در وضعیتی که زمینۀ کار برای زنان افغان محدود شده دو مرد تجارت پیشه در فراه برای ده ها زن زمینۀ کار را فراهم کرده است. این زنان اکثراً نان آوران خانواده های خود استند.
زنانی که درشرایط سخت کار می کنند.
اینان باشنده‌گان فراه استند، کارگرانی که همه نان آور خانواده های شان استند.
پنجاه زن دراین کارگاه انار دانه می کنند و از این کار، روزانه از صد تا دوصدوپنجاه افغانی دست مزد می گیرند.
سیما یکتن از کارگران زن در این کارگاه است میگوید: "یتیم دارم، اولاد دارم، اینجا کار می کنم و غریبی می کنم، خیر ببینند که برایم کار پیدا کردند."
درمیان این کارگران، کودکانی هم استند که بار سنگین روزگار را به دوش می کشند. دوشادوش زنان ومردان ازصبح تا بیگاه برای خرج خانواده های شان تلاش می کنند.
محمد کودکی که در این کارگاه کار میکند میگوید: "خرج خانه را من پیدا می کنم، مکتب نمی روم، من کلان خانه استم، روغن، برنج وهمه چیز گران شده است."
در شهر فراه دو کارگاه دانه سازی انار است که بیش ازصد تن دراینجا کار میکنند، زمینه این کار را دو تاجر محلی فراهم کرده است که سالانه دانه های ده ها تُن انان را به ویژه به پاکستان می فروشد.
وازپُست انار بیشتر برای سوخت کار گرفته می شود.
عبدالروف مالک این کارگاه به رادیو آزادی گفت: "تعدادی از مردم اینجا صاحب کار شدند و خوشحال هم استند و این کار برای شان خوب است. روزانه یکصدوپنجا، دوصد تا دوصدپنجاه افغانی کار می کنند وبه ما هم خوب است که یک چیزی برای مان می ماند."
این زنان می گویند که هرچند این کار آسان نیست و مخارج زنده گی شان کاملاً تامین نمی شود، اما از این که بیکار نمانده اند خوشحال استند.
آن هم در اوضاعی که پس ازسقوط افغانستان به دست طالبان، زنان نگران استند که دیگر نتوانند کار کنند.
