حسینا یکی از صدها خانواده آواره است که به دلیل شدت جنگ و ناامنی در گُرزیوان ولایت فاریاب به شبرغان پناهنده شده است.
حسینای ۴۰ ساله از مشکلات زندگی خود به رادیو آزادی گفت: "خوردنی نداریم، جای نشستن نداریم، به یک حویلی ماهانه دوهزار افغانی کرایه می‌پردازیم و شش ماه شده کرایه ندادیم."
خانم حسینا از روستای سرچکان ولسوالی گرزیوان ولایت فاریاب است،
اوپس از اینکه یک برادر خود را در جنگ از دست داد، برای گذرانیدن زندگی به شهر شبرغان پناه می آورد. شهری که نسبت به شهرهای دیگر شمال افغانستان امن‌تر است.
او می‌گوید: "آمدیم، در سرچکان جنگ شد برادرم شهید شد، طالبان کشتند باز همین رقم فرار کردیم."
حسینای ۴۰ ساله و شوهرش همراه با پنج دختر و دو پسر، شش ماه پیش به شبرغان پناه آورده است: "نخیر دگر به او منطقه نمی‌روم تا که آرامی نشود، در آنجا بسیار جبر دیدیم، رنج دیدیم، تا راحت نشویم منطقه آرامی نشود رفته نمی‌توانیم.»
پس از این که حسینا در جنگ آسیب دید هیچ نهاد مددرسان به او کمک نکرده است تا به زندگی خود سروسامان دهد.
اما عبدالمالک رستمی رئیس امور عودت مهاجرین جوزجان به تازگی از توزیع کمک های نقدی برای حسینا و شمار دگر از زنان متضرر از جنگ خبر می‌دهد: "امروز ما از طریق دفتر آی اوام یا سازمان جهانی مهاجرت به دو صد فامیل برای هر فامیل مبلغ بیشتر از ۱۵ هزار افغانی پول نقد و یک مقدار پوشاکه زمستانی از قبیل دستکش، جاکت، کلاه، جراب و کفش برای نیازمندان توزیع داریم."
شاید خانم حسینا تنها قربانی جنگ در گرزیوان فاریاب نباشد، مانند او ده‌ها زن دگر قربانی جنگ شده که هنوز فریاد آن‌ها را کسی نشنیده است.
مسئولان می‌گویند از یک سال به این‌سو شش هزار خانواده در نتیجه جنگ فاریاب به شبرغان بیجا شده اند که از آن جمله به سه هزار آنان کمک صورت گرفته است.
