روزنامه‌های چاپ امروز دوشنبه کابل در سرمقاله‌های‌شان به موضوعات گونه گون پرداخته اند.
روزنامه هشت صبح در سرمقاله خود به اعلام آتش‌بس سه روزه عید از سوی طالبان پرداخته و نوشته است که طالبان در حالتی اعلام آتش‌بس کرده اند که یک ماه گذشته ماه خونینی برای افغانستان بود.
سرمقاله نویس تاکید کرده که اگر طالبان شکایت می‌کنند که زمان بندی روند خروج نظامیان خارجی بربنیاد توافق‌نامه صلح نقض شده است، امریکا و حکومت افغانستان نیز باید این را برای طالبان روشن کنند که از یک سال گذشته بدینسو برعکس کاهش خشونت‌ها به جنگ شدت بخشیده اند.
به باور سرمقاله نویس هر روز شمار زیادی از افغان‌ها در این جنگ‌ها کشته شده‌اند.
سرمقاله نویس با تاکید نوشته که اگر طالبان خواستار حذف نام‌های رهبران خود از فهرست سیاه سازمان ملل هستند باید پیش شرط حکومت افغانستان و جامعه جهانی را برای انجام مذاکرات بین افغانان و برقراری آتش بس بپذیرند.
روزنامه آرمان ملی سرمقاله خود را به حمله موتر بمب در برابر مکتب سیدالشهدا در دشت برچی کابل اختصاص داده است.
سرمقاله نویس نوشته که این حمله کودکان معصوم را کشت و خانه‌های شماری افغان‌ها را به گلیم ماتم نشاند.
نویسنده با ابراز تاسف از این حمله در ماه رمضان به پاکستان اتهام وارد کرده و نوشته که بنیاد و منابع این حمله‌ها و کشتارها مدرسه‌های هراس افگنی در پاکستان است.
اتهامی که پیوسته حکومت افغانستان و برخی از کشورهای جهان نیز بارها به پاکستان وارد کرده اند.
اما پاکستان این اتهام را رد کرده و از همکاری با روند صلح افغانستان وعده داده است.
سرمقاله نویس نوشته که در مدرسه‌های موجود درس و تبلیغات وهابیت آموزش داده می‌شود و وهابی‌ها برضد شیعه‌ها هستند.
به باور نویسنده این گروه برای آماج قراردادن افغان‌های شیعه از هیچ‌گونه تلاش دست برنداشته است.
سرمقاله نویس تاکید کرده که حکومت افغانستان و جامعه جهانی بجای هر روز پخش خبرنامه‌ها و پیام‌های تسلیت و تاسف، به پاکستان فشار وارد کند تا به باور نویسنده این کشور درب این مدرسه‌ها و پناه گاه‌ها را ببندد.
"مراجعه به محکمه لاهه، جنگ روان و اقدام عملی؟"
موضوعی که در سرمقاله روزنامه صبح کابل با خط درشت نوشته شده است.
سرمقاله نویس این روزنامه نوشته است، حالا که زمان بیرون شدن نیروهای ناتو و امریکا از افغانستان فرا رسیده است، حکومت افغانستان مجبور است که از یک سو با گروه‌های طالب، داعش و القاعده برزمد و از سوی دیگر با احزاب، سیاست مداران و فرد‌های که جنایت‌های ضد بشری را در این کشور انجام داده اند.
سرمقاله نویس نوشته محکمه جزایی بین‌المللی زمانی به چنین موضوع‌ها در کشورها رسیدگی می‌کنند که حکومت‌ها به آن رسیدگی نتوانند و یا با مشکل‌ها روبه‌رو باشند.
به باور نویسنده، حکومت افغانستان برای آنکه در نتیجه جنگ‌های پسین زیر فشار قرار دارد می‌خواهد طالبان، داعش و القاعده را به محکمه جهانی بکشاند که در جنایت‌های ضد بشری دست داشته اند.
به نوشته سرمقاله نویس، هرچند از سال ۲۰۰۳ تا اکنون طالبان بیشتر از هرچیزی به کشتار و جنایت‌های ضد بشری دست زده اند، اما به باور نویسنده امریکا در ۲۰ سال نتوانست اعضای این گروه را به محکمه جزایی بین‌المللی بکشاند و مجازات کند.
نویسنده تاکید می‌کند که هنوز هم جامعه جهانی و حکومت افغانستان توان چنین کاری را ندارند.