شماری از بانوانی که در حکومت پیشین در اردوی ملی بودند، ادعا می‌کنند که با تهدیدهای جدی طالبان روبرو اند.
پس از تصرف کابل و ولایت‌های افغانستان از سوی طالبان در حدود دو و نیم ماه پیش، نیروهای امنیتی و دفاعی کشور با رهبری حکومت پیشین از هم پاشید_نیروهایی که مردم افغانستان و جهان برای دفاع از افغانستان به آنان دل بسته بودند.
اکنون شماری از بانوانی که در صفوف اردوی ملی حکومت پیشین خدمت می‌کردند، ادعا می‌کنند که با تهدیدهای روز افزون طالبان روبه‌رو هستند.
شماری از این بانوان که ادعا می‌کنند که شمار‌شان کم و بیش دوصد تن است روز چهارشنبه به رادیو آزادی گفتند که از بیم آن که در چنگ طالبان نیفتند، به جاهای نامعلوم آواره شده اند و به گونۀ پنهانی شب و روزشان را می‌گذرانند. د افغانستان تېر حکومت کې د ملي اردو یو شمېر ښځینه سرتېرې
یکی از این نظامیان پیشین که به علت حساسیت اوضاع نمی‌خواهد نامش در گزارش گرفته شود به رادیو آزادی از تهدیدهایی که با آن‌ها روبرو است چنین گفت: "به جرم این این که قلم برداشته ایم و قدم برداشته ایم و سلاح گرفته ایم و از خاک وطن دفاع کردیم دوشادوش برادران ما، مارا به این جرم تهدید می کنند و از شماره‌های ناشناس برای ما زنگ می زنند و این مشکلاتی است که هر دختر نظامی و هر شخصی نظامی این روز‌ها دست و پنجه نرم می کند."
یکی دیگر از این بانوان به رادیو آزادی می‌گوید که شمار زیادی از بانوانی که در صفوف نیروهای اردوی ملی در حکومت پیشین کار می‌کردند، چهارسال آموزش دیده اند و تحصیلات عالی نظامی داشتند اما تمام‌شان اکنون با آیندۀ ناروشنی روبرو اند.
این بانو که نمی‌خواهد نامی از او گرفته شود می‌گوید که در اواخر حکومت پیشین کم و بیش سه هزار زن در صفوف اردوی ملی خدمت می‌کردند که اکنون بیشتر‌شان از بیم تهدیدهای طالبان پنهان اند.
او می گوید: "بلی طالبان گفته بودند که ما عفو عمومی کرده ایم ولی ما همه روزه شاهد این هستیم که در اکثر ولایات نظامی‌ها از خانه‌های‌شان برده می شوند وبه اقارب‌شان احوال داده می شود که بیایند و جسدش را تحویل بگیرند. ما به وعده‌ها وعفویی که از سوی طالبان داده شده هیچ وقت باورنمی کنیم و نداریم زیرا طالبان آنچه را که می گویند عمل نمی کنند."
طالبان پس از حاکمیت‌شان در افغانستان فرمان عفو عمومی را صادر کردند که بربنیاد آن تمامی کارمندان و نظامیان پیشین حکومتی مورد بخشش قرار گرفتند اما در مواردی دیده شده است که طالبان به این تعهد‌شان پابند نبوده اند.
پیش از این گزارش‌های زیادی از چگونگی شکنجه و قتل نظامیان پیشین از سوی طالبان نشر شده اند.
احمد الله وثیق یکی از سخنگویان طالبان در بارۀ نگرانی این نظامیان پیشین به رادیو آزادی گفت که شاید در مواردی عقده‌های شخصی سبب قتل و شکنجۀ برخی‌ها شده باشد اما در کل هیچ تهدیدی متوجه کارمندان و نظامیان پیشین نیست.
آقای وثیق می گوید: "این ادعای آن‌هاست و ما آن‌را تایید نمی‌کنیم از سوی رهبری امارت اسلامی عفو عمومی اعلان شده است و هرکسی از اردوی ملی مانده باشد، از پولیس باشد حتی قراردادی‌های که با امریکایی بوده اند و ترجمانان بوده اند برای همه این‌ها عفو عمومی اعلان شده است و ما می بینیم که همه کارمندان اداره سابق درخانه‌های‌شان هستند و هیچ تهدید متوجه آن‌ها نیست."
به دنبال گزارش‌های شکنجه و مردم آزاری برخی از افراد وابسته به طالبان، حکومت طالبان کمیسیونی را ایجاد کرد تا کسانی را که سبب آزارواذیت مردم می‌شوند شناسایی نموده از صفوف طالبان بیروند کنند، اما ظاهرا این کار هم سبب نشده است که نظامیان پیشین کشور احساس امنیت کنند.
اکنون این بانوان نظامی پیشین از جامعۀ جهانی و نهادهایی که در راستای تأمین حقوق بشر کار می‌کنند می‌خواهند که بر طالبان فشار آورند تا دست از تهدید آنان بکشند و یاهم راهی برای بیرون شدن آنان از افغانستان سراغ کنند.
او می گوید: "ما از آن‌ها و جامعه جهانی خواهان این هستیم که برای دختران نظامی و افسران سابق اردوی کمک نمایند تا این‌ها هم بتوانند از افغانستان خارج شوند ویا در یک جای امن انتقال داده شوند."
پس از فروپاشی رژیم طالبان در سال دوهزارویک میلادی و به میان آمدن حکومت تازه با کمک امریکا و جامعۀ جهانی افغانستان توانست که در چند سال محدود شمار نیروهای امنیتی و دفاعی‌اش را به سه صدوپنجاه هزار برساند.
در این میان هزارن تن‌شان بانوان بودند. براساس یک گزارش "سیگر" یا بازرس ویژۀ ایالات متحدۀ امریکا برای بازسازی افغانستان در سال ۲۰۲۰ بیشت از پنج هزار و دوصد زن در صفوف اردوی ملی، پولیس ملی و امنیت ملی انجام وظیفه می‌دادند.
همگام با سقوط حکومت پیشین نیروهای دفاعی و امنیتی افغانستان نیز از هم فروپاشیدند و شماری هم از سوی طالبان شکنجه شدند و به قتل رسیدند_موضوعی که این بانوان نظامی را نیز نگران آیندۀ‌شان ساخته است.
