.
اما امسال چنین نشد. این عقبگرد چه پیامدهایی دارد؟
از نظر کارشناسان مسائل اجتماعی وضعیت پیشامده ضربه ای به آینده یک نسل پنداشته می شود.
فرید آریا یکی ازاین آگاهان است که با رادیو آزادی صحبت می کرد.
او گفت: "متاسفانه با روی کار آمدن طالبان و حکومت سرپرست آنان در کشور، مدت چهار ماه شود که در دانشگاه‌ها به روی دانشجویان بسته شده است. اما با وعده‌های چندین بار طالبان، هنوز هم این معضل حل نشده و همچنان بدبختانه که این کار سبب دلسردی بسیاری از دانشجویان شده و همه روزه به تعداد دانشجویانی که از کشور به بیرون فرار میکنند، افزوده میشود که خود سبب بیسواد ماندن و بیسواد شدن یک نسل دیگر این کشور میشود، ترجیح بدهند خارج از کشور بروند و یا کارهای دیگری انجام بدهند که در نتیجه میتوان گفت که با همین حالت اگر ادامه پیدا کند یک نسل بیسواد دیگر تقدیم جامعه شده میتواند که ادامه نابسامانی ها و عدم باور به اصل قضایای مهم ملی و کشوری تا سالیان طولانی ادامه خواهد یافت."
مسوولان وزارت تحصیلات عالی طالبان می گویند که به دلیل مشکلات مالی دروازه پوهنتون های دولتی را بسته اند.
دراین مورد احمد تقی سخنگوی وزارت تحصیلات عالی حکومت طالبان به رادیو آزادی بیشتر گفت: "امارت اسلامی افغانستان و وزارت تحصلات عالی همیشه تلاش میکند که پوهنتون های دولتی باز شود و ما با پوهنتون ها مشکل فکری نداریم. تا هنوز که باز نشده است بعضی مشکلات وجود دارد یعنی بودجه افغانستان است که از سوی امریکا قید شده است، ما بالای یک طرح کار را آغاز کردیم وقتی نهایی شود پوهنتون ها باز میشود."
به اساس معلومات منابع مسئول، دانشگاه های دولتی افغانستان حدود ۲۱۰ هزار دانشجو دارند که از این میان ۳۱ فیصد آن را دختران و زنان تشکیل داده است.
از نظر لیزا احمدی ادامه این وضعیت و بی سرنوشتی او و ده ها هزار تن دیگر میزان نارضایتی برخی از محصلان پوهنتون های دولتی از حکومت طالبان را افزایش خواهد داد.
لیزا درعین حال از حکومت طالبان میخواهد که بگذارند تا دختران به تحصیلات شان بپردازند.
بهتر است با این ختم کنید که مثلاً او از حکومت طالبان می خواهد که بگذارد محصلان مخصوصاً محصلان دختر به درس و تحصیل شان بپردازند.
